Staatsloterijperikelen.

Afgelopen week m’n staatsloten maar weer eens gechecked, en natuurlijk weer niets.....Normaliter koop ik gewoon een heel lot , maar ditmaal had ik voor de verandering eens een heel straatje vijfjes genomen. De hoofdprijs, een jackpot van 5,5 miljoen vind ik tenslotte voldoende voor de komende 20 tot 25 jaar! Volgens de statistieken leef ik waarschijnlijk toch niet heel veel langer meer, en ik ben niet overdreven hebberig uitgevallen. Maar helaas: De totale opbrengst bedroeg niet meer dan drieëntwintig euro en tien cent, en dat terwijl de aanschaf maar liefst 30 euro was.

Lees meer >> | 1604 keer bekeken

Milaan..........

Lees meer >> | 14531 keer bekeken

Ik ben stapelgek op baby’s. Het is nauwelijks voor te stellen dat er uit zulke lieve, zachte en onschuldige popjes, volwassen mensen kunnen groeien met al hun vreemde eigenschappen en neigingen. Wie kan zich tenslotte voorstellen dat mensen als Geert Wilders, Dirk Scheringa of Jan Mulder ooit baby zijn geweest? Ik niet in ieder geval. En tóch zijn zij ook ooit een leuk, lief en schattig babytje geweest. Goed, Dirkje kan nog steeds heel aandoenlijk lijken, maar uit recente, onthullende publicaties blijkt hij toch echt wel een wolf in schaapskleren te zijn. Maar goed, baby’s zijn lief, leuk en nog lekker makkelijk in het onderhoud ook! Ze slapen, eten en poepen en verder kun je er heerlijk mee knuffelen. Eigenlijk zijn het net jonge hondjes of katjes, alleen de poep stinkt minder, tenminste: Voor menselijke begrippen dan, want voor een beetje hond maakt het echt niet uit wat voor soort uitwerpselen ze ruikt, hoe meer het stinkt, hoe lekkerder ze het volgens mij vind! Trouwens, jonge honden en katten poepen werkelijk overal waar het ze uitkomt. Een baby doet dat natuurlijk ook, maar dan wél in een luier, en dat is wel zo overzichtelijk!

Maar goed, mijn voorkeur voor jonge wezentjes gaat dus vooral uit naar mensenbaby’s! Zo erg zelfs, dat als ik er een zie, ik hem of haar het liefst voor altijd bij me zou willen houden en vertroetelen. Zelf hebben wij er drie versleten, maar gelukkig komen we ze nog regelmatig in het wild tegen in een kinderwagen, óf nog heerlijk onbezorgd in moeders warme buikje. En dat is voor mij natuurlijk helemaal schitterend! Stiekem ben ik altijd een beetje verliefd op vrouwen die een kindje in hun buik dragen. Als ik dan zo’n prachtige prenatale moeder in al haar glorie voorbij zie komen, zou ik haar eigenlijk best wel even lekker willen knuffelen, en dan zou ik het liefste ook nog, als het even mogelijk zou zijn, voorzichtig aan haar mooie zwangere buik voelen of ik de baby al voel. De dames zien me al aankomen! Hahaha……..Nee, wij hebben ons portie wel gehad en wachten nu geduldig tot de volgende generatie zich aandient. Maar als ons kroost er net zo lang over doet als wij voordat ze aan een kindje beginnen, dan vrees ik dat we daar nog lang op kunnen wachten!

Het vreemde is, dat je jezelf van je eigen kinderen eigenlijk alleen nog de leuke dingen van destijds rond hun geboorten kunt herinneren. Dat onze eerste, nu een slimme, lieve en mooie meid van dertien, in haar moeders buik met volle zwaailichten en sirene naar het ziekenhuis moest, omdat ze in haar eigen vruchtwater had gepoept, en daardoor zuurstof gebrek zou kunnen krijgen, zijn we gelukkig al bijna vergeten, en dat de tweede niet voldoende wilde eten en daarom dus ruim twee weken lang om het uur twintig milliliter melk moest krijgen, omdat hij anders uit zou drogen en misschien wel ondervoed zou raken, daar denk je gelukkig ook zelden nog aan. Alleen van de geboorte van onze jongste, die, nadat mijn geliefde al de hele dag aan de wee opwekkende middelen had gelegen, direkt na zijn geboorte ontzettend benauwd bleek, en waardoor hij dus, terwijl ik er bij stond, als de sodeju beademd moest worden, heb ik nog wel eens nare dromen. Maar dat was dan ook een super angstig moment. Misschien herinner ik het me gewoon nog wel omdat dat het kortste geleden is en dus nog het dichtste bij je staat. Een mens is blijkbaar in staat zijn geheugen selectief te wissen voor bepaalde nare zaken, zodat alleen de leuke herinneringen je goed bij blijven . Niet dat je urenlang in het warme zwembad moest blijven wachten tijdens de zwemlessen, maar je herinnert je alleen die leuke diploma-uitreiking, toen ze van die trots glimmende koppies hadden. Gelukkig maar!

Een rare traditie vind ik het trouwens dat de vader de navelstreng mag doorknippen. Je moet dan, met een botte schaar iets wat sterk op een extra taaie rubberslang lijkt, door zien te knippen. Misschien is het wel een soort test om je mannelijke krachten te bewijzen. Net zoals het zogenaamd mede beoordelen van de placenta, de moederkoek. Nou heren, daar is niets koekigs aan, laat ik jullie dat vertellen. Het is gewoon een bloederige, kapotte zak met daarin iets wat nog het meeste op slachtafval lijkt! Nee, dat is niets voor ons als echte Mannen-watjes! Onze geliefde vrouwen zijn in deze de echte kerels waar het om gaat! Zij ondergaan stijlvol en vol gratie de barenspijnen (nou ja, voor het grootste gedeelte dan), en geven geen kik als de gynaecoloog of verloskundige (vroed of wroet vrouw vind ik eigenlijk een beter passende benaming) na de bevalling alle scheuren weer dichtnaait die het lieve en onschuldige kindje veroorzaakt heeft omdat het toch net iets te groot bleek voor deze uitgang. Nee hoor, dan bellen ze ondertussen hun moeder of goede vriendin even om te vertellen dat de kleine geboren is, dat alles snel en goed ging, en of ze snel komen kijken. En passant hebben ze het dan ook nog even over die beeldige schoenen die daar en daar, naast die mooie handtas in die etalage staan te wachten op het moment dat ze voor het eerst weer met de kinderwagen naar het winkelcentrum kunnen. Wat doen wij mannen hier eigenlijk? Wij hebben toch helemaal niets toe te voegen aan een bevalling? Ja, we mogen onze geliefden een beetje vertroetelen, bemoedigend toespreken, en af en toe iets te eten en drinken voor ze halen. Meer niet. Ach, ik had geluk, ik mocht onze kinderen gezellig ‘s nachts de fles geven omdat mijn geliefde haar slaap hard nodig had als ze na het veel te korte zwangerschapsverlof, snel weer aan het werk moest. En omdat ik een beroep aan huis heb, mocht ik het meeste voor de kinderen zorgen, en tot mijn grote vreugde mag dat nog steeds …….ik vertelde u het al eens eerder: "Ik ben een bofkont!"

Lees meer >> | 1492 keer bekeken

Indrinken.

Onlangs had onze oudste een schoolfeestje in een discotheek hier in de omgeving. Allen de eerste drie klassen, zo’n vijfhonderd kinderen, mochten komen. Het onderwijzend personeel dacht zo alles goed in de gaten te kunnen houden…..Verkeerd gedacht dus! Verscheidene kinderen bleken zich dus bij aankomst reeds ingedronken te hebben en waren al flink aangeschoten voor het feest goed en wel begonnen was. Ik hoorde verhalen over kinderen van dertien jaar die al dronken waren! Terwijl er op het feest helemaal geen alcohol geschonken mocht worden! Het lerarenteam is nu aan het overleggen of ze in het vervolg maar beter geen schoolfeestjes zullen geven, omdat ze de zaak toch niet goed in de hand kunnen houden. Ik herinner me dat wij vroeger op onze klassenavondjes ver voor de oorlog nog gewoon sinas en cola dronken, en daar vooral veel chips bij aten, want dat kreeg je toen nog bijna nooit. Verder dansten we alleen maar op Status Quo, George Mccray en Mud en als we geluk hadden was er misschien wel iemand die slow met je wilde dansen, slijpen heette dat toen. (We worden oud) Dat slijpen was trouwens heerlijk, je dacht dat je meteen verkering had met dat meisje waar je mee mocht dansen, maar de volgende dag was de liefde meestal weer over. Bij ons waren de klassenavondjes destijds trouwens al om tien uur afgelopen, veel te vroeg dus, en tegenwoordig begint het pas rond tienen. Daar is veel in veranderd gelukkig!

In onze tijd hadden we trouwens nog flink wat ontzag voor autoriteiten zoals leraren, artsen en politieagenten. Ik herinner me bijvoorbeeld als de dag van gisteren dat als ik vroeger naar een schoolarts moest ik doodsbang en verlegen was. Dan stond je daar, ontzettend nerveus, met z’n allen achter elkaar, geduldig in een rij in de gymzaal of aula, in je witte interlockje te wachten op die veel te strenge dokter. Ten eerste was het er altijd ijs en ijskoud, zodat je sowieso al stond te rillen, en dan ging daar zo’n vervelende arts met een nog koudere stethoscoop degenen die voor je aan de beurt waren martelen. Je hoorde ze krijsen, gillen en huilen, en dan moest jijzelf nog aan de beurt komen. Lekker was dat! Meestal kreeg je nog een prik ook. En dan niet een prik met zo’n dun naaldje zoals tegenwoordig, nee, toen had je nog van die injectienaalden van het formaat slagroomspuit, zodat je nog geruime tijd last had van een pijnlijke en lamme arm en enorme blauwe plekken kreeg op de plaats waar ze je geïnjecteerd hadden.

Gelukkig zijn de tijden veranderd. Van de week was ik samen met onze jongste nog bij de schoolarts en deze had absoluut geen schroom of angst voor de vrolijke en joviale dokter. Hij was op school reeds goed voorbereid met een introductiefilmpje en de schoolarts was al eens op school geweest om kennis te maken. Onze jongste voerde op zijn gemak alle opdrachten uit en liet zich in allerlei rare bochten wringen zonder te morren. Hij telde van voor naar achteren en weer terug en had de grootste lol bij de ogentest met de Mickey Mouse brilletjes, waar bij op allebei een ander oog afgeplakt was. Hij deed verder alle tests hartstikke goed en mocht na afloop een “vette’ sticker uitzoeken.Sowieso zijn de kinderen van tegenwoordig gelukkig veel mondiger dan wij vroeger en durven ze veel meer te zeggen en doen dan wij toen. Als wij vroeger bij de bovenmeester moesten komen stonden we te rillen als een rietje, en als de kinderen van ons tegenwoordig toevallig bij het schoolhoofd (de directeur!) moeten komen lopen ze bij wijze van spreken fluitend zijn kamer binnen en vertellen zonder schroom wat hen dwars zit.

Maar wat zou nu eigenlijk het probleem van deze jonge kinderen onlangs op het schoolfeest zijn, dat ze zich in willen drinken voor een feestje? Ze zijn natuurlijk, ondanks hun stoere en zelfverzekerde facade, diep van binnen gewoon net zulke onzekere pubers als wij destijds waren. Zouden ze daarom zoveel drinken? Willen ze alleen maar een beetje stoer doen, om er zo bij te horen? In onze tijd was het hartstikke stoer om te roken, en dat deden we dan ook, al dan niet stiekem in het fietsenhok. Als je dan betrapt werd kreeg je gewoon drieduizend strafregels met: “Ik mag niet roken in het fietsenhok”, en je moest het fietsenhok aanvegen! Het lerarencorps verwachtte dat we het zo vanzelf wel af zouden leren, maar als we even de kans kregen rookten we de volgende dag gewoon stiekem ons sigaretje weer in het fietsenhok. De kinderen die onlangs op het schoolfeestje werden betrapt met drank op werden apart genomen en streng toegesproken, waarna hun ouders gebeld werden om ze op te halen. Ik ben benieuwd of dat helpt! Als er in ieder geval ooit nog een schoolfeest mocht komen, mogen zij er niet meer bij zijn, ze zijn geschorst voor ieder volgend feestje…….Tja, dan hoeven ze zich in ieder geval niet meer in te drinken om er bij te horen. Eigenlijk denk ik dat een goede voorlichting op school, maar vooral thuis, over de desastreuze gevolgen van het al op jeugdige leeftijd nuttigen van alcohol het enige is dat zou kunnen helpen. Wij hebben onze kinderen tenslotte geleerd om voor zichzelf op te komen en voor zichzelf te denken, dan moeten we hen ook maar leren om goed met drank om te gaan, net zoals met alles in dit leven…….

Lees meer >> | 1613 keer bekeken

Wild, truffels en paddestoelen.

Na een lange en overdadig heerlijke zomer zullen we er weer aan moeten geloven. De herfst heeft zijn intrede weer gedaan in Nederland. Het wordt weer kouder, de dagen worden allengs korter en je kunt niet meer in je enkele overhemd of shirtje naar buiten en tot overmaat van ramp moest ik van de week mijn bevroren auto ‘s morgens vroeg alweer krabben. Brrrrr!!!

Eigenlijk vind ik dat de zomer nog wel even zo door had mogen gaan, maar zelfs ik, de levensgenieter, weet maar al te goed dat aan alles een einde komt; Zélfs aan deze zalig lange zomer! Zo’n geweldig en overdadig zomerseizoen als dit hebben we natuurlijk nog nooit eerder meegemaakt. En ik geloof niet dat ik ooit eerder zo bruin ben geweest als dit jaar. We zaten wekenlang heerlijk in de tuin, barbecueden dat het een lieve lust was en gingen meerdere keren per week aan de waterkant zitten, waarbij de kinderen zich ontzettend vermaakten op het strand en in het water. En het personeel op de terrassen? Dat draaide overuren! Hoewel het de economie minder ging, hebben ze daarvan volgens mij in de horeca niet echt veel gemerkt. Overal waar we kwamen zat het vol, of we nu in een sterrenrestaurant kwamen, op een zonnig terrasje of bij een eenvoudig pannenkoekenhuis, je moest echt overal reserveren! Zelfs de shoarmaboer had het druk!

Met weemoed en een bloedend hart neem ik als man dan ook afscheid van de zomer en de luchtig en frivool geklede dames, die nu weer volledig ingepakt in wollen jassen, warme sjaals, dikke broeken, dubbel doorgestikte leggings, onelegante gebreide kousen en afgrijselijke bontlaarzen(Ugg’s) voorbij lopen. Helaas, de zomer is ten einde……..

Maar nu is het dan herfst. Ik geef het niet graag toe, want het is voor mij als zomerliefhebber natuurlijk echt even wennen, maar wat is het buiten toch prachtig mooi op het ogenblik. De bomen kleuren langzaam van groen naar rood en goud, en de zon speelt daar tussen door een prachtig spel met de bladeren, eikels, paddestoelen en kastanjes op de grond, én het water in de sloten en plassen. Als je nu aan het eind van de middag naar het water kijkt en ziet hoe het zachtjes rimpelt in de wind en dan die prachtige schitteringen en verkleuringen door de late middagzon ziet, dan weet je dat moeder natuur ons nog steeds goed gezind is, ondanks dat we er op deze mooie aarde een flinke zooi van maken.

Maar het meest heerlijke van de herfst vind ik niet het wandelen door het bos, zelfs niet de mooie kleuren om ons heen, maar het eten! Het wildseizoen is eindelijk weer geopend, met al die heerlijke gerechten bereid met onder andere reeën, herten, hazen, wilde eenden en fazanten op de menukaarten. Everzwijn laat ik liever staan, dat smaakt me meestal net iets té sterk, maar ik ben dan ook niet zo’n varkenseter. Ook zijn er weer van die verrukkelijk verse, knapperige appels en peren. Snel zelf, net als vroeger bij moeder thuis, échte ouderwetse appelmoes maken dus, mét verse goudrenetten! In de winkels liggen momenteel de meest heerlijke en exotische paddestoelen, en wat dacht je van de eerste verse wintertruffels, jammie, jammie, jammie, het water loopt me bij de gedachte eraan alleen al reeds in de mond! De wintergroenten zoals venkel, knolselderij en de diverse winterse koolsoorten keren ook weer terug. Van de week hebben we al weer erwtensoep gegeten, en de boerenkool stond ook reeds op het menu. Ook hebben we onlangs spruitjes gegeten, maar die waren toen nog niet lekker, daar was nog geen vorst over heen geweest.

Herfst is: “Even heerlijk geen Low Fat salades en mager gegrild vlees meer“, dat hebben we onderhand wel weer genoeg gegeten! Nee, nu maken we weer lekker volle aardappelpuree met knolselderij, een rauw ei en een flinke klont roomboter en melk. We eten weer rijke (romige) sauzen bij het vlees en smullen van de vette jus met een echte HEMA rookworst óf verse braadworst bij de stamppot! (Lang leve de maagtabletten!) En wat dacht u trouwens van ouderwets draadjesvlees? Van die overheerlijke sappige runder-sudder-lappen, niet al te mager, die uren lang op een klein pitje hebben staan te pruttelen (het liefst op oma’s oude petroleumstel) totdat ze uiteindelijk in je mond smelten bij een heerlijke andijviestamppot waar natuurlijk ook uitgebakken spekjes doorheen zijn geroerd! “Echt eten voor de woeste jager die nog ergens heel diep in een man als ik verscholen zit!” Daar drinken we dan natuurlijk een heerlijke zware en volle rode wijn bij: Met mooie kersen, vanille en houttonen, want de herfst is bij uitstek dé tijd om volle, rijke wijnen te drinken. En dan hebben we tegenwoordig geluk dat er zo veel nieuwe wijnlanden zijn bijgekomen, zodat we voor mooie druivensoorten zoals bijvoorbeeld een Shiraz, een Primitivo (die heet Zinfandel in Amerika) of een Cabernet Sauvignon niet meer de hoofdprijs hoeven te betalen. Let hierbij vooral eens op wijnen uit Zuid Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland! Maar ook de wijnen uit de oude, traditionele wijnlanden zoals Frankrijk en Italië worden tegenwoordig door de immense concurrentie voor veel redelijkere prijzen aangeboden.

Zoals u dus ziet heeft ieder nadeel zijn voordeel……….na regen komt zonneschijn, maar na zonneschijn gelukkig ook weer regen!

Lees meer >> | 2710 keer bekeken

Couleur locale.

Bent u wel eens écht in Vlaanderen geweest? Op een écht “Vlaamsch” Society feest? Als u die kans ooit krijgt, moet u dat met beide handen aangrijpen.

Onlangs kreeg ik de gelegenheid om dit eens mee te mogen beleven. De van origine Nederlandse organisator, een gesetteld zakenman, was een kunstliefhebber en levensgenieter pur sang, welke waarschijnlijk om belastingtechnische redenen al zeker zo’n vijfentwintig jaar in een klein plaatsje net over de grens in België woonde, en ter plaatse dus geheel en al ingeburgerd was. Hij verzocht mij of ik zijn tuinfeest niet eens wilde opluisteren met enkele van mijn vrolijke schilderijen. Een stuk of twintig was voldoende, en graag veel bloten!!! Daar had ik zoals u zult begrijpen wel oren naar en ging dus graag op de uitnodiging in. Ter plaatse aangekomen bouwde ik met behulp van enkele mooie, oude en roestige wijnrekken, welke ik ergens achter in een verscholen hoekje van het landgoed vond, mijn eigen winkeltje op in een mooie hoek van de immense tuin, stelde ook nog wat rondborstige naaktschilderijen op rond het grote zwembad en wachtte af wat er ging gebeuren. Achter het landhuis waren grote tenten opgesteld en de tuin was voorzien van diverse zitjes en een grote bar.Wat ik te zien kreeg toen de gasten binnenstroomden was bijna een stap terug in de tijd, alsof ik in een film van Fellini zat of zelfs in een schilderij van Monet. De eerste gasten waren een stel reeds lichtelijk aangeschoten rondreizende troubadours, getooid met strohoeden en gitaren, die desondanks met een warme omhelzing werden verwelkomd. Daarop volgde een fotograaf, gekleed in een lang, antiek aandoend wit overhemd en óók getooid met een strohoed en bijpassend Fernandel gezicht (Fernandel was in de zestiger jaren waarschijnlijk de meest beroemde Franse komische filmster). De hierna arriverende gasten, welken in de mooiste en duurste auto’s aan kwamen rijden (o.a. Jaguars, Bentley’s enz.) werden aan de hoofdpoort opgevangen door een stel vervaarlijk uitziende Hell’s Angels. Deze engeltjes bleken echter een paar ontzettend zachtaardige en vriendelijke leden van de plaatselijke motorclub te zijn. Twee van hen, ”Nonkel” en “de Snelle“genaamd, voorzagen de nieuw aangekomen gasten van een lekker glaasje bubbels met een bijbehorend toastje met kaviaar of Hollandse garnalen. Zodra de gasten voorzien waren van hun hapje en drankje werden ze door een hek naar de achtertuin gedirigeerd, alwaar ze wederom verwelkomd werden door een heuse travestiet. Dit was een man van middelbare leeftijd, met een door de tand des tijds aangetast grof gelaat en roodgelakte afgekloven nagels. Deze speelde met prachtige krullenpruik op zijn hoofd en gekleed in een schitterende avondjurk op zijn accordeon oude Antwerpse melodieën. Het was een bijzonder en uniek tafereel.

Er was echter één probleem. Het merendeel van het bedienend personeel was om de een of andere wazige reden (Mexicaanse griep wellicht?) niet op komen dagen. De enig overgebleven dame van de catering raakte volledig in paniek en dreigde al met opstappen als er niet snel hulptroepen zouden verschijnen. De organisator deed eerst alsof zijn neus bloedde, maar koos op een gegeven moment toch maar eieren voor zijn geld en ging wat rondbellen. De plaatselijke bloemist, een markante, vrolijk besnorde en uiterst vriendelijke man met een enorme buik, én bij nadere kennismaking een zeer goede vriend van de organisator, bleek bereid om samen met zijn mooie vrouw, een Sophia Loren look a like, en hun twee hulpvaardige zoons de bediening op zich te nemen. De enige vrouwelijke “Hell’s Angel” vond het absoluut geen probleem om achter de barbecue plaats te nemen, zodat dit alles gemoedelijk werd opgelost. De gasten waren een bonte mengeling van rangen, standen en culturen. Er liepen zelfs prachtige exotische danseressen en zangeressen rond. Sommige mannen liepen keurig in hun nette pakken met chokers rond, maar er waren er ook gewoon casual geklede heren in een trui of overhemd, maar de dames waren veelal gekleed in prachtige avondkleding. Het leek onderhand wel een compleet dorpsfeest met de natuurlijk ook aanwezig zijnde plaatselijke notabelen. Het geheel werd onder andere opgefleurd met een in Vlaanderen wereldberoemde goochelaar, welke in zijn schitterende Damasten smoking, een meester met de speelkaarten bleek, en er traden afgewisseld met de exotische, schone zangeressen, lokaal zeer beroemde zangers op zoals bijvoorbeeld ene: “Chris Gigant”, bij u waarschijnlijk, net zoals bij mij, niet zo héél erg bekend…………Hij deed zijn naam in ieder geval eer aan, en bleek net een maagband te hebben laten plaatsen omdat zijn enorme overgewicht toch iets té levensbedreigend bleek..

Ik kreeg in vertrouwen (Niet verder vertellen dus!) te horen dat de organisator van het feest lokaal een goede naam te bleek hebben als vertrouwenspersoon en onder andere ooit huwelijksbemiddelaar was geweest voor de plaatselijke postbeambte. Dat was blijkbaar niet helemaal gelukt, omdat die, terwijl zijn huidige echtgenote momenteel in Indonesië verbleef, op deze avond vooral gecharmeerd bleek van een mooi uitziende, olijke blonde jongedame met een heerlijke Vlaams-Nederlandse tongval. Helaas was die liefde niet geheel wederzijds. Bij de eerste de beste gelegenheid vluchtte zij naar een ander plekje in het feestgedruis. De plaatselijke automonteur,die aan was komen rijden in een schitterende Ferrarirode Triumph Spitfire stond gemoedelijk te keuvelen met de wethouder, en tussen de rijkelijk van dranken en spijzen voorziene tafels door speelden de kinderen van de organisator met hun vriendjes er vrolijk op los. De weelderig gevormde exotische dames bestormden de dansvloer en verleidden met hun zwoele heupbewegingen iedereen om mee te doen.

Het was in de aangename Vlaamse avondlucht zeer prettig verpozen en onwillekeurig raakte ik in gesprek met diverse leuke mensen, waaronder een prachtige uitziende, temperamentvolle Zuid-Amerikaanse dame en haar vriendelijke begeleider, een vastgoedmagnaat, die samen met de organisator van het feest, met een mooi bouwproject in Zeeland bezig bleek. De dame, welke afkomstig bleek uit het beruchte Nicaragua, bleek zeer gecharmeerd van mij en mijn werk……maar vooral van haar begeleider! Ook al vertelde ze me met de hand op het hart dat ze écht niets samen hadden! Met haar vriend had ik nog een geanimeerd gesprek over getijdenenergie; in de zestiger jaren bedacht door de Nederlandse gebroeders Das, wat helaas in de vergetelheid was geraakt. Ik zal u verder niet vermoeien met details, maar het was een vermakelijke, leerzame, vermoeiende, maar vooral een zeer memorabele avond……….

Lees meer >> | 2842 keer bekeken

Be carefull with my instrument please!

Lees meer >> | 2357 keer bekeken

Marakech

Insjallah!

Dat is hét stopwoordje van de gelovige Marokkaan. En dat hoor je dan ook de hele dag door in de Medina, de oude, ommuurde stad van Marrakech. Deze Middeleeuwse stad met z’n zalmroze gebouwen is gedeeltelijk een feest van kleur en geur…..Tot je iets buiten het toeristengebied komt, daar ruikt het naar urine en uitwerpselen en waan je jezelf op een grote vuilnisbelt. Daar vind je het echte, arme Marokko, met z’n zwervers en bedelaars die met hun vieze zwarte en kreupele voeten, welke waarschijnlijk al jaren niet meer gewassen zijn lopen te bedelen of allang versleten kartonnen dozen verzamelen en verhandelen. Je ziet er de kleine marktjes, waar ze stapels met vogelbotjes o.i.d. verkopen en de vliegen een waar paradijs vinden tussen allerhande onsmakelijke in de warme zon rottende etenswaren. De straten liggen vol met afval en brokken puin. Het is hier triest, diep triest, vooral omdat er op nog geen kilometer verderop in dure SUV’s en Porsches en Mercedessen gereden wordt en de splinternieuwe bankgebouwen en luxe hotels om het mooist staan te pronken. Insjallah; Als Allah het wil. De arme Marrakezen zijn ontzettend fatalistisch, als Allah wil dat ze arm zijn, zijn ze arm, daar leggen ze zich gewoon bij neer. Ik las ergens dat de meeste Marokkaanse inkomsten vanuit het buitenland komen; van Marokkanen die ergens in een ver buitenland geld verdienen en daarmee hele families onderhouden.

Lees meer >> | 1639 keer bekeken

Ein Multi-Culti hochzeit.....en een kunstmarkt......een internationaal weekeinde dus!

Het enige nadeel van de vakantie is……..Dat onze hooggewaardeerde, fantastische hulp ook vakantie heeft, en nog wel tot over ruim een week helaas. Mijn geliefde is reeds aan het werk dus komen de huishoudelijke taken onwillekeurig bij mij terecht. Dat betekent dus dat ik de pineut ben. Niet dat dit nu zo’n grote ramp is, ik doe eigenlijk altijd al het meeste in huis, en dat doe ik graag, maar normaal komt onze hulp één keer in de week een ochtend poetsen, wat betekent dat ik dan eigenlijk de hele week niets meer hoef te doen dan de boel een klein beetje bij te houden, de was te doen en het eten klaar te maken…….Oh ja, en de kinderen verzorgen en bijstaan in hun vermoeienissen (lees het achter de broek zitten met huiswerk maken en ingrijpen tijdens bloedige gevechten)…….én m’n geliefde echtgenote van drank en spijzen te voorzien als ze (weer eens) laat thuis komt. Kortom, ik ben net een soort desperate housewife, maar dan anders. Het leuke hiervan is wél dat ik altijd goed met vrouwen overweg kan, we begrijpen elkaar tenslotte, wij vrouwen onder elkaar, hahaha!………Nou hebben we wel een complete strijkinstallatie, met separaat stoomstation, zodat je zonder al te veel moeite echt ieder kreukel uit de kleren krijgt, maar toch! De kinderen hadden na drie weken zelfs geen wintertruien meer in de kast liggen en wij groten hebben komende zaterdag een bruiloft van vrienden, dus vooruit dan maar, aan de slag! Bij het eerste overhemd, juist ja, die mooie witte getailleerde voor onder mijn pak, jazeker, dat pak dat ik as. zaterdag aan moet, ging het al fout: Ik was net bezig met het voorpand toen de jongste om een snoepje vroeg……..oké dan maar, neem er ook een voor je broertje mee………..Dank je wel pappa! Mijnheer duikt achter mij de kast in, wil nét het achterste snoepje pakken en trekt de hele plank met snoep en al uit de kast……………Jawel! Bovenop mijn edele tenen. Natuurlijk had ik alleen maar een paar teenslippers aan, zodat het verrekte zeer deed en nog bloedde als een rund ook! Je begrijpt dat ik totaal niet meer aan mijn overhemd dacht en mijn voet zo nel mogelijk onder de koude kraan hield om de zwelling tegen te gaan en het bloed weg te spoelen…………Tot ik opeens………u raad het reeds, een enorme brandlucht rook en rookpluimen zag verschijnen…….M’n overhemd stond in de fik en was totaal verziekt, net zoals het strijkplankovertrek. Ik spurtte er op af, en gleed uit…………..En net op het moment dat ik de strijkbout wilde pakken, zeilde deze spontaan van de strijkplank af en viel in stukken uiteen. Toen heb ik maar snel de kinderen bij elkaar geraapt en ben naar het winkelcentrum gegaan en heb daar een nieuw wit overhemd (lang zo mooi niet) én een nieuwe strijkbout gehaald…….Nu alleen het overtrek nog…..Maar nu eerst snel even naar de eerste hulp……Auw! m’n voet doet verrekte pijn! Auwauwauw!!!

* Weest niet bevreesd lieve lezers en lezeressen…….het laatste stukje is verzonnen, de was ligt heerlijk fris gewassen en gestreken in de kast en met mijn overhemd en voet zijn gelukkig niets aan de hand. Sorry, ik kon het niet laten de boel even flink aan te dikken!

Vorig weekeinde hebben we een echte Multi-Culti bruiloft mee mogen maken. Geen gemengd huwelijk tussen een Nederlandse en een Marokaan of Turk, zelfs geen Hindoestaanse of Surinaamse bruiloft, nee dat is tegenwoordig gelukkig vrij normaal, maar dit huwelijk was wel héél erg bijzonder: “Een huwelijk tussen een Nederlandse jongedame (een leuke collega van mijn geliefde) en een echte onvervalste Oostenrijker!!!“

Het huwelijk vond plaats op jachtslot Mokerheide, schitterend gelegen in de bossen bij Nijmegen. Echt een plek voor een romantisch societyhuwelijk, en daar leek het dan ook erg op. Iedereen was op z’n paasbest gekleed en verschillende Oostenrijkers waren in folkloristische klederdracht gekomen. Zo ook het bruidspaar. Hij was gekleed in een strak traditioneel Oostenrijks studentencorps uniform; een bijzonder donkerblauw pak met wel zes! rijen gouden knopen, en voorzien van een soort vleermuisachtige pellerien (een korte cape zoals vooral koetsiers vroeger droegen, en in Wenen waarschijnlijk nóg dragen). De schitterende bruid had zich daarbij geheel aangepast en droeg een klassieke tafzijden wijde jurk met een bijzonder opstand kraagje zoals de jurk van sneeuwwitje…..ik zou u graag foto’s laten zien, maar die heb ik helaas niet. Veel Oostenrijkse dames hadden echte klederdracht jurken aan zoals je eigenlijk alleen nog ziet bij sprookjes……of oude Sissi films…….

Enkele mannen waren óók in korte lederhosen gekomen, compleet met kniekousen en bijpassende overhemden………..of in een ander echt Oostenrijks kostuum. Het was echt ontzettend leuk om te zien én om zoiets eens mee te mogen maken………..Wel bijzonder dat zoiets nog gebeurt tegenwoordig, ik zie hier verder in Nederland nog niet zo snel iemand in klederdracht naar een bruiloft gaan, misschien in Staphorst nog wel, maar dat is toch wel een uitzondering lijkt me. Ik was in ieder geval blij dat ik m’n strakke pak met stropdas had aangedaan (zie mijn ervaringen vorige week).

Het feest begon met een traditionele wals, een hele echte; Compleet met kniebuiging en een elegante en gracieuse zwaai aan het einde. (de bruidegom komt net als Arnold Swarzenegger uit Graz, vandaar waarschijnlijk) Maar gelukkig bleek later dat Oostenrijkers niet alleen het klassieke ballroom dansen fantastisch onder de knie hadden, maar ook prima “modern” konden dansen op tegenwoordige muziek en ook niet vies waren van een gezellige polonaise……..Vooral enkele in Dirndl jurk geklede dames waren zeer bedreven in de wilde danskunsten…….Wow!!! Ook kon je goed zien dat een wel zeer traditioneel geklede Oostenrijkse heer de charmes van een echte skileraar had; Met zijn gebruinde knieën en eveneens gebruinde, olijke hoofd veroverde hij menig vrouwenhart op meesterlijke wijze……… Chapeau, daar heb ik als man bewondering voor……en dan hebben ze het altijd over het hete bloed der Italianen……….Volgens mij kunnen de Oostenrijkers er ook wat van!!! Het werd een heerlijk feestelijke avond waarop we lekker mee konden zingen, lallen, blèren en dansen…….Een geweldig feest dus!

De volgende dag stond er een kunstmarkt, waar ik zelf ook aan mee zou doen, op het programma, dus ik was blij dat ik niet al te veel gedronken had. Deze kunstmarkt; onderdeel van de culturele manifestatie BoeCult in Boekel NB, was een enorm succes! Het werd enorm goed bezocht en ik had met mijn schilderijen gelukkig aan aandacht geen gebrek en heb leuke gesprekken met het publiek kunnen voeren en mogen genieten van alle opmerkingen van verschillende mensen……

Het allerleukste waren de opmerkingen van kleinere kinderen en vooral die van langslopende verstandelijk gehandicapten. Een van hen vertelde mij nog regelmatig persoonlijk contact te hebben met o.a. Rembrandt en van Gogh . Hij vertelde dat hij ze pas nog had geïnterviewd voor Omroep Brabant. Ook zei hij "de Nachtwacht"  te hebben geschilderd, omdat hij de legpuzzel daarvan te moeilijk vond……tja, dan is schilderen tóch een stuk makkelijker nietwaar?
 

Verder was het natuurlijk leuk weer eens van gedachten te kunnen wisselen met collega’s uit binnen en buitenland……..Vooral met het vrolijke, wat oudere Duitse kunstenaarsechtpaar Karin und Robert Boekholt (Nu dus "toevallig" in Boekel!) én een leuk jong stel uit Vlaanderen, waarbij zij, Hilde Groven (Let op, zij word vast nog beroemd met haar fantastisch mooie prenten!) illustraties maakte en zelfgemaakte sieraden probeerde te verkopen, en hij, Thijs Merken (tijdelijke) tatoeages maakte.

Tussen de bedrijven door kwam er regelmatig een straattheatergroep of andere act voorbij………Daarbij vielen vooral een groep ontdekkingsreizigers op, die het nogal druk hadden met het geconcentreerd rondneuzen en net deden alsof ze geen publiek zagen, maar alleen het donkere, ondoordringbare oerwoud en onbekende onontdekte gebieden, én een geweldige steltloper, die als kostuum een soort van dinosaurus aanhad en daarmee iedere voorbijganger de stuipen op het lijf joeg……Geweldig!!! Op het veld tegenover ons waren nog andere fantastische acts bezig, maar daarvan heb ik helaas weinig meegekregen, ik had het zelf te druk!

© gertdegoede 2009

 
Deze column is reeds eerder gepubliceerd op www.bronmagazine.nl

Het ergste vind ik echter dat onze hulp deze periode óók niet komt strijken. Kijk, dat de huismijten veranderen in muizen of ratten is nog tot daaraan toe, maar met ongestreken kleren de deur uit? Never en nooit niet, dan blijf ik nog liever binnen! Dus zat er van de week niet veel anders op dan zelf de strijkbout ter hand te nemen

Lees meer >> | 2217 keer bekeken

'De mierenhoop....of de naweeën van een heerlijke vakantie'

De zomervakantie loopt ten einde. Zo ongeveer alle vakantiegangers zijn weer terug in het land en genieten deze week nog wat na in het heerlijke zomerweer aan het water bij hen in de buurt, zo ook wij. Het strand aan de plas hier bij ons in de buurt, een opgespoten strand bij een oude grintafgraving, dat er gewoonlijk nogal rustig bij ligt, is nu bezaaid met mensen. Het lijkt wel een mierenhoop zo vol is het! Maar voor de kinderen is het leuk. Zij zien hun vriendjes en vriendinnetjes weer, hebben een hoop bij te kletsen en genieten weer volop van hun gezamenlijke spel, ze weten gewoon niet van ophouden.

Wij ouders zitten met onze tuinstoelen en parasols heerlijk in de zon de kleintjes in de gaten te houden, waar bij er meestal één ligt te slapen of lezen en de ander waakzaam is……..wat zijn we toch eigenlijk een stel kuddedieren, hahaha……..Tegen zessen lopen alle (vooral) moeders hun kroost bij elkaar te zoeken en raken daarbij aan de praat met de andere ouders die ook weer terug aanwezig zijn op het strand. Alom gezelligheid en kletserijen dus. Iedereen wordt weer op de hoogte gebracht van alle nieuwigheidjes en iedereen ziet er goed uit in zijn of haar versgebruinde velletje zodat er dus ook weer volop geflirt wordt. Iedereen lacht naar elkaar en geeft complimentjes……….

De sportievelingen onder ons wagen zich aan een flinke zwemtocht naar de overkant van de plas, toch zo’n vijfentwintig minuten zwemmen! Knap werk, ik doe het ze niet na, ik beperk me wel tot het in het water gooien van onze zoontjes, die onvermoeibaar blijken……..ik niet dus! Je wordt ouder pappa!!! Het is echter niet alleen maar pais en vree; er ontstaan ook wat ruzietjes onder rivaliserende groepjes jongeren die óók weer terug zijn……………ook dat hoort er helaas bij. Gelukkig word de boel weer snel gesust en wordt er een balspel georganiseerd, zodat de gemoederen fluks bedaren!!!

De eigenaar van het strand annex pretpark heeft wederom zijn best gedaan om het park aantrekkelijker te maken voor het grote publiek en heeft er deze zomer weer een attractie bij laten bouwen; Een heuse achtbaan! Het begint hier onderhand op een echt recreatiegebied te lijken! Er is een grote buitenspeeltuin met o.a. een heuse helicopterbaan, een binnenspeeltuin compleet met ballenbakken en gratis botsauto’s, een nog grotere binnenspeeltuin met o.a. klimrekken, midgetgolf en een restaurant. Er zijn veel drank en spijs verkooppunten, buitenglijbanen, survivalbanen en je kunt er waterfietsen lenen, en er is regelmatig een luchtshow van  F16 straaljagers welke hun kunsten vertonen in de lucht vanwege de er bijna naast gelegen Vliegbasis Volkel …………en dat alles is bij de prijs inbegrepen……..niet slecht dus hier op ons “eigen” Billy Birdpark Hemelrijk! Zelfs de toiletten zijn goed verzorgd! Je moet alleen wél een abonnement nemen, want anders betaal je je blauw hier! Negen euro vijftig voor één keer, terwijl wij, met z’n vijven voor tachtig euro het hele jaar door naar binnen mogen. Bekijk dus eerst de website voor je besluit een paar keer het familiepark te bezoeken! Er liggen trouwens plannen voor een bijbehorend recreatiebungalowpark klaar, dus misschien tot ziens!

Aan het eind van de dag word er door iedereen luidruchtig afscheid genomen en nog harder tot morgen geroepen en we stappen weer in onze eigen bloedhete auto……….waarna we nog even nagenieten door op de terugweg met wijd open ramen luidkeels mee te blèren met Damaru en Jantje Smit……“Ik heb een tauntje in m’n haart, maar alleeheen voor jou…….Mi rosu“……..en dan lekker buiten eten en nog tot heel laat heerlijk natafelen…….Het leven is mooi!

Lees meer >> | 1486 keer bekeken