Bent u wel eens écht in Vlaanderen geweest? Op een écht “Vlaamsch” Society feest? Als u die kans ooit krijgt, moet u dat met beide handen aangrijpen.

Onlangs kreeg ik de gelegenheid om dit eens mee te mogen beleven. De van origine Nederlandse organisator, een gesetteld zakenman, was een kunstliefhebber en levensgenieter pur sang, welke waarschijnlijk om belastingtechnische redenen al zeker zo’n vijfentwintig jaar in een klein plaatsje net over de grens in België woonde, en ter plaatse dus geheel en al ingeburgerd was. Hij verzocht mij of ik zijn tuinfeest niet eens wilde opluisteren met enkele van mijn vrolijke schilderijen. Een stuk of twintig was voldoende, en graag veel bloten!!! Daar had ik zoals u zult begrijpen wel oren naar en ging dus graag op de uitnodiging in. Ter plaatse aangekomen bouwde ik met behulp van enkele mooie, oude en roestige wijnrekken, welke ik ergens achter in een verscholen hoekje van het landgoed vond, mijn eigen winkeltje op in een mooie hoek van de immense tuin, stelde ook nog wat rondborstige naaktschilderijen op rond het grote zwembad en wachtte af wat er ging gebeuren. Achter het landhuis waren grote tenten opgesteld en de tuin was voorzien van diverse zitjes en een grote bar.Wat ik te zien kreeg toen de gasten binnenstroomden was bijna een stap terug in de tijd, alsof ik in een film van Fellini zat of zelfs in een schilderij van Monet. De eerste gasten waren een stel reeds lichtelijk aangeschoten rondreizende troubadours, getooid met strohoeden en gitaren, die desondanks met een warme omhelzing werden verwelkomd. Daarop volgde een fotograaf, gekleed in een lang, antiek aandoend wit overhemd en óók getooid met een strohoed en bijpassend Fernandel gezicht (Fernandel was in de zestiger jaren waarschijnlijk de meest beroemde Franse komische filmster). De hierna arriverende gasten, welken in de mooiste en duurste auto’s aan kwamen rijden (o.a. Jaguars, Bentley’s enz.) werden aan de hoofdpoort opgevangen door een stel vervaarlijk uitziende Hell’s Angels. Deze engeltjes bleken echter een paar ontzettend zachtaardige en vriendelijke leden van de plaatselijke motorclub te zijn. Twee van hen, ”Nonkel” en “de Snelle“genaamd, voorzagen de nieuw aangekomen gasten van een lekker glaasje bubbels met een bijbehorend toastje met kaviaar of Hollandse garnalen. Zodra de gasten voorzien waren van hun hapje en drankje werden ze door een hek naar de achtertuin gedirigeerd, alwaar ze wederom verwelkomd werden door een heuse travestiet. Dit was een man van middelbare leeftijd, met een door de tand des tijds aangetast grof gelaat en roodgelakte afgekloven nagels. Deze speelde met prachtige krullenpruik op zijn hoofd en gekleed in een schitterende avondjurk op zijn accordeon oude Antwerpse melodieën. Het was een bijzonder en uniek tafereel.

Er was echter één probleem. Het merendeel van het bedienend personeel was om de een of andere wazige reden (Mexicaanse griep wellicht?) niet op komen dagen. De enig overgebleven dame van de catering raakte volledig in paniek en dreigde al met opstappen als er niet snel hulptroepen zouden verschijnen. De organisator deed eerst alsof zijn neus bloedde, maar koos op een gegeven moment toch maar eieren voor zijn geld en ging wat rondbellen. De plaatselijke bloemist, een markante, vrolijk besnorde en uiterst vriendelijke man met een enorme buik, én bij nadere kennismaking een zeer goede vriend van de organisator, bleek bereid om samen met zijn mooie vrouw, een Sophia Loren look a like, en hun twee hulpvaardige zoons de bediening op zich te nemen. De enige vrouwelijke “Hell’s Angel” vond het absoluut geen probleem om achter de barbecue plaats te nemen, zodat dit alles gemoedelijk werd opgelost. De gasten waren een bonte mengeling van rangen, standen en culturen. Er liepen zelfs prachtige exotische danseressen en zangeressen rond. Sommige mannen liepen keurig in hun nette pakken met chokers rond, maar er waren er ook gewoon casual geklede heren in een trui of overhemd, maar de dames waren veelal gekleed in prachtige avondkleding. Het leek onderhand wel een compleet dorpsfeest met de natuurlijk ook aanwezig zijnde plaatselijke notabelen. Het geheel werd onder andere opgefleurd met een in Vlaanderen wereldberoemde goochelaar, welke in zijn schitterende Damasten smoking, een meester met de speelkaarten bleek, en er traden afgewisseld met de exotische, schone zangeressen, lokaal zeer beroemde zangers op zoals bijvoorbeeld ene: “Chris Gigant”, bij u waarschijnlijk, net zoals bij mij, niet zo héél erg bekend…………Hij deed zijn naam in ieder geval eer aan, en bleek net een maagband te hebben laten plaatsen omdat zijn enorme overgewicht toch iets té levensbedreigend bleek..

Ik kreeg in vertrouwen (Niet verder vertellen dus!) te horen dat de organisator van het feest lokaal een goede naam te bleek hebben als vertrouwenspersoon en onder andere ooit huwelijksbemiddelaar was geweest voor de plaatselijke postbeambte. Dat was blijkbaar niet helemaal gelukt, omdat die, terwijl zijn huidige echtgenote momenteel in Indonesië verbleef, op deze avond vooral gecharmeerd bleek van een mooi uitziende, olijke blonde jongedame met een heerlijke Vlaams-Nederlandse tongval. Helaas was die liefde niet geheel wederzijds. Bij de eerste de beste gelegenheid vluchtte zij naar een ander plekje in het feestgedruis. De plaatselijke automonteur,die aan was komen rijden in een schitterende Ferrarirode Triumph Spitfire stond gemoedelijk te keuvelen met de wethouder, en tussen de rijkelijk van dranken en spijzen voorziene tafels door speelden de kinderen van de organisator met hun vriendjes er vrolijk op los. De weelderig gevormde exotische dames bestormden de dansvloer en verleidden met hun zwoele heupbewegingen iedereen om mee te doen.

Het was in de aangename Vlaamse avondlucht zeer prettig verpozen en onwillekeurig raakte ik in gesprek met diverse leuke mensen, waaronder een prachtige uitziende, temperamentvolle Zuid-Amerikaanse dame en haar vriendelijke begeleider, een vastgoedmagnaat, die samen met de organisator van het feest, met een mooi bouwproject in Zeeland bezig bleek. De dame, welke afkomstig bleek uit het beruchte Nicaragua, bleek zeer gecharmeerd van mij en mijn werk……maar vooral van haar begeleider! Ook al vertelde ze me met de hand op het hart dat ze écht niets samen hadden! Met haar vriend had ik nog een geanimeerd gesprek over getijdenenergie; in de zestiger jaren bedacht door de Nederlandse gebroeders Das, wat helaas in de vergetelheid was geraakt. Ik zal u verder niet vermoeien met details, maar het was een vermakelijke, leerzame, vermoeiende, maar vooral een zeer memorabele avond……….