Het was weer een boeiende en welbestede week. Eerst was er natuurlijk weer eens een heerlijk weekeinde dat reeds op vrijdagavond begon met een heerlijk vijf gangen diner in ons favoriete restaurant Het Raadhuis in Uden. Daarna, op de zaterdag hadden we een geweldig verjaardagsfeest bij onze meest favoriete vrienden, wat gelukkig werd vervolgd met een broodnodige rustige bijkom zondag. En toen, na al die schoolvakantieweken, gingen de kinderen afgelopen maandag voor het eerst weer naar school, zodat pappa eindelijk weer eens tijd kreeg om fatsoenlijk aan zijn schilderijen te werken.

De jongste had er zo maar eens echt zin in om weer naar school te gaan. Hij verwachtte dat hij direct zou leren lezen en schrijven en kreeg nog waar voor zijn geld ook; hij kan nu al MAAN en IK lezen, én zijn eigen naam fatsoenlijk schrijven, dat kon hij wel al eerder, maar dan met de diverse letters ondersteboven of achterstevoren, hij heeft een nogal lange naam, dus het is een klein wonder dat hij dat nu in twee dagen tijd ineens wél kan. Voor de rest vind hij er eigenlijk nog niet zo veel aan in zijn nieuwe klas. Hij zit naast een jongetje die hij nog niet kent en moet even wennen aan de stoeltjes en tafeltjes, welke net als vroeger twee aan twee staan, maar z’n beste vriendje zit in ieder geval voor hem, dat scheelt! Het zal wel wennen, en zo niet: dan krijgen we een hoop gedonder vrees ik, hahaha.

De tweede had er niet zo heel veel zin in om weer naar school te gaan, maar zodra hij zijn vriendjes weer zag, vergat hij dat direkt en stortte zich vrolijk roepend en lachend in het spel. Hij kreeg direkt deze week al zijn eerste engelse les: “Saai!!!! “

Onze oudste is nu ineens geen brugpieper meer, maar gaat naar de tweede klas HAVO. Ze is nu dus écht groot. Maandag hebben we samen haar boeken gehaald, ik moest buiten op haar wachten, ze mochten eens zien dat haar vader meekwam!. Met een enorme stapel van zo ongeveer één meter boeken en dan óók nog eens zo’n zelfde stapel van één meter aan werkboeken, kwam mevrouw naar buiten gesjouwd. En daar moet ze zich dan dit schooljaar weer doorheen zien te worstelen! Ze heeft ze gelijk allemaal keurig gekaft met het juiste door medeleerlingen toegestane esthetische en bij het huidige tijdsperk passende correcte kaftpapier, we willen toch niet dat ze voor “Nurd” of nog erger; achterlijk ouderwets doorgaat? Ook heeft ze al aan het begin van de vakantie dé agenda gekocht die ze wilde hebben, anders zou die misschien wel uitverkocht zijn tegen de tijd dat zij hem wilde kopen! Oh ja, de nieuwe ringbanden liggen ook al zo’n twee maanden in haar boekenkast.......nu maar hopen dat ze niet verouderd zijn! We zijn benieuwd of hetgeen wij als ouders belangrijk vinden, het leerwerk, dit jaar beter gaat lukken dan vorig jaar, toen ze eigenlijk nog wat te jong en speels was voor een middelbare school. We zullen het af moeten wachten! Dinsdag had ze de eerste kennismaking met haar nieuwe klas en Mentor. De Mentor bleek een, in haar ogen, hele oude man te zijn welke al meer dan veertig jaar voor de klas had gestaan en dus in de ogen van jonge meiden waarschijnlijk al redelijk muf is. Bovendien is hij nog geschiedenisleraar ook! Dat wordt volgens onze oudste en haar vriendinnen zwaar afzien, maar ik denk dat het wel mee zal vallen. De meeste oudere leraren die het niet meer zien zitten of het niet meer aan kunnen zijn allang afgezwaaid en met vervroegd pensioen of iets dergelijks. Hij is niet voor niets Mentor, daar moet je toch nog wel redelijk fris en fruitig voor zijn lijkt me. Mijn ervaring van vroeger met leraren is dat degenen die je in het begin leuk vond, later meestal tegenvielen en dat degenen die in het begin van het schooljaar minder leuk leken, door de jaren heen steeds leuker werden.

Pappa had dus eindelijk weer eens tijd om flink aan de slag te gaan. En dat deed ik dan ook uit volle borst! Eerst heb ik het werk “Girlstalk”dat al maanden in alleen zwart/wit op de ezel stond te verstoffen eindelijk eens afgemaakt. Dat werd hoog tijd, de mot zat er al bijna in. Daarna heb ik maar meteen een écht vers doekje gemaakt; “Be carefull with my instrument”. een echte “Hollandse Nieuwe” dus, al heeft het dan ook een engelse titel! Je moet internationaal denken tenslotte! Maar goed, eindelijk heb ik de energie en rust die ik nodig heb om te schilderen weer terug! Gelukkig!!! Op naar het volgende kleurrijke werk!