Ein Multi-Culti hochzeit.....en een kunstmarkt......een internationaal weekeinde dus!

Het enige nadeel van de vakantie is……..Dat onze hooggewaardeerde, fantastische hulp ook vakantie heeft, en nog wel tot over ruim een week helaas. Mijn geliefde is reeds aan het werk dus komen de huishoudelijke taken onwillekeurig bij mij terecht. Dat betekent dus dat ik de pineut ben. Niet dat dit nu zo’n grote ramp is, ik doe eigenlijk altijd al het meeste in huis, en dat doe ik graag, maar normaal komt onze hulp één keer in de week een ochtend poetsen, wat betekent dat ik dan eigenlijk de hele week niets meer hoef te doen dan de boel een klein beetje bij te houden, de was te doen en het eten klaar te maken…….Oh ja, en de kinderen verzorgen en bijstaan in hun vermoeienissen (lees het achter de broek zitten met huiswerk maken en ingrijpen tijdens bloedige gevechten)…….én m’n geliefde echtgenote van drank en spijzen te voorzien als ze (weer eens) laat thuis komt. Kortom, ik ben net een soort desperate housewife, maar dan anders. Het leuke hiervan is wél dat ik altijd goed met vrouwen overweg kan, we begrijpen elkaar tenslotte, wij vrouwen onder elkaar, hahaha!………Nou hebben we wel een complete strijkinstallatie, met separaat stoomstation, zodat je zonder al te veel moeite echt ieder kreukel uit de kleren krijgt, maar toch! De kinderen hadden na drie weken zelfs geen wintertruien meer in de kast liggen en wij groten hebben komende zaterdag een bruiloft van vrienden, dus vooruit dan maar, aan de slag! Bij het eerste overhemd, juist ja, die mooie witte getailleerde voor onder mijn pak, jazeker, dat pak dat ik as. zaterdag aan moet, ging het al fout: Ik was net bezig met het voorpand toen de jongste om een snoepje vroeg……..oké dan maar, neem er ook een voor je broertje mee………..Dank je wel pappa! Mijnheer duikt achter mij de kast in, wil nét het achterste snoepje pakken en trekt de hele plank met snoep en al uit de kast……………Jawel! Bovenop mijn edele tenen. Natuurlijk had ik alleen maar een paar teenslippers aan, zodat het verrekte zeer deed en nog bloedde als een rund ook! Je begrijpt dat ik totaal niet meer aan mijn overhemd dacht en mijn voet zo nel mogelijk onder de koude kraan hield om de zwelling tegen te gaan en het bloed weg te spoelen…………Tot ik opeens………u raad het reeds, een enorme brandlucht rook en rookpluimen zag verschijnen…….M’n overhemd stond in de fik en was totaal verziekt, net zoals het strijkplankovertrek. Ik spurtte er op af, en gleed uit…………..En net op het moment dat ik de strijkbout wilde pakken, zeilde deze spontaan van de strijkplank af en viel in stukken uiteen. Toen heb ik maar snel de kinderen bij elkaar geraapt en ben naar het winkelcentrum gegaan en heb daar een nieuw wit overhemd (lang zo mooi niet) én een nieuwe strijkbout gehaald…….Nu alleen het overtrek nog…..Maar nu eerst snel even naar de eerste hulp……Auw! m’n voet doet verrekte pijn! Auwauwauw!!!

* Weest niet bevreesd lieve lezers en lezeressen…….het laatste stukje is verzonnen, de was ligt heerlijk fris gewassen en gestreken in de kast en met mijn overhemd en voet zijn gelukkig niets aan de hand. Sorry, ik kon het niet laten de boel even flink aan te dikken!

Vorig weekeinde hebben we een echte Multi-Culti bruiloft mee mogen maken. Geen gemengd huwelijk tussen een Nederlandse en een Marokaan of Turk, zelfs geen Hindoestaanse of Surinaamse bruiloft, nee dat is tegenwoordig gelukkig vrij normaal, maar dit huwelijk was wel héél erg bijzonder: “Een huwelijk tussen een Nederlandse jongedame (een leuke collega van mijn geliefde) en een echte onvervalste Oostenrijker!!!“

Het huwelijk vond plaats op jachtslot Mokerheide, schitterend gelegen in de bossen bij Nijmegen. Echt een plek voor een romantisch societyhuwelijk, en daar leek het dan ook erg op. Iedereen was op z’n paasbest gekleed en verschillende Oostenrijkers waren in folkloristische klederdracht gekomen. Zo ook het bruidspaar. Hij was gekleed in een strak traditioneel Oostenrijks studentencorps uniform; een bijzonder donkerblauw pak met wel zes! rijen gouden knopen, en voorzien van een soort vleermuisachtige pellerien (een korte cape zoals vooral koetsiers vroeger droegen, en in Wenen waarschijnlijk nóg dragen). De schitterende bruid had zich daarbij geheel aangepast en droeg een klassieke tafzijden wijde jurk met een bijzonder opstand kraagje zoals de jurk van sneeuwwitje…..ik zou u graag foto’s laten zien, maar die heb ik helaas niet. Veel Oostenrijkse dames hadden echte klederdracht jurken aan zoals je eigenlijk alleen nog ziet bij sprookjes……of oude Sissi films…….

Enkele mannen waren óók in korte lederhosen gekomen, compleet met kniekousen en bijpassende overhemden………..of in een ander echt Oostenrijks kostuum. Het was echt ontzettend leuk om te zien én om zoiets eens mee te mogen maken………..Wel bijzonder dat zoiets nog gebeurt tegenwoordig, ik zie hier verder in Nederland nog niet zo snel iemand in klederdracht naar een bruiloft gaan, misschien in Staphorst nog wel, maar dat is toch wel een uitzondering lijkt me. Ik was in ieder geval blij dat ik m’n strakke pak met stropdas had aangedaan (zie mijn ervaringen vorige week).

Het feest begon met een traditionele wals, een hele echte; Compleet met kniebuiging en een elegante en gracieuse zwaai aan het einde. (de bruidegom komt net als Arnold Swarzenegger uit Graz, vandaar waarschijnlijk) Maar gelukkig bleek later dat Oostenrijkers niet alleen het klassieke ballroom dansen fantastisch onder de knie hadden, maar ook prima “modern” konden dansen op tegenwoordige muziek en ook niet vies waren van een gezellige polonaise……..Vooral enkele in Dirndl jurk geklede dames waren zeer bedreven in de wilde danskunsten…….Wow!!! Ook kon je goed zien dat een wel zeer traditioneel geklede Oostenrijkse heer de charmes van een echte skileraar had; Met zijn gebruinde knieën en eveneens gebruinde, olijke hoofd veroverde hij menig vrouwenhart op meesterlijke wijze……… Chapeau, daar heb ik als man bewondering voor……en dan hebben ze het altijd over het hete bloed der Italianen……….Volgens mij kunnen de Oostenrijkers er ook wat van!!! Het werd een heerlijk feestelijke avond waarop we lekker mee konden zingen, lallen, blèren en dansen…….Een geweldig feest dus!

De volgende dag stond er een kunstmarkt, waar ik zelf ook aan mee zou doen, op het programma, dus ik was blij dat ik niet al te veel gedronken had. Deze kunstmarkt; onderdeel van de culturele manifestatie BoeCult in Boekel NB, was een enorm succes! Het werd enorm goed bezocht en ik had met mijn schilderijen gelukkig aan aandacht geen gebrek en heb leuke gesprekken met het publiek kunnen voeren en mogen genieten van alle opmerkingen van verschillende mensen……

Het allerleukste waren de opmerkingen van kleinere kinderen en vooral die van langslopende verstandelijk gehandicapten. Een van hen vertelde mij nog regelmatig persoonlijk contact te hebben met o.a. Rembrandt en van Gogh . Hij vertelde dat hij ze pas nog had geïnterviewd voor Omroep Brabant. Ook zei hij "de Nachtwacht" te hebben geschilderd, omdat hij de legpuzzel daarvan te moeilijk vond……tja, dan is schilderen tóch een stuk makkelijker nietwaar?

Verder was het natuurlijk leuk weer eens van gedachten te kunnen wisselen met collega’s uit binnen en buitenland……..Vooral met het vrolijke, wat oudere Duitse kunstenaarsechtpaar Karin und Robert Boekholt (Nu dus "toevallig" in Boekel!) én een leuk jong stel uit Vlaanderen, waarbij zij, Hilde Groven (Let op, zij word vast nog beroemd met haar fantastisch mooie prenten!) illustraties maakte en zelfgemaakte sieraden probeerde te verkopen, en hij, Thijs Merken (tijdelijke) tatoeages maakte.

Tussen de bedrijven door kwam er regelmatig een straattheatergroep of andere act voorbij………Daarbij vielen vooral een groep ontdekkingsreizigers op, die het nogal druk hadden met het geconcentreerd rondneuzen en net deden alsof ze geen publiek zagen, maar alleen het donkere, ondoordringbare oerwoud en onbekende onontdekte gebieden, én een geweldige steltloper, die als kostuum een soort van dinosaurus aanhad en daarmee iedere voorbijganger de stuipen op het lijf joeg……Geweldig!!! Op het veld tegenover ons waren nog andere fantastische acts bezig, maar daarvan heb ik helaas weinig meegekregen, ik had het zelf te druk!

Deze column is reeds eerder gepubliceerd op www.bronmagazine.nl

Het ergste vind ik echter dat onze hulp deze periode óók niet komt strijken. Kijk, dat de huismijten veranderen in muizen of ratten is nog tot daaraan toe, maar met ongestreken kleren de deur uit? Never en nooit niet, dan blijf ik nog liever binnen! Dus zat er van de week niet veel anders op dan zelf de strijkbout ter hand te nemen