Blog

Op de hoogte blijven van mijn blogs? Abonneer je op mijn nieuwsbrief.

• Prettige feestdagen!

  26 november 2010

   De dagen zijn onderhand al weer korter dan kort geworden en het donkert weer flink in ons land. Langzaam kleurt het seizoen van vrolijk en kleurrijk naar somber en grauw. Zelfs overdag heerst de schemer. De vrolijk geel, oranje en rood gekleurde bladeren verschrompelen en vervagen voor je het weet tot een onbestendig bruine massa. Een zwaarmoedige, vochtige en koude mist versluiert ons onlangs nog heerlijk lichte land. Niet echt het weer waar ik van droom. 

  Lees meer >> | 1497 keer bekeken

• Oud papier.

  19 november 2010

  Van de week heb ik even een brandmelder opgehangen bij mijn schoonmoeder. Ze had even op onze mannen gepast en ik was er nu toch. Sinds mijn schoonvader overleden is doe ik die kleine klusjes. Nu eens een lampje vervangen, dan een paar extra sloten op de buitenraampjes omdat er bij haar naaste buurman ingebroken is. Leuk om te doen. En dankbaar werk! Ze is er altijd reuze blij mee. Nu had ze op zolder nog een paar dozen met boeken staan. Of ik die even na wilde kijken. Dat kwam toevallig mooi uit, want het oud papier wordt bij ons komende zaterdag toch opgehaald. Ik deed het meteen maar even.
  
  Alles stond al keurig klaar; netjes opgestapeld met erbovenop een grote stapel videobanden. Die konden meteen in de vuilnisbak. Die wil toch geen hond meer hebben. We keken de boeken na. In één doos zat een stapel mooie plaatjesboeken van de in de vorige eeuw in Nederland wereldberoemde tekenaar/

  Lees meer >> | 1720 keer bekeken

• Een 'er is nog hoop' rap!

  18 november 2010

  Op deze goedertieren aarde, waar mijn moeder mij vol liefde baarde, voel ik me een bezwaarde.
  Waar ik woon, waar ik leef, waar ik al mijn krachten geef.
  is een kentering aan de gang, opportunisme is in zwang, iedereen is bang.
  Leef, leef leef je leven. Vraag niet, maar geef om het leven. Dat is mijn streven.
  Roep niet om wraak, moord of brand, maar gebruik toch je verstand. Hou het in de hand.
  Voor volk en vaderland.
  
  Al die wereldvreemden met rare ideeën, met redeloos gezaag, lullen even vaag.
  ‘T is de nieuwe beweging, voor ontuchtplegers een verademing. Voor bedriegers een Godszegening.
  En maar kreten gooien, spugen naar de minderheid. Om hun eigen minderwaardigheid. Straks vallen er weer dooien.
  Leef, leef, leef je leven. Schop niet, maar luister even. Want zo vergal je ieders leven.
  Ook jij hebt een taak, een doel en een toekomst. Vecht voor je recht en voor de goede zaak.
  Voor volk en vriendelijkheid.
  
  Verdraagzaamheid vervuilen. je vrijheid inruilen, ‘t is toch om te huilen.
  Die enge intriganten, geef ze geen kans, breng ze tot rede. Ontspring deze dans.
  Omarm je naaste, je buurman en je buurvrouw. Maar blijf ook jezelf trouw.
  Leef, leef leef je leven. Verschillen zijn een zegen. door de eeuwen heen verkregen.
  Iedereen heeft kleur. De Hollander bestaat niet. Dus hou op met dat gezeur en hou open die deur!
  Voor vrijheid en vaderland.
  
  Gejat hebben wij. Eeuwenlang. Geprofiteerd, gemoord en gestolen, wat hebben wij geleerd?
  Alles wat eng is en wat nét even anders is. Moet weg. zo naar de verdoemenis.
  Moet de geschiedenis herhalen. Moeten mensen en boeken weer vermalen. ‘t is de goden verzoeken.
  Dom, dom dom. Hoe dom kun je wezen. kun je soms niet lezen.
  Iedereen heeft schuld en iedereen is slachtoffer. Wordt het niet eens tijd. Voor een zoenoffer?
  Voor vrede en verdraagzaamheid.
  
  Geen muziek, geen cultuur. Geen openbare media. Is het niet zuur? Is het te duur.
  Een ramp voor je achtergrond. Je eigen geschiedenis. Je eigen stront, alles waar je achterstond.
  Of ben je daar juist bang voor. Bang voor je zelf. of heb je het nog steeds niet door.
  Dom, dom dom. Hoe dom kun je zijn. Met je eigen venijn. Ben je zelf wel zo rein?
  Wees toch verdraagzaam. Onzelfgenoegzaam. In Allah’s, Buddah’s of Godsnaam!
  Voor vreugde en godsdienstvrijheid.
  
  Want je weet er komt een tijd, dan zijn we allen lijk. Allemaal gelijk, niet meer arm of rijk.
  Wie weet kom je dan terug. Als varken of als jood. Met poederpruik of hoofddoek. Misschien is het al vlug.
  Heb jij het voor het zeggen? Kun jij het uitleggen. We zijn toch allen een. en een voor allen.
  Dom, dom dom. Hoe dom kun je zijn. Als het jij niet kunt zien. Dat we allen gelijk zijn.
  Ondanks de verschillen. Is alles wat we willen. Vrede, voedsel, liefde en welzijn.
  Voor volk, vaderland, vriendelijkheid, vrijheid, vrede, verdraagzaamheid, vreugde en godsdienstvrijheid.
   

  Lees meer >> | 1411 keer bekeken

• Mannenpraat.

  12 november 2010

  In feite moet je altijd een aantekeningenboekje bij je hebben als je kleine kinderen hebt. Het is zo jammer dat als je niet al die mooie opmerkingen en vreemde woordverbuigingen van je nageslacht opschrijft, ze voor eeuwig verloren gaan. Ik zelf vergeet betreurenswaardig genoeg meer dan de helft van wat ze vertellen en beleven. Onze jongste is nu nog op zo'n mooie "woordspelleeftijd". En dus dacht ik: laat ik voor ik óók alles vergeet maar eens het een en ander optekenen. Dat is leuk voor later. Máár: ook voor nú! Lees maar!
  
  Onlangs zat ik samen met onze jongste in de auto. Hij kan zo nu en dan flink in diep gepeins verzonken zijn en dan ineens een opmerking maken als: pappa, het is eigenlijk best lastig als je zo schattig bent als ik. Oh ja? Zei ik. Waarom dan? Nou, al die meisjes bij mij uit de klas en op school die over mijn hoofd willen aaien en zo. Én hun moeders ook. En dan al die ouwe omaatjes in de supermarkt, én de caissières; die praten altijd zo raar tegen me. Wat ben jij een mooie grote jongen! Jouw pappa is vast erg trots op je! Maar dat is toch leuk? Sprak ik. Ik vond het vroeger wel prettig dat mijn buurvrouwen mij schattig vonden. Dan ging ik iedere dag alle deuren af en kreeg overal iets lekkers. Waarop onze jongste reageert met: jullie kregen vroeger niet zoveel snoepjes thuis hè pappa? Nou dan! Ik krijg thuis toch wel snoep genoeg? Dan hoef ik voor mijn vitaminen toch niet naar de buurvrouw te gaan?
  
  Ons mannetje is redelijk bijdehand en laat zich niet snel van zijn stuk brengen. Enige tijd geleden was hij ons aan het uitleggen hoe een baby'tje gemaakt wordt. Eerst ga je zoenen met je vrouw en dan wordt je piemel stijf. Dan plas je in de plasser van het meisje en dan krijg je na een poosje een baby. Waarop mijn vrouw zegt: nee, nee. Dat kan niet. Als je piemel stijf is kun je niet plassen. Wel waar zegt onze man dapper. Nietes! Zegt mijn vrouw weer. Wel waar! Daar snap jij toch niets van mamma? Jij bent een meisje en ik een man, dan weet ik het toch zeker beter? Dom zeg!
  
  Een paar jaar geleden. We stapten de auto uit. Hij had nogal moeite met het uit zijn kinderzitje en uit de auto komen; zodat ik zei: schiet eens even op, ik sta met mijn handen vol boodschappen! Die zijn zwaar hoor! Waarop meneer antwoordt: vlug, vlug . . .ik moet altijd alles vlug doen van jou. Ik ben toch geen vluchteling? Hahahaha. Nee joh! Gekkie! Een vluchteling is iemand die zijn land uit is moeten vluchten omdat hij anders in de gevangenis komt. Dat is ook zielig hè pappa? Maar waar moet hij dan heen? Dan gaan ze naar een ander land en dan vragen ze of ze daar mogen wonen. Dat noemen ze asiel zoeken. Hij lijkt het te snappen, dus we stappen naar binnen en laden de tassen met boodschappen uit. Tot hij opeens zegt: pappa? Ja schatteventje van me. Wat is er? Als ik nou een hondje wil, moet ik dan ook een vluchteling worden? Nee rare, hoe kom je daar nu bij? Nou, als ik een hondje wil moet ik toch ook eerst een asiel opzoeken?
  
  Gisteren was ook leuk. Zaten we weer samen in de auto. Hij zit nu in groep vier en leert onderhand best aardig te lezen. Als hij dan ook een bord ziet zoals Mac Donalds of verboden in te rijden, dan leest hij dat altijd voor. Nu reden we langs het park in ons dorp en hij zegt opeens: pas op! Een den! Een den, vraag ik me af? Een den? OH! hahaha, je bedoelt: Pas op éénden!
  
  Of deze: zijn beide opa's en één oma zijn al overleden en dat zit hem zo nu en dan wel eens dwars. Zo vertelde hij laatst dat de opa van een meisje bij hem in de klas onlangs was overleden. Het meisje had in de klas verteld dat haar opa nu een sterretje geworden was. En dat ze elke avond voor het slapen gaan naar hem zwaaide. Maar dat is niet waar hè pappa. Als je dood bent wordt je geen sterretje hè? Oh nee? Vroeg ik. Nee hoor, dan ga je eerst slapen en dan ga je daarna gewoon over naar een ander level. Enige tijd later. Pappa, als jij dood gaat, zie jij opa dan gewoon weer of is die dan al weer over naar een volgend level? Lang leve het computerspelletjestijdperk!
  
  De komende weken zullen, in afwachting van de Sint, wel weer een bron van inspiratie voor hem zijn. Kan hij weer fijn naar het Sinterklaasjournaal kijken dat volgens hem gepresenteerd wordt door “Biebeltje Brok”. Ik kan hem nu al horen zingen: “sinterklaasje kom maar binnen met je KNEX“. Of: “Hoe hard waaien de rimpels al heen en al weer“. Het is waarschijnlijk de laatste keer dat hij nog in de sint geloofd. Nog één keer genieten dus!
  
                                 

  Lees meer >> | 1683 keer bekeken

• Eekhoorns en vleermuizen

  5 november 2010

  Vanmorgen zat ik voor het raam heerlijk te genieten van mijn cappucino toen ik een echte Hollandse rode eekhoorn door onze tuin zag lopen. Met zijn prachtig gestileerde gracieuze lijfje en zijn schitterend rode pluimstaart sprong hij bijna huppelend van vreugde door onze tuin. Voor ik het wist was hij alweer onder de struiken verdwenen. Onze tuin is over het algemeen nogal een rommeltje. We hebben nogal veel grote bomen, heggen en planten, dus hebben we ook veel bladeren, takken en ander tuinafval. En zeker rond deze tijd van het jaar. Bladeren ruimen doe ik slechts zelden. Onze hooglijk geliefde, maar aartsluie kinderen verrekken het gewoonweg om in de tuin of ergens anders klusjes te doen! En mijn hobby is het eerlijk gezegd ook niet, dus ruimen we de bladeren alleen op als we écht niet meer door de tuin kunnen met onze fietsen. En dat schijnen dieren nu juist erg prettig te vinden. Regelmatig zien we dan ook naast de vliegende brigade zoals o.a. merels, roodborstjes, eksters en duiven ook kruipspul als egeltjes, kikkers en spitsmuisjes voorbij scharrelen. En onlangs zag ik nog een Vlaamse Gaai in gevecht met een ekster. De Vlaamse gaai won. De ekster vloog zo te zien vooral in zijn eer gekrenkt weg.
  
  ‘s Winters genieten we dagelijks van de dartelende kool- en pimpelmeesjes die vechten om een nootje in één van de netjes die dan aan de boomtakken hangen. En hoe prachtig is het niet om het vrolijke en dappere roodborstje af te zien steken tegen de verse witte sneeuw. De katten uit de buurt hebben echter de laatste tijd ook ons miniparadijsje ontdekt. En dat is minder. Vooral ‘s avonds zie je die dikke volgevreten huis, tuin en keuken tijgers door ons domein sluipen. Je hoort ze bijna spinnen van genot bij al die voor hen natuurlijk verrukkelijke maaltijdgeuren. Ik hoop dat ze niet te veel vangen, maar eigenlijk denk ik dat dát wel mee zal vallen. Ze zien er vrijwel allemaal weldoorvoed en glanzend uit gelukkig. Één van hen; een enorm dik exemplaar met een onbestendig gekleurde vacht ligt overdag het liefste op het dak van de mooie klassieke Volkswagen Kever Cabriolet van de buurman van drie huizen verderop te slapen. En als hij of zij daar niet is moeten we, voor we wegrijden eerst onder onze auto’s kijken, want daar schijnt het ook érg prettig toeven te zijn. ‘s Avonds scharrelt hij voornamelijk door onze tuin. Zijn jachtterritorium.
  
  Onder ons boeiboard zitten enkele vleermuizen. Hier zijn we ooit achter gekomen toen we, tijdens een verbouwing ook het dak gingen vernieuwen. De bouwvakkers sloopten het oude boeiboard eraf en de prachtige zwartlederen vleermuisjes kwamen tevoorschijn. Gelukkig zijn ze na de verbouwing gewoon weer gezellig terug gekomen. Later hebben we er eens één op de slaapkamer van onze jongste aangetroffen. En dat is niet écht gezellig kan ik u mededelen. Om zo’n beestje weg te krijgen moet je écht al je fantasie uit de kast trekken. Voorzichtig vangen met een laken of iets dergelijks lukt namelijk niet. Dit komt omdat vleermuizen zo’n geweldig radarsysteem hebben ontwikkeld dat ervoor zorgt dat ze nét nergens tegenaan vliegen. In onze onwetendheid van de aanwezigheid van het diertje stonden natuurlijk alle deuren op de eerste etage open. Volledig in paniek vloog het diertje na onze ontdekking van kamer naar kamer. Op een gegeven moment was het dier op de ouderlijke slaapkamer aangeland. We deden de deur dicht en probeerden eerst het dier tot rust te laten komen. Echter: Graaf Dracula in miniatuuruitvoering bleef als een bezetene om onze hoofden fladderen en bezorgde ons daarmee vanzelfsprekend de koude rillingen. Na enige tijd opjagen was het arme beestje natuurlijk helemaal in paniek. Net als wij ondertussen; want hoe krijg je in ‘s hemelsnaam zo’n semi-vampier je huis uit? Met knoflook? Ik denk van niet, want er hing al een kruis met Ons Lief Jezuske himself aan de muur en dat bleek dus geen snars te helpen.
  
  Op een gegeven moment is het ons toch gelukt het beestje het raam uit te krijgen. Buiten was het reeds donker en we hadden op de slaapkamer alle lampen aangedaan en het raam wagenwijd open gezet. En nog liet hij zich niet wegjagen. Op een gegeven moment heb ik uit onmacht maar een bus deodorantspray gepakt om het monster te desoriënteren. En toen lukte het. We konden hem nu na een tijdje met wapperende lakens naar buiten krijgen. Hoe hij binnen heeft kunnen komen is ons nog steeds een raadsel, en we hopen dat het ook nooit meer gebeurt! Ieks!!! We hebben die nacht bijna niet kunnen slapen. Door de doordringende deodorantlucht. Bah!
  
  Ik kan me nu alweer verheugen op het komend voorjaar. Hou me ten goede, de herfst is schitterend met al haar kleuren en geuren, en de winter is prachtig met zijn sneeuw en ijs, maar als de bomen hun frisse jonge groen weer gaan tonen, en de jonge kuikens weer uit hun nestjes gevlogen of gevallen komen en aan het stuntelen gaan in onze tuin, voel ik me op mijn best. Dan kan ik ‘s morgens vroeg, luisterend naar het gekweel en gekwetter van de vogeltjes, weer heerlijk genieten van het warme voorjaarszonnetje. En weer zalig buiten gaan zitten met mijn cappucino. En dát is driedubbel genieten!
  
  
  
   

  Lees meer >> | 2077 keer bekeken

• Bindingsangst. (kort verhaal)

  29 oktober 2010

  Eigenlijk had ik het al eerder moeten weten. Moeten voelen.
  
  Marcia. Mijn te gekke stapvriendinnetje. Ze was een collega van me. Het strenge en ondoordringbare hoofd research en development. Overdag ongenaakbaar in haar strenge mantelpakjes. Alle mannelijke collega's keken met bewondering en ontzag naar haar. Maar ze leek ongrijpbaar. Althans op het werk dan. In haar vrije tijd was ze anders; totaal onherkenbaar. Dan was ze als een vlinder en fladderde vrolijk van man naar man en was op de dansvloer niet te stoppen.
  
  Haar dubbelleven maakte haar leven waardevoller, zei ze; spannender en rijker. Ze bleek er meerdere minnaars op na te houden; zo ongeveer voor elke dag in de week wel één. Ik maakte er wel eens grapjes over. En vroeg dan wie ik dan eigenlijk was: de ma-di-wo-do lover of vri-za-zo vrijer? Of hoorde ik er eigenlijk niet bij? Of juist weer wel? Tenslotte was ik de stabiele factor. Dan gaf ze me een knipoog en vertelde dat ik me niet aan moest stellen. Ik was tenslotte haar platonische liefje vertelde ze me dan. Haar maatje. Degene bij wie ze, als ze gezeur had op het werk, of als ze eenzaam was of andersoortig verdriet had, uit kon huilen. Degene waar ze lol mee kon maken en mee kon lachen. Waarmee ze gezellig en knus samen op de bank, met haar afgrijselijke geitenwollensokken aan, ongegeneerd chips kon eten. De belangrijkste. Degene waarmee ze, bij wijze van spreken, bij haar familie kerstfeest kon vieren.
  
  We hebben het wel eens geprobeerd hoor! Natuurlijk! Maar halverwege kwamen we er lachend achter dat we dit dus absoluut niet moesten doen. Ze is namelijk stapelgek op van dat bondage-achtige ondergoed van Marlies Dekkers. En op een avond; jawel! We hadden heerlijk gegeten en gedronken en zaten nog lekker wat na te keuvelen en lachen op haar immense bank. Het leek er dan eindelijk van te gaan komen. We begonnen elkaar wat te kietelen en frunnikten wat aan elkaars lichaam. Op een gegeven moment probeerde ik haar BH uit te doen. Ik weet nog steeds niet wat voor een soort sluiting het was, maar het is me niet gelukt dat ingewikkelde ding los te krijgen. En wij maar lachen en lachen. Het werd dus niets meer die avond. En we hebben het daarna ook nooit meer geprobeerd. Nee; eten, kletsen, drinken, roddelen en bij elkaar uithuilen mocht, maar meer niet. We hebben er zelfs ooit, tijdens een dronken bui, een contract over opgemaakt. Wie als eerste zou proberen de ander het bed in te krijgen zou publiekelijk te kakken gezet worden in het personeelsblad.
  
  Af en toe was ze net een vent. Ze had duidelijk bindingsangst. Natuurlijk heeft ze wel langere periodes gehad dat ze wat langer bij één man bleef. Maar zodra het er maar even op ging lijken dat hij te dicht bij kwam vluchtte ze. Op naar de volgende affaire, en nog eens, en nog eens . . . Altijd op zoek naar de ware dacht ik. Ik heb wel vaker meegemaakt dat, terwijl ik met haar in haar appartement was, er één van haar vrijers beneden in de centrale hal stond te bellen, omdat ze eigenlijk met hem had afgesproken. Dan liet ze hem mooi staan en deed net of er niemand thuis was. En wij lachen natuurlijk. Tot de laatste keer. Haar nieuwste vlam, een knappe vent maar een nogal saai type. We hadden hem aan de deur laten staan en waren uit eten geweest. Toen we later gezellig gearmd een kroeg binnen stapten stond die vrijer bij toeval aan de bar. Bóós dat hij was toen hij ontdekte dat wij samen binnen waren! Ik heb geloof ik nog nooit eerder iemand zo rood zien worden. Ik was bang dat hij ter plekke zou ontploffen en zag dat in gedachten dan ook in geuren en kleuren gebeuren. Ik schoot dan ook in de lach. Plotseling stond hij voor me. Wie ik wel niet was en of ik niet wist dat Marcia iets met hem had? Jawel zei ik lachend; en wat dan nog? Ze is toch niet jouw eigendom, of wel soms?
  
  Pats . . . het licht ging uit. Ik ontwaakte uit een vreemde droom en hoorde duidelijk sirenes . . .zou er ergens brand zijn? Er stond er een man met een fluorescerend pak over me heen gebogen. Hij scheen met een lampje in mijn ogen. Marcia zat er bezorgd kijkend naast en sprak me bemoedigend toe: “die eikel heeft je een enorme kaakslag verkocht! Waarschijnlijk is het gebroken, we zijn nu op weg naar het ziekenhuis. Maak je maar geen zorgen!” In het ziekenhuis aangekomen bleek de schade gelukkig mee te vallen. Maar ik zou er voorlopig nog wel flink last van houden. Marcia belde een taxi en bracht me thuis. Ze ging mee naar binnen en stopte me in. Haar ogen waren vochtig. Dit bedoel ik nu sprak ze. Als ik me aan iemand hecht gebeurt er altijd iets verschrikkelijks. Zie maar: ik hou van je, en daar ben jij nu de dupe van . . . Mijn kaak was ondertussen flink dik geworden en ik kon nauwelijks iets zeggen. En dat hoefde ook niet. Ze kuste me voorzichtig en vertelde me nog nooit zoveel van iemand gehouden te hebben als van mij. Die nacht bedreven we voor het eerst voorzichtig de liefde.
  
  
  En het was meteen voor het laatst. Sindsdien heb ik haar niet meer gezien en heb nooit meer iets van haar gehoord. Ze heeft haar baan opgezegd en is met de noorderzon vertrokken. Soms als ik door de stad loop denk ik haar te zien . . . . maar het is altijd een ander.
  
   

  Lees meer >> | 2391 keer bekeken

• Ons nieuwe grijze mannen kabinet.

  14 oktober 2010

  De formatie is rond, de ministers en staatssecretarissen zijn bekend en het hele stel is gezellig bij Hare Majesteit op de koffie geweest om het een en ander te beklinken. Proost kerel, dat hebben we toch maar weer mooi voor elkaar, is het niet m'n waarde? Een lekker ouderwets kabinetje met hoofdzakelijk oude wijze mannen aan het roer. Nou ja vooruit, omdat het anders wel erg ongezellig voor majesteit zou zijn hebben we er maar drie meiden bij gezet, hahaha . . .Oh ja, vooruit dan maar; ook nog een dametje als staatssecretaris.Teveel meisjes zou onze positie anders teveel ondermijnen nietwaar? En wie moeten er anders de thee, whisky en sigaren presenteren? Ambtenaren hebben we straks tenslotte niet meer!
  
  De statiefoto doet me een beetje denken aan Lenie 't Hart omringd door haar geliefde zielige en verzwakte zeehonden. Allemaal zielige oude en al bijna kwijlende zeehondjes die aan het eind van hun leven nog even in de watten gelegd willen worden. Tussen de troep zeehondjes zie ik ook nog enkele vrijwilligsters waaronder warempel een echte verpleeghuisarts! Da's natuurlijk ontzettend handig met al die ouwe mastodonten die tenslotte heel hun werkzame leven diverse volvette diners en alcoholhoudende drankjes genuttigd hebben in de diverse achterkamertjes. Dit alles vanzelfsprekend buiten het blikveld van die altijd waakzame, verrekt linkse pers!
  
  
  Oh! Tussen al die zeehondjes zie ik warempel ook nog een originele zeeolifant zitten. Waarschijnlijk is hij als enige in zijn soort overgebleven omdat hij op een dieet van hete aardappels heeft weten te overleven. Toch lijkt hij nog aardig vief! Eerst dacht ik dat hij op krukken steunde, maar bij nader inzien zie ik dat hij "Op-stelten" staat. En wie is toch die gene met dat ietwat pafferige en gelukzalige meneer pastoor gezicht? Aha! Is dat onze nieuwe premier? Hoe het die ook alweer? Frank Frutten, Frotten of iets dergelijks toch? Oh ja, Mark Rutte!
  
  Weet u wat? Ik zal samen met u het nieuwe rollatorkabinet eens doornemen. Leuk!
  
  Numero een is natuurlijk onze Mark Rutte (premier, Algemene Zaken) van de VVD. Het braafste jongetje van de klas die ervan droomde premier te worden. Is sinds 28 juni 2006 lid van de VVD-fractie in de Tweede Kamer. Hij was van 29 juni 2006 tot 8 oktober 2010 fractievoorzitter. Bij de verkiezingen van 9 juni was hij, net als in 2006, lijsttrekker. De heer Rutte was van 17 juni 2004 tot 28 juni 2006 staatssecretaris van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap belast met wetenschapsbeleid, beroepsonderwijs en studiefinanciering. Daarvoor was hij bijna twee jaar staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid belast met onder andere volksverzekeringen, bijstand en arbeidsomstandigheden. De heer Rutte was eerder voorzitter van de JOVD en personeelsmanager bij een werkmaatschappij van Unilever. Geeft ook nog les economie op een middelbare school. Zal in ieder geval zijn best doen dit kabinet te laten slagen. Sexloos type, wel lief voor zijn ouders.
  
  En dan nummer twee: Maxime Verhagen (vice-premier, Economische Zaken en Landbouw) CDA. Een beetje een meeloper, een rasecht politiek dier, was zelf ook graag premier geweest. Bereid tot iedere concessie. Is sinds 17 juni 2010 lid van de Tweede Kamerfractie van het CDA en sinds 10 juni fractievoorzitter van het CDA in de Tweede Kamer. Bovendien is hij sinds 22 februari 2007 minister van Buitenlandse Zaken. Sinds 23 februari 2010 behartigt hij tegelijk het beleid ontwikkelingssamenwerking. Hij was eerder fractievoorzitter en maakte tussen 17 mei 1994 en 22 februari 2007 deel uit van de CDA-Tweede Kamerfractie. Hij was in de periode 1989-1994 lid van het Europees Parlement. Hiervoor was hij beleidsmedewerker van de CDA-Tweede Kamerfractie. In zijn eerste periode in de Kamer hield hij zich vooral bezig met buitenlandse zaken, Europese zaken en defensie.
  
  Verder hebben we:
  
  Marja van Bijsterveld (Onderwijs) CDA. Van wethouder, burgemeester naar staatssecretaris op onderwijs en nu dus minister. Genoeg ervaring lijkt me. (Was ooit voorzitster van het CDA vrouwenberaad) Bracht o.a. in 2007 een wet tot wijziging van de Leerplichtwet en de Wet inburgering tot stand waarmee werd beoogd schooluitval van minderjarige jongeren tegen te gaan door invoering van een kwalificatieplicht tot het 18e jaar. Dit wetsvoorstel was in 2006 ingediend door minister Van der Hoeven. Ze was met op 33 jarige leeftijd de jongste burgemeester van het land en was de eerste CDA-voorzitter die door de leden werd gekozen
  
  Piet Hein Donner (Binnenlandse Zaken) CDA mastodont. Het serieuze schoolhoofd compleet met zuur gezicht, opafiets en aktetas. zat al in de politiek toen ik nog in luiers rondkroop. Heeft een waslijst aan successen op zijn naam staan. En heeft veel politiek bloed door de aderen vloeien. hij was de zoon van A.M. Donner, lid Europees Hof van Justitie, en de kleinzoon van J. Donner, minister en president van de Hoge Raad.
  
  Hans Hillen (Defensie) CDA. Is oud verslaggever voor de NOS, ruime tweede kamerervaring. zal veel moeten leren om militairen te-vrede(n) te houden. Weinig zitvlees. Heeft ontelbaar veel commissariaten en (bij)baantjes gehad
  
  Jan Kees de Jager (Financiën) CDA. Een geboren centen-neuker! Reeds ervaring opgedaan als demissionair minister van financiën en als penningmeester van het CDA.. Een bekwaam man. Verving in november 2008 minister-president Balkenende op de G20-top over de financiële wereldcrisis, omdat de premier moest terugkeren naar Nederland vanwege het overlijden van zijn vader.
  
  Henk Kamp (Sociale Zaken) VVD. Politiek zwaargewicht. Was als Tweede Kamerlid een rechtlijnige woordvoerder asielbeleid. Oud minister van Volkshuisvesting en later minister van Defensie. Mag nu de uitkeringen verzorgen van wegbezuinigd defensiepersoneel.
  
  Gerd Leers (Immigratie en Asiel) CDA. Reeds beroemd door zijn ongeëvenaarde en zeer gewaardeerde burgervaderschap van Maastricht. Deze aimabele man is hoofdzakelijk gekozen om het Rooms-katholieke zuiden weer wat aan den Haag te binden.
  
  Ivo Opstelten (Justitie en Veiligheid) VVD. Superzwaargewicht. Oud burgemeester van Rotjeknor. Verdere omschrijving zie boven.
  
  Uri Rosenthal (Buitenlands Zaken) VVD. Fractielid van de Eerste Kamer. Tot op heden fractievoorzitter. Was hoogleraar bestuurskunde aan de Universiteit Leiden en is voorzitter van COT Instituut voor Veiligheids- en Crisismanagement BV. Wellicht vanwege zijn ervaring als adviseur Aon Global Risk Services gekozen.
  
  Edith Schippers (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) VVD. Een goed uitziende, vlotte dame. Zij was o.a. secretaris gezondheidszorg en arbeidsmarkt en secretaris ruimtelijke ordening van VNO-NCW. In de Kamer was zij woordvoerster ontwikkelingssamenwerking, defensie en volksgezondheid. Van maart 2006 tot oktober 2010 was mevrouw Schippers vicefractievoorzitter. Zij was bovendien lid van de parlementaire onderzoekscommissie financieel stelsel. Weet van toeten en blazen.
  
  Melanie Schultz van Haegen (Infrastructuur en Milieu) VVD. Leuke, vlotte meid. Een verademing tussen de oudjes.Voerde in de Kamer met het gemak zelfstandig het woord en gold als een politiek talent. Bracht met Zalm de wet tot privatisering van Schiphol tot stand. Kreeg in 2003 de verantwoordelijkheid voor het vervoer per spoor en drong bij de NS aan op verbetering van de prestaties. Lag fors onder vuur van de oppositie omdat zij had ingestemd met een nieuwe dienstregeling die nog slechter was dan de vorige.
  
  Een illuster gezelschap dus! ik ben benieuwd wat ze ervan terecht zullen gaan brengen en of de hete adem in hun nek van die pedante poederpruik hen parten zal gaan spelen. ik wens ze in ieder geval veel wijsheid toe en het hele Nederlandse vol veel succes en sterkte!
  
  
  Voor de volledigheid stel ik u ook nog even de Staatssecretarissen voor:
  
  Joop Atsma (Infrastructuur en Milieu) CDA. Was eigenaar van een pers- en publiciteitsbureau en was voorzitter van de KNWU (Koninklijke Nederlandse Wielrenunie). Daarnaast was hij lid van Provinciale Staten van Friesland. In de Kamer houdt hij zich bezig met sport, landbouw, voedselkwaliteit, media en de Waddenzee. Hij is voorzitter van de vaste commissie voor Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Een betrokken man.
  
  Henk Bleker (Economische zaken en Landbouw). Een bruggenbouwer. Hij is sinds juli 2010 interimvoorzitter van het CDA.. Was secretaris van het bestuur van het CDA. Hij was tien jaar lid van Gedeputeerde Staten van Groningen en drie keer lijsttrekker van zijn partij bij de Statenverkiezingen. Eerder werkte hij als ambtenaar op Binnenlandse Zaken en als onderzoeker en was hij zelfstandig organisatie-adviseur. Na zijn vertrek als gedeputeerde werd hij directeur van de regionale omroep RTV Noord. Meer een economisch- dan een landbouw-type.
  
  Ben Knapen (Buitenlandse Zaken) CDA. Lid van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid en bijzonder hoogleraar media en kwaliteit aan de Radboud Universiteit. Hij was eerder onder meer buitenland-correspondent, adjunct-hoofdredacteur en hoofdredacteur van NRC Handelsblad, directeur voorlichting bij Philips en bestuurder van uitgeverij PCM. Is in ieder geval al vaak in het buitenland geweest.
  
  Paul de Krom (Sociale Zaken) Lid van de Tweede Kamerfractie van de VVD. Was vicepresident Human Resources (personeelszaken) Shell International Renewables (vernieuwingen) te Londen. De heer De Krom hield zich tot eind 2008 vooral bezig met verkeer en waterstaat en openbaar vervoer en is nu woordvoerder integratie- en immigratiebeleid.. Zal hij het Wilders beleid gaan uitvoeren?
  
  Fred Teeven (Justitie en Veiligheid) Ontzettende zwaargewicht. Is lid van de Tweede Kamerfractie van de VVD. Eerder was hij van 23 mei 2002 tot 30 januari 2003 Tweede Kamerlid en fractievoorzitter van Leefbaar Nederland. De heer Teeven was officier van justitie en was laatstelijk belast met de leiding van het parket-Schiphol. Als Kamerlid houdt hij zich bezig met het justitiebeleid (strafrecht) en het kansspelenbeleid. Een man om bang van te worden.
  
  Marlies Veldhuijzen van Zanten (Volksgezondheid, Welzijn en Sport) CDA. Arts. Zij is deskundige op het gebied van ouderengeneeskunde en was onder meer docent aan de VU en voorzitter van de beroepsvereniging van verpleeghuisartsen. voormalig verpleeghuisarts. Die kennis zal haar nog van pas komen in dit volgens Jort Kelder "rollatorkabinet"
  
  Frans Weekers (Financiën) Is lid van de Tweede Kamerfractie van de VVD. De heer Weekers is advocaat en procureur en was in 1994-2003 gemeenteraadslid (fractievoorzitter) in Weert en is dat opnieuw sinds 2008. Hij is financieel woordvoerder van de VVD-fractie. Ook een cententeller dus!
  
  Halbe Zijlstra (Onderwijs) Sinds 2006 lid van de Tweede Kamerfractie van de VVD. Hij was directeur/

  Lees meer >> | 1897 keer bekeken

• Rotzooi!

  24 september 2010

  Soms heb je van die weken dat je het zo druk hebt dat je niet aan de dingen toekomt waarvan je weet dat ze wél gebeuren moeten. Van die weken dat je jezelf in allerlei bochten moet wringen om alles voor elkaar te krijgen. En dat is nu dus het geval. Druk, druk, druk en nog eens druk! Ten eerste moet de bovenverdieping heringericht worden omdat de kinderen van kamer willen wisselen. Onze oudste wil graag naar zolder omdat ze dan meer privacy heeft om alleen en in alle rust te MSN’en of samen met haar vriendinnen dingen te doen waar haar “kleine” broertjes niets mee van doen hebben. En dat is in principe niet zo erg, ware het niet dat onze lieve schatjes de afgelopen jaren zo ontiegelijk veel troep verzameld hebben. En dan hebben ze natuurlijk niet altijd, zoals het hoort, alles netjes opgeborgen. Nee, alles ligt door elkaar, over elkaar en op elkaar. Dus meteen maar even alles sorteren! Gelukkig kan er ook veel kapotte rommel weggegooid worden. Maar we houden toch nog drie kratten met Lego over. Maar ook twee met knuffelbeesten, een met Bratzz en Barbie poppen, twee met Duplo en ook nog drie met Playmobil. En dan nog diverse kratten met andere “troep”. Waar moet ik het in Godsnaam allemaal kwijt?
  
  Hieruit blijkt dus dat we zo onderhand voor een weeshuis aan Playmobil, Lego, Duplo, knuffelbeesten en ander speelgoed hebben. Die kinderen van ons krijgen écht iedere keer met zon, feest en verjaardagen en daartussendoor veel te veel. De verwende nesten! Het is echt niet normaal meer! We hebben, onder luid protest natuurlijk, besloten dat we de eerstkomende jaren niet meer van dergelijke speelartikelen aan zullen schaffen, maar alleen nog boeken, CD’s, kleren en andere dingen die ze kunnen gebruiken.
  Op zoek naar wat inspiratie voor mijn wekelijkse column kruip ik regelmatig achter mijn lekkere oude Dell om op deze oude dame even wat te gaan Googelen. Maar deze week had ik inspiratie genoeg. Alleen geen tijd! Er is nog zo veel te doen.
  
  Straks eerst maar eens het prinsessenbed van onze oudste uit elkaar halen en dan op zolder weer in elkaar zetten. Want vanavond gaat onze 14 jarige jongedame uit! En als ze dan terugkomt wil ze graag dat er een vriendinnetje blijft slapen. Maar dat kan natuurlijk niet op een kamer waar ze nu tijdelijk met haar broertje slaapt! Nee toch? Dus zit er niets anders op dan straks als ik dit stukje klaar heb als de wiedeweerga naar boven te rennen en alles zo goed en zo kwaad als dat kan op te ruimen en te instaleren. Ook moet de grote glazen vitrinekast met miniatuur Ferrari’s en Suske en Wiske prullaria van onze middelste leeggehaald, gedemonteerd, en daarna een verdieping lager weer opgebouwd en gesopt worden. Best leuk werk als je voldoende tijd hebt. Maar deze week???? Pffffffffff!!!!
  
  Tussen de bedrijven door moet ik natuurlijk ook schilderen, want voor de expositie in januari moet ik natuurlijk wel wat vers werk hebben. En dan moet ik ook nog de rest van het huis in redelijk ordentelijke staat proberen te houden. Helpen bij het huiswerk, bandenplakken, de schoenen van onze jongste feestelijk pimpen voor de autovrije schooldag, meehelpen op school bij de techniek lessen, Bh's kopen bij de Liddl voor mijn schoonmoeder omdat ze zelf niet al zo vroeg haar bed uit kan (wil). Of ik zo lief wil zijn ze te gaan halen omdat ze anders op een later tijdstip natuurlijk al uitverkocht zijn.En ze dragen zó fijn! Doe maar een zwarte en een witte! Maat 85B! Daarna even naar de slijter voor die wijnaanbieding. Dan naar een andere super voor de wasmiddelen die daar weer in de aanbieding zijn. Onderwijl nog even snel naar de Action, want we hebben een cadeautje nodig omdat we ook naar de verjaardag van het zoontje van een vriendin mogen enz. enz. Én natuurlijk alle maaltijden verzorgen. Daar tussendoor moet ik ook nog mijn sociale contacten zien te onderhouden! Hellup!!!
  
  Maar onze jongste heeft mooi wél de eerste prijs gewonnen met zijn vrolijk opgepimpte schoenen. Dat dan weer wél!
  
   

  Lees meer >> | 1463 keer bekeken

• Vraag het aan Marietje! De maandelijkse perikelen

  18 september 2010

  Lieve lezeressen!
  
  Ons vrouwelijk brein blijkt volgens een vers onderzoek van wetenschappers (uit Oostenrijk* nota bene) enorm te groeien tijdens de maandelijkse vruchtbare periode! De grootte van ons brein is namelijk aan verandering onderhevig door de menstruatiecyclus. 
  
  Sommige delen van je brein groeien zelfs tot wel twee procent in de dagen voor de eisprong. Die grijze massa neemt tijdens die vruchtbare periode vooral toe in hersendeeltjes die worden geassocieerd met het gevoel voor ruimte en gezichtsherkenning. Deze tijdelijke groei van de hersenen heeft waarschijnlijk tot gevolg dat je vlak voor de eisprong beter in staat bent om gezichten, lichaamsvormen en landschappen te herkennen. Volgens de hoofdonderzoeker zorgt dat effect er namelijk voor dat vrouwen in hun vruchtbare periode gemakkelijker een goede partner kunnen vinden. Misschien helpt het ook wel bij andere dingen zoals examens en dergelijke. Doe er je voordeel mee!
  
  Die extra hersencapaciteit verdwijnt (zullen de heren blij mee zijn) snel weer. Vrijwel direkt na de eisprong nemen alle hersendelen in jouw, normaal al hooglijk ontwikkelde, vrouwelijk brein hun oude, vertrouwde formaat weer aan dankzij het hormoon progesteron. Als we nu eens met z''n allen anti-progesteronpillen zouden gaan slikken? Zouden we dan die hersenvergroting behouden?
  
  De (waarschijnlijk mannelijke) wetenschappers kwamen tot deze voor hen uiterst belangrijke conclusies door hersenscans te maken van vrouwelijke proefpersonen op verschillende momenten in hun menstruatiecyclus. De groei van de hersenen was alleen waarneembaar* bij vrouwen die geen anticonceptiepil slikten! Op deze manier kunnen wetenschappers mannen die op jacht zijn naar vrouwelijk schoon precies leren hoe en wanneer en hoe zij hun prooi kunnen besluipen en veroveren!
  
  Nu ben ik er dus ook eindelijk achter waar die nare hoofdpijn zo rond deze tijd vandaan komt! Dat komt natuurlijk door die uitpuilende hersencellen die tegen je schedel aandrukken.
  
  
  Nog een waarschuwing!
  
  Vrouwen blijken dus meer geld uit te geven tijdens het winkelen als ze in de laatste tien dagen van hun menstruatiecyclus zijn. Dat is, werkelijk waar, aangetoond door serieuze Britse wetenschappers. (Dat wisten wij meisjes natuurlijk allang!)
  
  Wetenschappelijke onderzoekers* ondervroegen ruim vierhonderd vrouwen over hun recente winkel mis- en ge-dragingen. Ze vonden daarbij een significant verband tussen het uitgavenpatroon van deze vriendelijke dames én de fase van hun menstruatiecyclus. Vrouwen die in de laatste tien dagen voor hun menstruatie een winkel hadden bezocht, bleken veel meer te hebben gekocht dan andere proefpersonen. Ruim twee derde gaf toe één of meerdere impulsaankopen te hebben gedaan!!! Mannelijke onderzoekers raden dan ook met klem al hun soortgenoten aan de gezamenlijke pinpas die laatste tien dagen goed te verstoppen! Belachelijk natuurlijk; wij geven tenslotte de rest van de maand bijna niets uit!
  
  Gemiddeld spendeerden de vrouwen die het einde van hun menstruatiecyclus doormaakten zo ongeveer 25 tot 250 euro meer dan ze van tevoren hadden gepland. Voetbal eega’s (ego''s) zoals bijvoorbeeld Jolanthe van Vis- tot Voetbalvrouw geven natuurlijk beduidend meer uit, maar dit terzijde. Volgens de hoofdonderzoeker blijkt dat vrouwen winkelen vaak gebruiken om de vele sterke emoties te verwerken die vlak voor de menstruatie kunnen optreden. Hoe verder de vrouwen waren gevorderd in hun menstruatiecyclus, hoe meer ze hun budget overschreden. Ach, dat koopgedrag is een doodnormale reactie op onze intense emoties. Als we gestrest, gefrustreerd of depressief zijn gaan we gewoon even lekker winkelen om zichzelf wat op te vrolijken. Ook hier dus niets nieuws onder de zon. Dat wisten wij zelf tenslotte al veel langer, en het spaart weer veel psychiaters uit!
  
  Maar: "Vrouwen met geldproblemen; let dus goed op!" Als je bezorgd bent over jouw uitgavenpatroon, dan kun je maar beter niet gaan shoppen tegen het einde van uw menstruatiecyclus. Op dat moment is het wellicht verstandiger om iets ander leuks is te gaan zoeken om te doen. Al moet je mij niet vragen wat er nu eigenlijk leuker is dan shoppen. Dit onderzoek is trouwens door een vrouw gedaan; namelijk door doctor Karen Pine.
  
  Dit verklaart dan ook meteen waarom we in het dierenrijk verder geen shop-aholics tegenkomen. Alle andere vrouwelijke zoogdieren zijn tenslotte hoogstens een keer per jaar ongesteld!
  
  Hartelijke groeten,
  
  
  
   Marietje Von Eierstock bis zum Unwohlsein! 
  
  
  
  
  
  *Bronnen: universiteit van Salzburg, het tijdschrift "Brain research" en Hertfordshire University,
  
  Het grootste gedeelte van de bovenstaande tekst is de hele waarheid, de zuivere waarheid en niéts dan de waarheid. Er is echter óók een hoop onzin omheen gebouwd om de zaak een beetje boeiend en smeuïg te maken. Veel leesplezier!
   

  Lees meer >> | 1783 keer bekeken

• Terug naar school.

  10 september 2010

  De eerste week na de vakantie zit er weer op. De kinderen zijn weer naar school en mijn geliefde is weer naar haar werk. Het gewone leven neemt zijn gang weer. 's Morgens weer gewoon boterhammetjes smeren voor degenen die tussen de middag niet thuis kunnen eten. Elke ochtend weer het gevecht om de mannen naar beneden en aangekleed te krijgen en dan proberen ze iets gezond en voedzaams naar binnen te laten werken.
  
  Tot zover is er niets veranderd sinds vorig schooljaar. Alhoewel? Onze oudste wil nu op tijd geroepen worden; al om zeven uur! Dan heeft ze alle tijd om zich op te tutten en haar schooltas in te pakken. Ze zit niet meer uren achter haar beschuitje te treuzelen voor ze een hapje neemt, maar vliegt als ze wakker wordt naar beneden. Dan smeert ze als de bliksem een beschuitje of twee, stopt dat in haar mond, spoelt het weg met een glas sap en vliegt dan snel weer naar boven alwaar ze zich dan uitgebreid gaat staan oppoetsen. Daarna staat ze keurig op tijd weer beneden om op de fiets te stappen als haar klasgenootje haar op komt halen om mee te fietsen naar school. Ze gaat zelfs zonder morren op tijd naar bed! Waar zit het addertje onder het gras zult u denken? Ik heb het nog niet gevonden. Gelukkig!
  
  Maar er is nog iets veranderd: ik hoef niemand meer naar school te brengen! Onze jongste is nu groot genoeg om zelf naar school te kunnen fietsen. Hij heeft zijn A en B zwemdiploma's vorig jaar al gehaald (hij moet langs een vijver en over een bruggetje) en op zijn nieuwe fiets kan hij nu makkelijk zelf naar school. Alweer een hoofdstuk afgesloten! Die nieuwe fiets is trouwens op zich zelf ook een verhaal apart! Afgelopen zomer logeerden we bij familie ergens boven in het land. Op een gegeven moment zaten we lekker koffie te leuten en te kletsen en de kinderen waren ergens in de buurt aan het spelen op een industrieterrein. Plotseling komen ze enthousiast aanrennen en roepen: "we hebben een fiets gevonden!" Bleken ze in een container met oud ijzer naast een oude bedrijfsloods een zo goed als nieuwe fiets te hebben gevonden. Er was iets mis met de ketting of iets dergelijks, waardoor de trappers het niet deden. Maar voor de rest was hij nog puntgaaf! Zelfs de verlichting deed het nog! Toen we weggingen hebben we de fiets in de auto geladen en hem daarna bij onze eigen fietsenmaker gebracht. Na het afrekenen van € 35, - aan reparatiekosten hadden we nu een zo goed als gloednieuwe fiets! Belachelijk dat sommigen zulke dingen zomaar weggooien! Lang leve de consumptiemaatschappij! Maar wij waren er deze keer goed mee!
  
  Onze middelste zien we niet zoveel meer. Ook hij is groot geworden en is nu bijna constant met zijn vriendjes op stap. Hutten bouwen, fietsen, stoeien, voetballen en zo nu en dan door het dorpscentrum sjouwen. Hartstikke leuk! Hij is nog niet thuis uit school of hij gaat er al weer vandoor. Of er staat alweer een vriendje aan de deur. Vaak gunt hij zich de tijd niet eens voor een glas limonade. (Maar een snoepje vergeet hij niet) Zelfs op zondagmorgen wordt er al vroeg aan de deur gebeld door mannetjes die komen vragen of hij buiten komt spelen. Dan schiet hij snel zijn kleren aan en sjeest er op zijn fiets vandoor. Flits, doei! En weg is hij!
  
  Er is nu dus weer alle tijd voor andere dingen. Nu kan ik me heerlijk op mijn gemak voorbereiden op de komende duo-expositie met mijn Sneker collega Gerrit Cnossen in “Galerie Galhant” te Leens in Groningen, van 23 januari tot 4 maart. Weer lekker aan de slag met schilderen en fotograferen dus! En natúúrlijk blijf ik trouw elke week een stukje voor jullie schrijven, want dat blijft nu eenmaal erg leuk om te doen! Prettig wekeinde!

  Lees meer >> | 1502 keer bekeken

Meer blogs >>