Een grote stap. Deel twee

Vertelde ik vorige week nog over de grote stap die onze kinderen in hun ontwikkeling maakten. Welnu: er is al weer een stapje bijgezet. De eerste "mee-eter" komt eraan! Jawel: haar vriendje komt hierheen! De kogel is door de kerk! Na het bezoekje aan de Efteling is het nu definitief. Een onschuldige omhelzing en wat handje warmen hebben het begeerde effect gehad. Ze vonden het beiden toch wel érg prettig voelen zo bij en met elkaar. Onze oudste is nu dus heftig verliefd en heeft met haar lief afgesproken dat hij komende maandag naar ons toe komt. Én blijft logeren! Hij schijnt reeds rond een uur of tien hier op het busstation te willen arriveren. Hij houd van vroeg opstaan. En dat voor een puber? Vreemd! Vandaar uit wenst onze oudste dat we haar en haar lief even met de auto naar het zwembad in een nabijgelegen grotere gemeente brengen. Daar is het zwembad namelijk veel exotischer dan ons eigen plaatselijke zwembad, dat volgens haar totaal niets voorstelt. Wat je van ver haalt is vermoedelijk lekkerder. Vandaar ook dat haar vriendje niet hier uit de omgeving komt waarschijnlijk.

Het liefste heeft ze dat we hen zo rond een uur of vijf, als het zwembad sluit, af komen halen. Maar als compromis vindt ze een busrit richting huis nog wel enigszins acceptabel. Maar of we ze wél even op het busstation op willen pikken. Ach! Waarom ook niet? Vooruit dan maar! Het is ook best wel een eindje lopen van de bushalte naar huis.

Tja en dan doet zich, na zo’n grote stap, ook het eerste probleem voor. Waar moet hij slapen? Ik begrijp best dat ze nu nog niets uit halen. Daar zijn ze geestelijk (en lichamelijk waarschijnlijk ook) nog iets te jong voor. En verder vertrouw ik onze oudste voor honderd procent voor wat dat aan gaat. Ze hebben nog niet eens gezoend! Waarschijnlijk is het enige waar we last van zullen hebben, dat ze tot midden in de nacht blijven kletsen. En daarmee ons uit onze slaap houden. Het beste leggen we hem daarom nu maar bij onze middelste op de kamer. Als je ze tenslotte nu al toestaat om samen op een kamer te slapen kun je het straks, als ze iets ouder zijn niet meer verbieden. Toch? Of ben ik nu ouderwets? We hebben onze oudste in elk geval ervan kunnen overtuigen wat onze mening in dezen is. En ze is het er nog mee eens ook. Ze zegt ons zelfs te begrijpen! . . . . ?

Maar het is heerlijk om je kind zo gelukkig te zien. Fantastisch om te zien hoe een gezichtje kan glimmen van vreugde. Ze straalt als de zon! En het is alsof het een heel andere vreugdeglans is als anders. Een vollere glans lijkt het wel. Liefde is mooi. Ik ben alleen als de dood voor wat er gaat gebeuren als het straks uit gaat. Bang voor het verdriet. Je hebt tenslotte het liefste dat je kind nooit verdriet heeft of zal gaan krijgen. Want dat gaat onwillekeurig op een gegeven moment gebeuren. Maar laten we er nu maar van genieten. Van de liefde! Allemaal. Én ten volle!
 

Lees meer >> | 1477 keer bekeken

Een grote stap

Komende zaterdag gaat het gebeuren. Onze oudste twee van 12 en bijna 15 gaan samen naar de Efteling. Niet helemaal alleen, want er gaan nog twee vriendinnetjes van onze oudste mee, maar toch. Het is tenslotte een hele reis. Eerst met de bus naar Veghel. Dan overstappen op de bus die naar den Bosch gaat. En dan daar op het station een half uur wachten op de snelbus naar de Efteling.

Ik lig er al dagen flink wakker van. Zij niet natuurlijk! Onze oudste heeft via het internet alle vertrek en aankomsttijden op gezocht en gecheckt en dubbelgechekt. We hebben ze geld meegegeven. En hebben ook, je weet tenslotte maar nooit waar het goed voor is, alvast de maandelijkse toelage van de oudste op haar rekening gestort. Ik zie elk mogelijk doemscenario voor me en zij denken alleen maar aan de pret die ze gaan beleven. Zij zien geen beren op de weg. Maar ik wel. Het grote loslaten begint. Vanzelfsprekend gun ik ze alle plezier en vrijheid, maar toch . . . . vind ik het spannend. Héél spannend! Als ze de bus maar niet missen. Als ze maar geen vervelende of enge mensen tegenkomen. Als ze maar geen ongeluk krijgen! Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik loop hier écht niet de hele dag mee rond. Maar zo nu en dan speelt het wél door mijn hoofd. Ze zijn nog zo jong!

Aan de andere kant: ze weten veel meer dan ik vroeger, toen ik dezelfde leeftijd had. Ze zijn veel wijzer. Ook zijn ze veel assertiever en minder angstig voor het vreemde dan ik destijds. Maar daarentegen was ik op een andere manier zelfstandiger, zei het veel verlegener. Ik had al vanaf mijn tiende allerlei baantjes en had een enorm verantwoordelijkheidsgevoel tegenover thuis. Ik moest veel helpen in het huishouden en op mijn kleine zusje passen omdat mijn moeder zo goed als altijd ziek was. Die verantwoordelijkheid kennen onze kinderen niet. Gelukkig maar! Zij zijn zich niet bewust van de gevaren. Zij hebben niet elke schooldag vele kilometers hoeven fietsen langs blaffende en bijtgrage tuindershonden. We hebben ze niet bewust verwend, maar toch! Ze zijn zo lief hè!

In ieder geval weten ze beter dan wie ook wat reizen is. Zo jong als ze zijn hebben ze toch al flink wat van de wereld gezien. Ze hebben al diverse keren gevlogen en zijn ook al diverse malen met de trein op pad geweest. Samen met ons weliswaar, maar toch. Ze weten wat het is om op een perron o.i.d te wachten. Hebben genoeg bedelaars gezien. En hebben al eens zwervers van zich af moeten slaan die hun Mac Donalds menu‘s wilde afpakken. Die voorsprong hebben ze. Mijn eerste vliegreis was pas tijdens mijn militaire diensttijd. Een excursie naar het ijzeren gordijn met een toen al bejaarde Fokker F27 Troopship. (Een vliegtuig waar mijn opa waarschijnlijk nog aan gewerkt had. Die was namelijk vliegtuiginterieurbouwer bij Fokker.)

We hebben ze ingeprent goed op elkaar te letten en steeds bij elkaar te blijven. Samen uit, samen thuis. En verder moeten we ze maar vertrouwen. En laten genieten. De oudste heeft bij de Efteling ook nog afgesproken met een vakantievriendje. Dit is een leuke jongen die ze afgelopen zomer in Oostenrijk heeft leren kennen. En hoewel hij een jaar jonger is hebben ze veel en leuk MSN contact met elkaar en delen elkanders vreugde en verdrietjes. Maar ze zijn niet verliefd hoor! Welnee! Ik plaag haar natuurlijk zo nu en dan. En noem de jongen dan Max Laadvermogen. Hij heet namelijk Max en zijn vader is trucker. Ik heb haar uitgelegd dat hij waarschijnlijk door zijn vader zo genoemd is omdat er vroeger, toen Max zijn moeder zwanger was, op zijn vrachtwagen “MAX. LAADVERMOGEN 10 TON” stond. Hàhà . . . typisch weer een pappagrapje! Ècht niet grappig!!!

Komende zaterdag heb ik me voorgenomen niet de hele dag in de zenuwen te gaan zitten. Ik ga gewoon samen met onze jongste naar de bioscoop. Naar “Mijn opa is bankrover”. Met Michiel Romeyn (Jiskefet, Alles is liefde enz.) in de hoofdrol. De trailer hebben we eerverleden week al gezien en de film lijkt me hilarisch! Lekker lachen en genieten dus. En even afgeleid zijn . . . .

Lees meer >> | 1665 keer bekeken

Emigratiegolf

Van de week hoorde ik op de radio dat er na een jarenlange daling van het aantal emigranten vanuit Nederland, dit weer is toegenomen. Vorig jaar vertrokken ruim 118.000 mensen naar het buitenland, dit waren er 6.000 meer dan in 2009. Maar wees niet bang: door de toename van het aantal immigranten in Nederland is de bevolking per saldo wel gestegen. Laatstleden woensdag 9 februari 2011 bereikten we het mooie getal van 16 miljoen 666.666 inwoners! De PVV wil nu een pollformulier gaan ontwikkelen om te weten te kunnen komen waarom mensen het land verlaten. Wie had het ook alweer over het bezuinigen op onzinnige dingen? De meeste oorzaken zijn tenslotte al lang bekend bij het CBS. En wat gaat er gebeuren als deze landverhuizers massaal aangeven dat ze weggaan vanwege de toenemende intolerantie in ons land? Dat ze weggaan uit angst voor de opkomst van aanhangers van diezelfde de PVV? Gaan ze dan uit de politiek? Dat zou wel erg prettig zijn! Hieronder heb ik het een en ander uitgeplozen over het hoe en waarom van emigratie.

Ten eerste moet je onderscheid maken tussen de verschillende groepen die vertrekken uit ons mooie Nederland. Het gaat namelijk niet alleen om de 'ouderwetse' emigrant die voorgoed vertrekt. Maar bijvoorbeeld ook om de zogenaamde expats. Dat zijn doorgaans hoogopgeleide jonge mensen die voor zo'n jaar of vier naar het buitenland gaan om te werken en daarna gewoon weer terugkomen. Ook zijn er mensen uit andere landen die hier in Nederland komen studeren of werken en daarna gewoon weer naar huis gaan. Die emigreren dus ook weer. Emigreren wordt een steeds normaler verschijnsel. Dit komt omdat het steeds makkelijker wordt om te emigreren. Onder anderen door de globalisering. Men weet door de moderne media veel meer dan vroeger alles over andere landen. Je kunt overal makkelijk communiceren met de achtergebleven familie en vrienden, én het reizen is meer en meer sneller en comfortabeler geworden. Deze mobiliteit betekent onder meer dat veel mensen wel emigreren, maar dat het niet vanzelfsprekend is dat ze niet meer terugkeren naar Nederland. Ook zie je dat meer en meer jongeren kiezen om te gaan werken en studeren in het buitenland. De landen waar de meeste emigranten trouwens momenteel naar toe verhuizen zijn hoofdzakelijk de ons omringende landen zoals Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk.

Vanuit Nederland zijn er de afgelopen eeuwen enorm veel mensen geëmigreerd. De eerste emigratiegolf ontstond in de Gouden eeuw. Nederland stichtte handelsposten overal ter wereld, of stichtte nieuwe kolonies in bijvoorbeeld de Verenigde Staten, Zuid-Afrika, Indonesië en Suriname. Van ongeveer 1845 tot 1860 verlieten al tienduizenden Nederlanders hun vaderland. De meeste van hen waren afkomstig uit de destijds arme provincies Gelderland, Overijssel en Zeeland. Daarentegen vestigden zich op dat moment in Nederland duizenden buitenlanders. Vooral in de grote steden was vanwege het bekende ‘Nederlands’ tolerante gedrag ten opzichte van andere religies en gewoonten de toeloop van immigranten enorm groot. Tegengesteld aan dat emigreerden weer veel streng gelovige protestanten zoals gereformeerden. Het leven werd hen door de overheid hier op allerlei manieren zuur gemaakt, zodat ze in een nieuw land in alle vrijheid een nieuwe toekomst op konden bouwen. Zo rond 1880 ontstond er weer een nieuwe emigratiegolf die tot ongeveer 1920 duurde. Tijdens deze periode vertrokken vooral veel mensen uit Groningen en Friesland, hoewel ook uit de eerder genoemde provincies nog veel mensen vertrokken. Bijna al deze emigranten vertrokken naar Amerika En dan met name naar de jongere staten waar vrij gemakkelijk land te krijgen was, of naar staten waar al een Nederlandse kern te vinden was vanwege de vorige emigratiegolf.

De laatste grote emigratiegolf voltrok zich na de Tweede Wereldoorlog. Veel jonge stellen kozen ervoor om een nieuw bestaan op te bouwen buiten het geplunderde en verarmde Nederland. Hierbij speelden vanzelfsprekend economische motieven een rol, maar ook de angst voor het uitbreken van een eventuele derde wereldoorlog. Ook het grote tekort aan woonruimte was een reden. En sommige middenstanders voelden zich, door bepaalde voor hen ongunstige politieke maatregelen, gedwongen om te vertrekken. Kleine boeren raakten hier in het land in de problemen door de introductie van tractoren, verlagingen van de melkprijs en ruilverkaveling. Zij vertrokken vooral naar de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika.

Lees meer >> | 1679 keer bekeken

Natuurschoon.

De laatst verstreken twee maanden hebben we weer flink mogen smullen van hoe mooi Nederland kan zijn en vooral: hoe wisselvallig het weer kan zijn. Werd de decembermaand nog gedomineerd door ijzige kou en prachtige sneeuwlandschappen; in januari was dat compleet anders. Het begon met zonnig, fris weer en ging over in een druilerig en soms zelfs naargeestig weerbeeld. Toen ging het weer vriezen en nu is het weer vrij warm. Vreemd; ik geef het toe! Maar het levert wel unieke plaatjes op.

Afgelopen zondag besloten we even een ommetje in ons heerlijke, eigen Udense bos te maken. Mijn geliefde had samen met een vriendin tijdens het hardlopen ontdekt dat er in het natuurgebied de Maashorst, bij de wilde Schotse Hooglander koeien, al jonkies rondliepen. Ze waren al rennend en kletsend, (hoe doen ze het?) onbewust iets te dicht bij gekomen en daarbij bijna aangevallen door een strijdlustige moederkoe. En als er ergens jonge beestjes zijn, en dan zeker zo vroeg in het jaar, dan wil ik dat natuurlijk wel even met eigen ogen gaan beloeren! Na veel gemopper (Het is veel te koud buiten, ik heb geen zin, etc.) gingen uiteindelijk ook onze beminde kinderen mee en we trokken de stoute wandelschoenen aan. Én mijn fototoestel mee natuurlijk!

In het bos aangekomen vielen onze ogen open van verbazing. Vanwege de verdroging van de Maashorst had Staatsbosbeheer in samenwerking met het Waterschap besloten om het gebied onder water te zetten. En aangezien het flink had gevroren, zag het er vreemd en onnatuurlijk uit. Het bos lag vol met bevroren slootjes. Grasvelden waar je normaal 's zomers op gaat picknicken, waren ondergelopen en daarna bevroren zodat je de meest schitterende natuurverschijnselen en kleuren te zien kreeg. Grassen en mossen kregen samen met dode takjes en bladeren de meest vreemde kleurschakeringen. Het aangelegde jonge bos leek door de bevroren waterlijnen in glanzende glazen ruiten verdeeld en de jonge boompjes hadden van Moeder Natuur aan hun voetjes beschermende felgroene sokjes gekregen. Het zag er dus nogal merkwaardig uit, maar wat hebben we genoten! Het was echt een unieke en schitterende belevenis! En de kinderen konden ongestraft glijden op het dunne en sterke ijs. Die waren dus ook tevreden!

Al wandelend, genietend en spelend kwamen we aan het begin van een bospad een noeste oude Jeep Outlander tegen, welke in het landschap op leek te gaan. De door de tijd geteisterde klassieke Amerikaan vertoonde prachtige ouderdomsverschijnselen en had hier en daar schitterende roestplekken, waar gelukkig nog niets aan gedaan was. Lang leve de schoonheid der vergankelijkheid! Ik had hem zo willen adopteren, maar waarschijnlijk was het goede beestje reeds in het bezit van iemand die ook van het landschap aan het genieten was.

De wilde koeien zijn we niet meer tegengekomen, ze waren in geen velden of wegen te zien. Wel zagen we vlak voor ons ineens drie reeën het pad oversteken. En de vogels deden hun best zo mooi, vol en zuiver mogelijk te zingen. Ze hadden ondanks dat het een ietwat druilerige en koude dag was, duidelijk de lente al in hun bolletjes. En wilden dat laten weten ook!


*** Natuurgebied De Maashorst ligt in de gezellige Brabantse gemeenten Bernheze, Landerd, Oss en Uden en met 3.500 hectare aan pure natuurpracht is het een echte uitdaging om te ontdekken. Op de site www.demaashorst.nl laat De Maashorst u graag alvast wat van haar aantrekkelijke kanten zien. Natuurgebied De Maashorst biedt u een bijzonder gevarieerd natuur- en cultuurlandschap. Het verrassende groene hart van Zuid - Oost Brabant trakteert u op prachtige bossen en heidevelden, indrukwekkende stuifduinen, vennen, weiden en spannende kronkelbeekjes. Kom ook genieten van deze afwisseling in flora én fauna. De dieren verheugen zich op uw komst!

Lees meer >> | 1539 keer bekeken

Mijn buurman, de vader van Vincent T

De straat waarin wij wonen is momenteel héél even wereldberoemd in Groot Brittanië. Naast Vincent van Gogh hebben we er nu een andere beroemde Brabantse Vincent bij. Vincent T! 

Al de hele week struinen er cameraploegen, fotografen en journalisten door onze straat. Sommigen maken stiekem foto's vanuit de bosjes. Anderen doen het gewoon openlijk. E heeft al verscheidene keren iemand bij ons aangebeld met de vraag of wij Vincent T. kennen of persoonlijk hebben gekend. En of we zijn ouders kennen of hebben gekend. Ik ontken steeds. Zeg dat ze al vrij snel nadat wij hier zijn komen wonen vertrokken zijn. Echter: dat is niet zo, maar slechts een leugentje om bestwil. Wat hebben die journalisten daar tenslotte mee te maken? Niets toch? Wat moeten ze met onze herinneringen aan die twee oude mensen die twee huizen verderop woonden? Straks wordt ieder woord verdraaid of opgeblazen en beïnvloedt het wellicht het proces tegen hun zoon Vincent T.

Ik herinner me eigenlijk alleen zijn vader goed. Zijn moeder had straatvrees en kwam zelden buiten. Naar mijn weten heb ik haar hooguit drie of vier keer gesproken. Een vriendelijke vrouw; meer weet ik niet van haar. Maar de vader van Vincent was een bijzondere man. Hij kwam me altijd wél een beetje eenzaam voor. Dag in, dag uit liep hij uit verveling met zijn hondje een beetje voor zich uit starend door de omgeving te wandelen. Meestal diep in gedachten. Hij kwam over als een verstrooide professor, een beetje een zonderling. Ik heb het idee dat hij het liefste tot zijn dood had mogen blijven werken. Maar hij maakte wél altijd met iedereen een praatje. En zodra hij in de gaten kreeg dat er iemand in onze straat buiten een klusje aan het doen was, kwam hij direkt met adviezen aandragen. Hij was oud militair. Net als ik en we hadden op dezelfde Vliegbasis gewerkt. Dus daar hadden we het wel eens over. Hij kwam regelmatig kijken toen we ons huis aan het verbouwen waren. Dan stond ik bijvoorbeeld achter in de tuin te kijken naar hoe de bouwvakkers een nieuw raam aan het plaatsen waren en dan stond hij ineens naast me. Met zijn oude, zo goed als blinde hondje trouw naast zich. En hij hielp me eens toen ik voor op straat een nieuwe autoradio aan het inbouwen was. Hij wist veel van elektronica en vond het slim van ons dat we een nieuwe stoppenkast plaatsten met meerdere groepen en aardlekschakelaars. Al die apparatuur van tegenwoordig vreet zoveel stroom, die moet je goed verdelen en beveiligen! .

Op een gegeven moment liep hij alleen op straat. Zijn hondje was dood. Hij was geknakt. Zijn wandelroutes werden steeds zeldzamer. Maar wel langer. Soms kwam ik hem, als ik onderweg naar het winkelcentrum reed tegen. Dan stond hij maar wat voor zich uit te staren. Als ik dan enkele uren later weer terug kwam stond hij er nog. Op een gegeven moment kwam ik hem tegen en vertelde hij vol enthousiasme dat hij zou gaan verhuizen naar Arnhem. Hij zou fijn bij zijn kinderen in de buurt gaan wonen. Hij leefde weer een beetje op. Na de verhuizing hebben we niets meer van hen vernomen. Tot nu. Een journaliste welke hier aan de deur kwam voor informatie, vertelde me van de week dat hij enige tijd geleden overleden is. Wat zou er van zijn vrouw geworden zijn? Hopelijk is zij goed opgevangen en zit ze niet zielig en alleen in een flatje weg te teren.

Vincent heb ik nooit gekend. Hij was, net als de andere kinderen T. allang de deur uit toen wij hier kwamen wonen. Ik heb hem slechts een paar maal gezien als hij zijn ouders met een klusje kwam helpen; of als de caravan van pa en ma naar de winterstalling moest. Zijn vader was in ieder geval apetrots op hem. "Mijn zoon studeert in Eindhoven! En hij heeft zulke goede cijfers!" Ik ben blij dat hij dit niet meer mee hoeft te maken. Want of Vincent T. nu wél of niet schuldig is, je zult het maar mee moeten maken als ouder.






Vincent wordt momenteel verdacht van moord op zijn jonge buurvrouw in Bristol, Engeland, waar hij tegenwoordig werkt als ingenieur. Hij is momenteel voor "zijn eigen veiligheid" in een gevangenis geplaatst waar hij in afwachting van zijn proces en voorgeleiding a.s. maandag, 24 uur lang onder toezicht gehouden wordt. 

Voor meer informatie: tik Vincent T. in op Google.

 

Lees meer >> | 1363 keer bekeken

22 januari . . . . best een bijzondere dag!

Kijken jullie wel eens op Wikipedia? Vast wel. Dat is die soort van digitale encyclopedie waarop je werkelijk alles kunt vinden. Je moet alleen niet alles té letterlijk nemen, want in principe kan iedereen de teksten aanpassen. En dus naar believen verfraaien, verdraaien of verdonkeremanen. Maar leuk blijft het. Let maar eens op! Zojuist heb ik in de linker colom van Wikipedia de “nieuwe artikelen” aangeklikt en even een stukje naar beneden gescrold. Moet je ook eens doen. En Laat dan eens over elk artikel dat je een beetje aanspreekt je gedachten gaan. Leuk als je jezelf eens verveelt!



Deze bijvoorbeeld: (20 jan 2011 23:43 ‎True Grit (2010) (gesch) ‎[3.351 bytes] ‎Zotteteen1 (Overleg | bijdragen) (Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Infobox film | titel=True Grit | regie = Joel en Ethan Coen | producer = Joel en Ethan Coen<br />Scott Rudin | schrijver = Joel e...')

Lees meer >> | 2134 keer bekeken

Hals und Beinbruch!

Zo! De eerste twee weken van het nieuwe jaar zitten er al weer op! De sneeuw is verdwenen en ons land is gehuld in een grauwe regen en nevelsluier. Ik moet bekennen dat ik blij ben dat de sneeuw weg is. Gisteravond kreeg ik nog te horen dat een vriendin van ons haar beide enkelbanden gescheurd heeft door de gladheid. Notabene tijdens een saunabezoek gewoon hier in Nederland! Na een genoeglijk dagje wellnessgenot met haar geliefde wilde ze nog even een rondje sauna doen. Hierna lekker in haar blootje in de vrieskou uitdampen en daarna nog even een drankje pakken en naar huis. En daar ging het fout! Mevrouw stond op, glibberde enigszins en riep nog iets van" hou me vast! Helaas; haar vriend was nét iets te laat. Daar lag ze dan met haar bevallige blote billen riant in de sneeuw; het uitschreeuwend van de pijn. Enfin. Dat avondje dat zo romantisch had kunnen eindigen was dus volledig verpest. Na het aankleden konden ze dus gezellig meteen door naar de EHBO post in het zieken huis. Er moest gips omheen en anderhalve week verplicht volstrekte rust. En dat voor een vrouw die normaal gesproken niet echt veel rust in haar kont heeft. Plus dat ze pas enige maanden geleden aan een nieuwe baan begonnen is. U begrijpt dat ze enorm baalde!

Andere vrienden van ons waren op wintersport. Ze gaan al jaren naar dezelfde wintersportplek in Oostenrijk. Daar woont een struise dame op leeftijd met een klein familie hotelletje. Frau Trudel heet ze. Ze blijkt een ster in het bakken van gigantische en onvervalste schnitzels. Voor degenen die ooit een echte opgeblazen gigantische Oostenrijkse kalbsschnitzel hebben genuttigd: u weet waar ik het over heb! Maar goed. Deze lieve Frau Trudel zorgt er dus ieder jaar weer voor dat onze vrienden enige kilo's zwaarder terugkomen dan ze zijn gegaan. Ziek worden ze er nooit, want Frau Trudel heeft daar een eigen geheim voor: haar eigengestookte illegale obstlerschnaps! Een probaat middel bij alle kwalen, want het warmt je heerlijk op en dood door het ultrahoge alcoholpercentage letterlijk alle bacteriën in je lichaam. en het smaakt nog verrekte lekker ook! Maar ook hier sloeg dit jaar het onheil toe. De middelste der kinderen, een dertienjarige avonturierster, had het snowboarden op de gewone pistes wel gezien. En besloot daarom maar eens om samen met haar grotere zus een omweggetje via een zwarte piste te wagen. Dat ging natuurlijk enige tijd goed totdat: pats, boem klets knetter beng. Er stond een klein paaltje o.i.d. in de weg met als gevolg drie dubbele salto’s inclusief een heuse salto mortale. Dit alles had tot gevolg dat het lieve kind languit op haar snoet in de verse sneeuw lag. Iedereen in het gehele skigebied kon haar horen gillen. En dat terwijl ze normaliter absoluut niet kleinzielig is. Gelukkig kon ze nog wél lopen, dus dan maar snel terug naar Frau Trudel. Haar vermaarde schnaps kon in dit geval natuurlijk niet ingezet worden. Maar gelukkig was er wél een Nederlandse arts aanwezig die daar toevallig ook op vakantie was. Die constateerde dat het wel eens ernstig zou kunnen zijn en adviseerde tóch maar even naar het ziekenhuis te gaan. Daar aangekomen bleek haar rechter onderarmspier bleek flink gescheurd te zijn! Ook maar in het gips dus en vooral niet bewegen. Ze kregen wél een mooi souvenir mee naar huis: een vrolijk doosje met Tiroler tafereel erop met daarin een DVD’tje met schitterende röntgenfoto's er op!

Waarschijnlijk zijn zij slechts een van de weinige slachtoffers van deze winter. Ik wens dan ook een ieder die vanwege de gladheid enigerlei kommer, kwel, pijn, schade of leed heeft geleden heel veel sterkte toe en ik geef één advies: doe gewoon waar je zin in hebt, want als je iets moét overkomen gebeurt dat toch wel! Biertje?

                                     

Lees meer >> | 2102 keer bekeken

Op controle.

 Hier zit hij dan. Comfortabel op een oubollige, maar prima zittende 70' er jaren bruine luie kunstlederen stoel. Hij krijgt straks een VER* onderzoek. De laborante schuurt, na zijn schedel zorgvuldig opgemeten te hebben, met een wattenstaafje plekjes de op de exacte plaats uitgerekende plekjes goed schoon, zodat ze er straks elektroden op kan plakken. Ze komen op de achterzijde van zijn hoofd te zitten omdat daar het hersengedeelte zit wat zijn gezichtsvermogen aanstuurt. Voor hem hangt een tv scherm. Er staat als Merknaam Ultra Brite op. Dat is toch een tandpasta merk? Het ruikt hier trouwens absoluut niet naar tandpasta. En niet zo fris eerlijk gezegd. Meer naar een koeienstal. Zal hij er een opmerking over maken? Nee, toch maar niet. De laborante is tenslotte erg vriendelijk en legt hem alles nauwkeurig uit. Ze vraagt belangstellend waarom hij hier is en wat zijn klachten zijn. Aha! Dus u bent vanmorgen op neurologie geweest? En u kon nu al hier terecht? Dat is even geluk hebben. Dan is er vast en zeker iemand uitgevallen. (In zo'n geval vraagt hij zich dan meestal af waarom er iemand uit is gevallen. Zou de patiënt overleden zijn? Of zou er een wonderbaarlijke, spontane genezing zijn geweest waardoor deze plek vrijgevallen is? Of zou zijn eigen toestand zo ernstig kunnen zijn dat ze hem met spoed willen nakijken?) Ha, hij lijkt wel een hypochonder! De MRI* onderzoeken van zijn schedel en ruggenwervel zijn tenslotte pas voor volgende week en die week erop gepland. Alhoewel dat eigenlijk ook best wel snel is.

Vanmorgen is hij naar de neurologe geweest. Al jaren heeft hij reuma. En daarnaast heeft hij al meer dan tien jaar regelmatig spasmen (stuiptrekkingen). Ook heeft hij regelmatig last van duizeligheid, en ziet hij zo nu en dan bij vlagen heel slecht. En het laatste jaar is dat nogal verslechterd. Daarom is hij de laatste tijd weer eens flink door de reumatologische molen geweest, en heeft naar aanleiding daarvan nieuwe medicatie gekregen, maar dat gaf totaal geen verbetering. Integendeel, het gaf hem enkel een flinke gewichtstoename. Plus: voor zijn gevoel, heftiger klachten. En aangezien de reumatoloog erkende niet zo heel veel meer voor hem te kunnen betekenen, is hij maar weer terug naar zijn huisarts geweest. En in samenspraak met hem hebben ze besloten voor verder onderzoek maar weer eens een neuroloog te consulteren.

Hij en zijn echtgenote, welke moet rijden, omdat hij dat zelf zo goed als niet meer kan, komen ‘s morgens aan op de afdeling neurologie en krijgen vrijwel direkt na zich gemeld te hebben een kopje koffie aangeboden. Ze kijken elkaar aan en vragen zich af of we wel in een ziekenhuis zitten. Dit zijn ze namelijk niet gewend! Ze mogen zelfs keurig op tijd naar binnen! De neurologe blijkt een vriendelijke jonge vrouw met een vrolijk gezicht en een volle bos zwart halflang haar met daarin reeds enkele grijze sprietjes. Na het eerste kennismakingsgesprek moet hij zichzelf in een ander kamertje uitkleden zodat de dokter hem kan onderzoeken. Brrrr, wat is het koud daar. De arts verontschuldigt zich daarvoor (de ketels zijn net pas weer opgestart na de feestdagen) en begint met het onderzoeken. Na diverse reflextestjes vraagt ze hem zijn armen voor zich uit steken en zijn ogen dicht te doen doen. Na dat hij zijn ogen weer mag openen blijken zijn armen zo'n twintig centimeter gezakt te zijn zonder dat hij er erg in heeft. De arts kijkt zijn echtgenote even vreemd aan en vraagt of hij dat zelf soms ook gemerkt heeft. hij schud ontkennend zijn hoofd. Even later krijgt hij nog tijdens het onderzoek spontaan een spasmen aanval. Eigenlijk komt dit nu wel eens goed uit, dan kan de arts tenslotte ook eens zien hoe dit er uit ziet. Een geluk bij een ongeluk dus! De neurologe schrikt er zodanig van, dat ze er spontaan een collega bij roept die eigenlijk nog bezig is met lopen van zijn ronde. Vrij snel komt de collega erbij. Ook hij schrikt. De patiënt roept iets van : komt dat zien, komt dat zien! Aanschouw deze unieke attractie! De nieuw aangekomen arts constateert dat dit toch wel érg invaliderend is, wenst hem veel sterkte en na enig overleg met de behandelende arts vertrekt de collega weer. De neurologe schrijft de patiënt een pilletje tegen de spasmen voor en moet hem verlaten voor een volgende patiënt. Echter voor ze gaat geeft ze hem een bemoedigend schouderklopje en verzekert ze hem dat hij voorlopig nog niet van haar af is. En dat ze alles zal doen wat in haar macht ligt om hem te helpen. Daarna regelt ze nog een kopje koffie voor hem en zijn vrouw en zegt dat ze gerust nog even mogen blijven uitrusten in dit kamertje, en dat als ze klaar zijn, ze zichzelf maar bij de balie moeten melden voor verdere afspraken aangaande een VER - onderzoek, MRI 's en dergelijke. Ook maken ze vast een afspraak voor een vervolgconsult.

De elektroden zitten goed en op de juiste plaats vastgeplakt met een laagje boterachtige substantie. Nu wordt het linkeroog afgesloten met een wattenschijfje en wat pleisters. Zit het goed dicht vraagt de laborante? Kunt u met links écht niets meer zien? Nee hoor, alles zit stevig vast! Oké! Dan mag u nu voorzichtig uw bril weer opzetten en naar het rode puntje op het scherm kijken. Vooral niet naar het soort van schaakbord eromheen kijken. U moet zich vooral concentreren op de rode middenpunt. De zwart-witte valkjes gaan om en om flitsen en verspringen. Best lastig om je te blijven concentreren, maar na enige minuten is het alweer over. Hij mag even uitrusten, krijgt een bemoedigend praatje en de vraag of het meevalt. Hij antwoord van ja en het begint opnieuw. Na enige minuten is het alweer voorbij en hij mag zijn ogen sluiten om ze te laten rusten. Dan wordt de pleister links verwijderd en wordt er rechts een vers exemplaar aangebracht. Het begint opnieuw. Met zijn linkeroog heeft hij beduidend meer moeite om zich op de rode stip te concentreren. De rode stip neemt de vorm aan van een rode onderbroek met pijpjes die aan het dansen is. Hoppetee! Eerst het ene been, dan het andere omhoog. Verhip! Hij krijg zelfs weer enkele spasmen. Gelukkig, het onderzoek is afgelopen. Nadat de laborante tijdens een bemoedigend gesprekje de elektroden en een gedeelte van de boter verwijderd heeft mag hij weer gaan.

‘s Avonds voor het naar bed gaan heeft hij zo’n anti-spasme pilletje ingenomen. En de dag erna ook. Ze helpen geen zier tegen de spasmen, maar hij slaapt er wél heerlijk op. Verrukkelijk! Hij heeft er dit keer eigenlijk eens goede hoop op dat het misschien wel eens goed zou kunnen gaan komen. Plus: hij heeft het idee dat hij dit keer bij de juiste arts terecht is gekomen. Er wordt nu in ieder geval weer eens goed naar gekeken en aan gewerkt! Een goed begin voor het nieuwe jaar dus!

Wordt vervolgd.

* Een MRI-scanner is de benaming van een medisch apparaat voor beeldvorming van het binnenste van het lichaam, zonder dat dit daarvoor hoeft te worden geopend. Het fotografeert als het ware plakje voor plakje het lichaam. De afkorting komt van Magnetic Resonance Imaging; beeldvorming met magnetische resonantie.

* Een VER onderzoek. Het Visual Evoked Response onderzoek wijst uit of de zenuwverbinding tussen oog en hersenen intact is en of de verbinding schade op dreigt te lopen. Bij het onderzoek moet de patiënt naar ritmisch veranderende beelden of lichtflitsen op een tv-scherm kijken waarbij elektroden op de achterhoofdshuid worden geplakt. Deze elektroden nemen elektrische signalen op die door visuele prikkels in de hersenen ontstaan. Omdat deze signalen zeer klein zijn, duurt het even voordat er voldoende zijn geregistreerd. Daarom moet de patiënt gedurende die tijd onbeweeglijk en aandachtig naar het lichtbeeld blijven kijken.
 

Lees meer >> | 1690 keer bekeken

Een Kerstverhaal

Er stond een lange, knappe man op het strand.

De avondgloed welke op zijn gezicht en lange zwarte haren en baard scheen leek hem te laten stralen. Mannen en vrouwen lagen aan zijn voeten en er kwamen steeds meer mensen op hem af. Zijn mooie bruine ogen straalden zoveel compassie uit dat je, als je ernaar keek, zijn warme liefde voelde en even geen pijn of verdriet had. Hij sprak over liefde en vergeving. Over geven en delen. Over je naasten liefhebben zoals jezelf. De mensen dromden om hem heen om zijn nabijheid te voelen. Om hem aan te raken. Deze man was niet zomaar iemand. Hij leek wel een popster; iedereen aanbad hem! De mensen wilden dichterbij komen en werden opdringeriger. Zijn vrienden probeerden voorzichtig om hem wat ruimte te geven. Maar de man zei: laat maar vrienden. Laat die mensen gerust bij me komen. Láát ze me maar aanraken. Ik heb ze lief en wil ze helpen. Als zij denken dat ze door mij aan te raken genezen zullen, moeten we ze niet wegsturen, maar omarmen en zegenen. 

Op een gegeven moment kwam er iemand dwars door de menigte heen luid roepend en wild gebarend aangerend. Het was ene Jaïrus. In zijn haast om bij de man te komen struikelde hij en viel voor de voeten van de man neer. Hij smeekte hem om mee te gaan naar zijn ernstig zieke 12 jarige dochtertje dat ieder moment dood kon gaan. Kunt u me alstublieft helpen mijnheer? Sprak hij. Kunt u haar genezen? Er is me verteld dat u mensen kunt genezen. Alstublieft! Help ons! Snel!

De man en zijn vrienden liepen met Jaïrus mee en alle mensen die aanwezig waren gingen ook mee. Ze wilden dichtbij hem zijn, en ook wel eens een wonder van dichtbij aanschouwen. Onderweg naar het huis van Jaïrus en zijn gezin kwamen er al mensen op hen afgelopen. Zij riepen: Jaïrus, het is al te laat. Je dochter is al gestorven. Jaïrus stortte in en zakte op de grond neer. Maar de man liep gewoon door. Hij luisterde niet naar de mensen maar sprak eenvoudig tegen Jaïrus: wees maar niet bang. Geloof alleen. Geloof in liefde. Geloof in het leven.. De man troostte Jaïrus en vroeg aan enkele van zijn vrienden om met hem mee naar binnen te gaan. Toen ze binnen kwamen in het huis was iedereen aan het huilen en treuren, ze waren op van verdriet. De man sprak tegen de mensen: waarom huilen jullie toch? Hou daar maar mee op! Het lieve meisje is niet dood, ze slaapt alleen maar! Sommige mensen werden boos. En anderen lachten hem uit, want zij wisten wel beter. Zij wisten dat het meisje dood was. Maar de man stuurde iedereen naar buiten. Alleen de vader en moeder en nog paar mensen welke bij hen hoorden mochten mee de kamer in waar het meisje lag.

De man pakte de hand van het meisje vast en zei tegen haar: sta op! En weet u wat er toen gebeurde? Het meisje stond vrijwel onmiddellijk op ging lopen. Ze omhelsde vrolijk haar ouders en danste rond de tafel van plezier. Ik heb honger sprak het meisje. Allen die het zagen gebeuren waren stomverbaasd. De man zei dat ze haar eten moesten geven. Hij vroeg de aanwezigen niemand iets hierover te vertellen. Dat vond hij niet nodig. Hij riep zijn vrienden bijeen en vertrok weer. . . . . . . .

Ieder jaar herdenken we de geboortedag van deze man. Van Jezus. Voor de een is hij een verlosser, voor de ander een profeet en anderen roepen dat hij niet bestaan heeft. Het is een kwestie van geloven. Een ding staat vast: deze man heeft wél echt bestaan. En alles wat hij wilde was liefde geven. Liefde verspreiden. De mensen bewust maken dat ze ook eens aan een ander moeten denken. Dat je iedereen moet helpen, zélfs als je hem of haar niet zo leuk vindt. Dat je een beetje moet delen. En dat dit echt niet alleen maar met geld en goederen hoeft. Maar dat ook een aai over een bol, of iemand een complimentje geven óók al wonderen doet! Alleen daarom al moeten we hem elk jaar eren. Of je nu wel of niet in een God, Allah, Shiva, Buddah, Moeder Natuur of wie of wat dan ook gelooft. Want liefde willen we allemaal. En alles wat een gezond denkend mens verlangd is vrede, liefde en gezondheid. En dat is waar deze Jezus van Nazareth voor staat. Dus herdenken en eren wij hem. Als symbool voor allen die liefde gaven, geven en nog gáán geven. Ik wens u allen een liefdevolle Kerst!

 

Lees meer >> | 1753 keer bekeken

Wat brengen de sterren ons in 2011?

Zo tegen het einde van het jaar worden we ineens massaal ontzettend nieuwsgierig over wat het nieuwe jaar

ons zal kunnen gaan brengen. En vooral hoe we zelf worden bekeken en beschreven aan de hand van ons

sterrenbeeld. Zijn we werkelijk zo neurotisch als we denken? En komt dit dan door de stand der sterren, of

door onze genen? Gaan we dit jaar dan nu eindelijk eens die grote prijs in de postcodeloterij winnen? Kom

ik komend jaar wellicht die prins of prinses op het witte paard tegen? Moet ik dit jaar oppassen met mijn

gezondheid of kan ik er lustig op los feesten en beesten? Op al deze vragen en nog meer zal ik hieronder

trachten antwoord te geven in deze altijd kloppende jaar-horo(r)-scoop!

Ram.

We beginnen meteen goed dit jaar Rammetje! De eerste maand is dit keer januari en je weet dus zeker dat

het koud kan zijn in de winter. Zorg daarom dat je in goede conditie blijft en je warm aankleed als je naar

buiten gaat. Voor je het weet heb je een verkoudheid opgelopen. Blijf dit jaar vooral jezelf, zelfs als die

collega op je werk je probeert te veranderen. In het begin, het midden of aan het einde van dit jaar hangt er

verandering in de lucht. Het zou dus dit jaar zo maar kunnen dat je promotie maakt op je werk. Echter: voor

hetzelfde geld staat er een reorganisatie aan te komen en sta je zo maar op straat. Voor wat betreft de sex

komt het helemaal goed dit jaar. Helpt een ander je daar niet bij, dan doe je het zelf wel sterke Ram!

Stier.

Wow! Dit wordt voor jou echt een fantastisch jaar Stier! Wat er precies gaat komen houden de sterren nog

even geheim. Maar met jouw decadente en flamboyante levensstijl zal het vast helemaal goed komen in

2011! Seksueel gezien ben je net een ouderwetse stoomtrein. Het duurt altijd even voor je op gang bent,

maar als de vaart er eenmaal inzit ben je niet meer te remmen. Gebruik wel condooms als je het met

iemand anders doet dan met je eigen partner, want als je zwanger zou raken (of een ander zwanger zou

maken) zal je eigen partner daar vast niet zo blij mee zijn. Als je kinderen hebt: wees niet te bemoederend

of te bezitterig! . Geef ze de ruimte om hun eigen ding te laten doen!

Tweelingen.

Een tweeling kan er gevoeglijk van uit gaan dat hij of zij zelden of nooit alleen is. En als dat wel het geval is

kun je het beste naar een cursus of leuke workshop gaan. Daar leer je tenslotte andere mensen kennen dan

dat je in een kroeg zou doen. Je bent een enthousiast type die met veel mensen goed op kan schieten. En

zijn er eens mensen waarmee het niet klikt? Geen nood! Ga lekker naar huis, pak een boek en ga bij de

openhaard zitten. Een tweeling is bij uitstek het soort mens dat er platonische liefdes op na kan houden.

Maar jij als tweeling bent ook iemand die de ware liefde vol vuur kan omarmen. Als je jezelf tenminste niet

al te koud en afstandelijk opstelt. Je hebt vaak genoeg aan jezelf. Je bent tenslotte altijd met z’n tweeën als

tweeling.

Kreeft.

Familiemensen zoals de Kreeft zijn heel bijzonder in de dierenriem. Met hun moederlijke gevoelens

kunnen ze mensen naar zich toehalen of juist afstoten. Over het algemeen is een kreeft tevreden en straalt

een soort innerlijke rust uit. Op feestjes waar je jezelf niet zo op je gemak voelt kun je óf een muurtje om

je heen bouwen, óf de pias uit gaan hangen, óf juist jezelf als een kameleon aan de omstandigheden

aanpassen. Je kunt natuurlijk ook nog gewoon weggaan, maar daar staat verder niets over in de sterren. Let

dit jaar goed op je gezondheid. Mocht je je niet lekker voelen, zou het goed kunnen dat je ziek gaat

worden. En mocht je tijdens het van de trap vallen iets horen kraken, dan is het heel goed mogelijk dat je

iets gebroken hebt. Bel in dat geval voor de zekerheid even een arts of eerste hulppost.

Leeuw.

Dé heerser over alle andere dierenriem tekens. Koning leeuw! Dat komt vooral omdat je met jouw

uitstraling respect afdwingt bij anderen. Je krijgt alle aandacht en erkenning die je wilt zonder daar maar

ook iets voor te hoeven doen. Daar door groeit je zelfvertrouwen enorm dit komende jaar. Zoniet, dan

komt dat later waarschijnlijk wel. Een vrouwelijk leeuw laat zichzelf graag verwennen in een beauty-spa,

maar vind het net zo leuk om met vriendinnen te gaan shoppen. Of een avondje lui languit naar sex in the

city kijken met chocolade en chips. Een leeuw maakt niet snel ruzie. Hij of zij sluit liever compromissen,

maar heeft er moeite mee gecommandeerd te worden. Komend jaar zal een bijzonder jaar worden voor de

leeuw. Er staat van alles te gebeuren. Je zou zelfs kunnen gaan verhuizen! Of je kamer behangen? Of vaker

naar het toilet? Het blijft hoe dan ook een verrassing.

Maagd.

De maagd heeft van alle dierenriemtekens de grootste kans om echt een maagd te blijven. Dit komt omdat

initiatieven nemen niet zijn of haar sterkste kant is. Maar ben je eenmaal zover, dan gaan ook werkelijk alle

remmen los! Spetter Pieter pater! Overal; zelfs in het water! Hoppa! Vooral daardoor kunnen er met Vissen

flink de vonken vanaf springen. Blijf echter wél uit de buurt van schorpioenen. Dan blijft de maagdelijkheid

gegarandeerd omdat je elkaar verveelt met oeverloos gezwets en over-analyseren. Je bent wél een van de

meest milieubewuste dierenriemtekens; voor lekker broodbeleg ga jij als een van de weinigen gerust met

de auto een dorp verderop bij die leuke Biologische slager een onsje zure zult halen.

Weegschaal.

De meest besluiteloze onder de dierenriemtekens. En de meest stemmingsgevoelige. Op je werk kun je

dikwijls enorm moederlijk overkomen, of juist helemaal niet. Uitgaan doe je met vrienden en vriendinnen

die je in je waarde laten en je als gelijke zien, maar door jouw uitstraling krijg je altijd nét dat beetje meer

aandacht dan de anderen. Als er mensen zijn die daar niet tegen kunnen zouden dat best wel eens andere

weegschalen kunnen zijn, want die zijn tenslotte precies hetzelfde als jij nietwaar? Houd daar dus komend

jaar rekening mee. Een advies voor 2011: avontuurtje met een collega? Pas op! Voor je het weet is heel het

bedrijf op de hoogte en dan gaan de poppen voor je neus aan het dansen.

Schorpioen.

Dit is bij uitstek hét teken dat werkelijk overal mee doordraaft. Een schorpioen weet namelijk nooit waar

het rempedaal zit. Dit dierenriemteken is dan ook degene die er niet gewoon, net als u en ik, één affaire op

na houd, maar meestal meerdere tegelijk. Die zijn dan weliswaar oppervlakkig, en vaak puur uit lust, maar

toch. Pas dus op dat ze je niet betrappen schorpioen! Je bent een enorm gedreven mens en daardoor

continue onderweg om hogerop te komen. Maar je bent óók een rots in de branding voor je collega’s en zal

niet nalaten hun werk af te maken als zij allang naar huis zijn gegaan om van die huiselijke gezelligheid te

gaan genieten waar jij zo van houdt.

Boogschutter.

De eeuwige optimist, soms zelfs tegen beter weten in. De grote filosoof in de dierenriem. Weet het vaak

nét iets beter dan de anderen. En is vaak net té . . . . Dat geld dan vaak niet alleen voor het optimisme, maar

ook voor eigenwijsheid. Bescheidenheid is ook iets waarvan een boogschutter niet echt weet dat het

bestaat, maar als hij het wel weet dan kan hij of zij de bescheidenheid zelve zijn. Je bent als boogschutter

een echt familiemens die sfeer en gezelligheid hoog in het vaandel heeft staan, maar kunt het in je eentje

ook goed rooien. Van alle dierenriemtekens is de boogschutter over het algemeen het meest viriel en heeft

vaak de meeste kinderen. Stel je grenzen boogschutter! Anders wordt je onder de voet gelopen door je

enorme kinderschare. Advies voor 2011: vrij eens vaker met goede voorbehoedsmiddelen.

Steenbok

De steenbok staat dit jaar een grote verandering te wachten. Welke weten we nog niet, maar het is zeker dat

de streber die jij bent dat niet af gaat zitten wachten. Jij zorgt zélf wel voor de veranderingen en

verrassingen in je leven. De vrouwelijks steenbokken zullen dit jaar vooral extra bezig zijn met hun lijn en

gezondheid. Omdat ze de laatste jaren enorm zijn gegroeid, niet alleen als mens, maar ook in de omvang,

zullen ze flink moeten ontgiften en de ene na de andere sapkuur moeten gaan volgen. Ook zal de

vrouwelijke steenbok, als ze daar het geld voor heeft, regelmatig bij de schoonheidsspecialiste langs gaan.

Maar zo nu en dan moet al dat gelijn en geklooi beloond worden met delicate spijzen en rijkelijk vloeiende

wijnen. Maar alles is bij de steenbok weloverwogen. Als je het één doet, laat je het andere. Zo ben je nu

eenmaal!

Waterman.

De waterman heeft een groot hart. En is een enorm liefhebber van de nieuwste gadgets. Hij of zij zal je niet

snel lastig vallen met zijn of haar besognes. Ze gaan meestal hun eigen gang. Beste waterman: dit wordt een

wisselvallig jaar. De ene keer kun je rood staan, en een dag later als je salaris gestort is kan er weer geld op

je rekening staan. Maar dat hoeft niet. Voor hetzelfde geld heb je zo veel opgemaakt dat je een lening af

moet sluiten. Of even tijdelijk terug moet naar je ouders om orde op zaken te stellen. Dat is helemaal niet

erg, want jij bent toch niet echt van de wisselende contacten, zodat op dat gebied geen wrijving zal ontstaan

tussen jou en je ouders. Vertrouw gewoon op je heldere verstand en je ontzettend goede ideeën waterman,

dan komt alles op een gegeven moment vast wel weer eens goed. Advies voor 2011: gebruik je intuïtie!

Vissen.

Vissen zijn hulpvaardige mensen, die niet zelden onder hun eigen compassie doorgaan. Ze trekken zich

alles veel te veel aan en laten té vaak over zich lopen. Let daarop vis! Je zult het trouwens uitstekend doen

in een zieken- of bejaardentehuis! Kijk wel uit dat je jezelf niet al té onmisbaar maakt; het kerkhof ligt

tenslotte vol met onmisbare mensen. Voor wat betreft de sex mag jij jezelf wel eens wat meer profileren!

Ook jij hebt recht op een orgasme Vis; en niet alleen je partner! Wat er het komend jaar voor jou gaat

veranderen weten we nog niet, maar daar zul je mettertijd vanzelf wel achter komen. Een ding staat vast:

degenen waar je mee omgaat ontvangen meer van je dan wat ze jou ooit terug zullen geven. Houd daar

rekening mee!


 

Lees meer >> | 1420 keer bekeken