Vannacht werd ik badend in het zweet wakker. Ik keek op de wekker. 04.03 uur! Verrek, nu al wakker. Waarom? Voor zover ik wist had ik geen enge dromen gehad. Gisteren nog wel, toen rolde het hoofd van een oud collega nog van de trap van het Udense Metrostation. Diezelfde oud collega die even daarvoor vanaf een hoogwerker riep dat ze al vijftig jaar in dienst was bij ons bedrijf. Daarna was ze stomdronken vanaf haar platformpje tien meter naar beneden getuimeld. Hierna was ze luid lachend opgestaan, deed een schone gebloemde zwembroek aan en nam plaats op de speciaal voor haar versierde stoel. Boven deze stoel hing een bord met daarop in grote gekrulde letters geschreven: "hulde aan het bruidspaar". Verdorie, ik moest de hele loods nog opruimen voor de gasten kwamen. Ik keek naar buiten. Het zag er zwart van de mensen. Iedereen stond buiten te wachten op de opening van het H&M filiaal. Ze waren opgetogen. Ze verwachten allen een complete garderobe van het exclusieve modemerk Donna Nutella Versace aan te kunnen schaffen. Ik reed met mijn heftruck naar het magazijn dat ineens leeg bleek. Wél stond daar mijn collega (gelukkig weer met hoofd) de lakens uit te delen. Schitterende satijnen lakens. Dat wel, maar geen Versace outfits!

Enfin, ik zal u verder niet vermoeien met details over de droom van gisteren. In Uden is tenslotte niet eens een Metrostation. Alleen een in onbruik geraakt Duits spoorlijntje dat door de PVV nieuw leven ingeblazen schijnt te krijgen. Vreemd idee! Ik krijg altijd een enge kriebel in mijn buik als ik lees over spoorlijntjes naar Duitsland. Zeker als dat op initiatie van de PVV gebeurt. Ausländer raus? Nein danke. Wat een nachtmerrie! Dan maar geen spoor in Uden. Had ik daardoor misschien gedroomd over dat rollende hoofd in het station? Sorry, ik dwaal weer eens af. Het gaat hier tenslotte over afgelopen nacht. Waardoor was ik wakker geworden? Mevrouw de Goede lag vredig naast me te ronken. Aan haar kon het dit keer dus niet liggen. Regelmatig word ik namelijk door mevrouw de Goede wreed gestoord omdat ik zwaar schijn te liggen ademen. Daar wordt zij dan weer wakker van.

Hetwas dus midden in de nacht. En ik lag wakker. Lag te draaien en woelen. Zag de seconden en minuten één voor één wegtikken op de wekker. Wat hoorde ik nu? In mijn hoofd weerklonk een liedje. Trippeltrappeltrippeltrap . . . zachtkens gaan de paardenvoehoetjes. Wat was dit? Sliep ik toch? Ik schoot overeind. Dat was het! Ik was vergeten de schoentjes van de kinderen te vullen! Snel sloop ik op mijn gladde zachtwollen sloffen tree voor tree naar beneden. Zachtjes, want stel je voor dat een van de kinderen wakker zou worden. Au! Er bleek nog een trede meer te zijn dan ik dacht en ik lag nu in een vreemde houding gedrapeerd in de gang. Ik stond met enige moeite op en liep, bij gebrek aan een open haard, naar de pilaar die midden in onze woonkamer prijkt. Daar stonden ze: de lege schoentjes. Snel liep ik naar de geheime bergplaats waar ik alle strooigoederen en schoenvulsels bewaar, evenals alle tekeningen, versjes en kadolijsten van de afgelopen jaren. Ik pakte wat kikkers en muizen (van snoep, geen echte) en een speelgoedsinterklaas, een ietwat chagrijnig kijkende én een homoseksuele piet uit een Xenos tasje en vulde subiet de schoentjes. Vlug rende ik weer naar boven, gleed mijn bed weer in en probeerde weer in te slapen. Vergeefse moeite. Mijn hoofd en schouder deden zeer van de val. Aldus deed ik geen oog meer dicht en ben van ellende maar om half zes weer naar beneden gegaan. Daar zat ik dan. Met uitzicht op de drie welgevulde schoentjes. Én met een enorme opzwellende bult op mijn hoofd. Lang leve de Sinterklaastijd!

Sinterklaas was bij de intocht in Dordrecht afgelopen zaterdag trouwens een stuk kwieker dan vorige jaren. Je kon wel zien dat hij goed uitgerust was. Je zou bijna denken dat hij iets gesnoven had, zo zat hij te stuiteren en zwaaien met zijn oude, broze en dunne armpjes. Zijn ogen priemden ook vreemd en wellustig. Sinterklaas gaat waarschijnlijk met zijn tijd mee. In zijn gevolg heeft hij vast en zeker zijn eigen Coke- en Nederwiet Piet meegenomen, want buitenlanders mogen sinds kort in de grensstreken geen softdrugs meer kopen. Of je moet lid van een clubje worden. En Sint heeft geen zin om lid van een clubje te worden dat bedacht is door een kabinet waarin men gekleurde medemensen liever ziet verdwijnen . . . .