Afgelopen week was ik niet in mijn gewoonlijk vrolijke hum. Ik had last van zware depressies, voelde me eenzaam en onthand. Het was hier in huize de Goede een hel op aarde. Wat er aan de hand was? Met mevrouw de Goede was alles goed. Die was meer thuis dan aan het werk. Dit kwam door haar komende switch naar de functie van HR Director Eurazië bij een mooi bedrijf met een mooi product in het zuiden des lands (geen Philips) per 1 oktober. Zij was, zoals u zult begrijpen dus enorm opgetogen. Én vrolijk gespannen vanwege het afscheid van haar oude collega's op donderdag. Met die twee heerlijke jongens van de Goede ging ook alles even lekker. Die genoten van de enorme zandbak bij ons voor de deur vanwege het aanleggen van een nieuwe bestrating. En op school deden ze het ook prima! Alleen ons prinsesje de Goede en ik waren niet in ons hum. Ons prinsesje vanwege het pijnlijden omdat ze net haar kleine mondje had laten beplaten en verankeren bij de orthodontist. En omdat we geen internet hadden. Dat was voor haar de grootste ramp. Én voor mij!

We waren namelijk gehacked! En bevirust. En wel zo erg misbruikt dat onze provider het maar beter vond ons even in de ban te doen. We werden letterlijk in quarantaine gesteld met onze computers. We konden alleen nog maar naar KPN sites en andere beveiligde plekken op het internet gaan zoals anti-virus leveranciers. We moesten dus alle laptops, onze PC en de I Pad ontvirussen! En ik kan u vertellen: dat valt niet mee! Ruim vierenhalf uur per apparaat! En dan had ik ook nog het “geluk” dat de laptop van mevrouw de Goede haar werk ook aanwezig was. Zucht!

U zult begrijpen dat dit voor een computernitwit als ik vanzelfsprekend een ramp was! Het duurde dan ook wel even voordat ik alles door had en via telefonische hulplijnen via KPN naar KPN Glasvezel (à 10 eurocent per minuut, waarvan de eerste tien minuten per gesprek in de wacht na het keuzemenu van twintig minuten) werd doorverwezen naar de abusedesk van diezelfde KPN. Van hen kreeg ik een mailtje waarin me werd verteld alles te scannen op virussen. Daarna behoorde ik alle rommel te verwijderen en daaropvolgend de logboek gegevens door te sturen naar diezelfde abusedesk. De eerste keer deed ik slechts een "snelle" scan op mijn PC. Een snelle scan duurde slechts drie uur en een kwartier! Echter: dat bleek niet genoeg. Ik moest dus persé een volledige scan doen omdat er zich uitermate hardnekkige virussen in mijn arme PC'tje bleken te hebben genesteld. En dat ik dus toch ook écht wel alle andere apparaten moest ontvirussen. De laptop van mijn dochter en mijn PC bleken beiden dus gigantisch veel (ongeveer 850) virusaanvallen te hebben doorstaan! 850! Als die virussen mij zelf hadden aangevallen was ik vast en zeker hartstikke dood geweest!

Maar goed! Op een gegeven moment werden we weer goed gekeurd door de feest- annex abusecomissie en sinds donderdagmiddag laat hebben we dus weer een internetverbinding. Meteen maar even contact gezocht met Mcafee, onze beveiliger tegen virussen en ander gespuis. Daar kreeg ik een enorm lieve dame met een vet sexy voormalig Oostblok accent. Deze dame loodste mij met ijzeren gordijn geduld door de procedures. Ik was namelijk mijn gebruikersnaam op de een of andere manier kwijt geraakt, net als het wachtwoord. Ook werkte mijn PC niet mee. Ten eerste omdat ik gebruik maak van de snelle browser van Opera en niet via de slome Internetexplorer. Dus moest ik via het menu start en andere omwegen eerst naar de Internetexplorer om mijn PC weer te laten beveiligen. Uiteindelijk kwam ik bij de juiste download pagina terecht en ik nam afscheid van mevrouw Kristina Georgieva. Ik besloot om later op de avond, als het weer een beetje rustiger geworden zou zijn op mijn internetverbinding de update te downloaden en installeren. Echter: dat lukte dus niet. Straks dus maar weer even die lieve mevrouw weer bellen. Maar nu eerst even mijn column schrijven. Ach nee! Hij is al af! ;-)