Ik kwam Geert Heikoop zo'n dertig jaar geleden voor het eerst tegen. Een leuke jongen die, en dat vond ik superstoer, enorm goed bij de meisjes lag. Hij werkte, net als ik, in de weekeinden bij Dansschool Verhoeven in Uden. Hij als vaste kracht in de garderobe en ik zo nu en dan als glazenophaler of aan de muntenkassa. We zagen elkaar niet zo vaak. Hij stond namelijk boven en ik beneden in de zaal. Heel even had ik verkering met zijn zusje. Ik kreeg toen twee mooie portretfoto's van haar. Die had Geert gemaakt. Hij leek dus, net als ik, creatief te zijn. Door de week zat hij nog op school. Op het Sint Lucas in Boxtel. We verloren elkaar weer uit het oog. Wel kwam ik zo nu en dan bij zijn vader in de noten en kaasspeciaalzaak en zag dan de hele familie meehelpen. Jaren later woonde ik samen met mijn huidige geliefde Petra in een klein éénkamer appartementje in het centrum van Uden. Het appartement naast ons kwam leeg te staan. En tot mijn grote verrassing was de nieuwe bewoner een bekende. Geert werd mijn buurman! Hij had ondertussen een baan als grafisch werktekenaar bij een reclamebureau en woonde samen met een leuke meid, Petra, die op de modeacademie in Maastricht zat. We zaten zo goed als ieder weekend bij elkaar. We hadden zo'n beetje dezelfde interesses en het klikte dus enorm goed tussen "Petra en Geert" en "Petra en Gert". Zo bleven we nog jaren naast elkaar wonen en hadden veel plezier samen. Zijn Petra ontwierp en naaide de bruidsjurk voor mijn Petra.

We gingen verhuizen maar het contact bleef gelukkig. Ook zij verhuisden. Naar Boekel, maar dat maakte niet uit. We kregen ongeveer gelijktijdig kinderen en ook de kinderen konden het goed met elkaar vinden. Geert maakte langzaam maar gestaag promotie bij grotere reclamebureaus en begon op een gegeven moment samen met enkele collega's een prestigieus reclamebureau in 's Hertogenbosch: "Crossmarks" geheten. Wij, mijn Petra en ik waren enorm blij voor hem en trots dat hij zoiets voor elkaar had gekregen. Echter: het reclamebureau werd almaar groter en Geert maakte enorm veel uren en was minder vaak thuis dan hij eigenlijk zou willen. En hij vond Crossmarks te groot worden. Hij wilde weer kleiner werken. Voor zichzelf. Met niet zoveel personeel. Zijn Petra en hij hadden net een mooi groot huis gekocht in Uden dus hij besloot om vanuit daar voor zich zelf te beginnen. Hij bedacht een totaal nieuw concept binnen de reclamewereld en noemde zijn bureau " Applepie". De bedoeling was dat klanten kleine stukjes tijd in konden kopen. Partjes van de appeltaart, zoals hij het noemde. In die tijdsdelen maakte Geert non-pretentieuze reclame zoals de klant die wenste voor een betrekkelijk klein bedrag. En dat concept sloeg aan! En hoe. Op een gegeven moment ging hij samenwerken met het reeds gesettelde mediabureau "Apex" en nam dat vrij snel zelfs over.

Na verloop van tijd betrok hij een groter pand en leerde zijn huidige compagnon Mirjam van Lamoen kennen. En dit bleek een gouden combinatie. Geert is enorm sterk in het creatieve. En Mirjam een kei in communicatie en netwerken. Bovenal echter zijn ze beiden vooral heel aardige, betrokken en warme mensen. Mensen mensen. Mensen die hun kennis willen delen. Op een bepaald moment wilden ze samen verder. En samen met andere creatieve bedrijven waar ze al mee samen werkten. Ze waren uit hun jasje gegroeid en wilden het liefst een eigen groot pand. Na meerdere brainstormsessies kwamen Mirjam en Geert er achter dat ze eigenlijk iets geheel nieuws wilden. Ze kwamen tot de conclusie dat er in deze regio voor creatieve starters zo goed als geen betaalbare werkruimte bleek te zijn. en besloten om te proberen hierin verandering te brengen. Het was hun droom dat er een ideeënfabriek zou ontstaan waarin gesettelde creatieven én jonge ondernemers hun eigen plekje konden vinden, een ruimte waar iedereen met elkaar moest kunnen overleggen en waar men elkaar zou kunnen aanvullen. Weer een soort van Applepie dus, waar iedereen een deeltje van de ruimte kon huren. Na ruim twee jaar geregel, gelobby en vele slapeloze nachten was het zo ver. Hun droom; de Ideeënfabriek is er! Enige weken geleden werd ik er al door Geert rondgeleid en mijn mond viel regelmatig van bewondering open. Wat hij en Mirjam (en natuurlijk vele anderen) voor elkaar hebben gekregen is niet te beschrijven. Zo mooi is het geworden. Het bedrijf, gevestigd in een ooit door Philips gebouwd en gebruikt fabriekspand, is geheel en al gestript en opnieuw opgebouwd. Centraal punt is de enorme koffiebar met daaromheen veel ruimte voor vergaderingen en meetings. En daaromheen en boven zijn de werkruimtes voor de deelnemende bedrijven en startende ondernemers. er is enorm veel kleur gebruikt en het oogt allemaal schitterend. Modern, maar met behoud van oude elementen. Oude elementen die op verschillende manieren op bijzondere wijze ook nog eens versterkt worden. Heel bijzonder is het (her)gebruik van oude zeecontainers die in opvallende kleuren gelakt zijn en o.a. als kantoorruimte gebruikt kunnen worden. Kortom: een onalledaags verzamelgebouw voor creatie, communicatie en innovatie.

Afgelopen vrijdag was de officiële opening. En wij, mijn Petra en ik mochten daar bij zijn. Annemarie van Gaal, een ervaren en betrokken zakenvrouw "met ballen" deed de aftrap van de opening met een inspirerende voordracht over hoe zij zelf groot en sterk geworden was. En over hoe zij tegenwoordig slecht renderende bedrijven helpt er weer bovenop te komen. Haar speech was enorm inspirerend en zo nu en dan zelfs ontroerend. Na dit betoog was het borreltijd en om 16.00 uur kwamen diverse notabele sprekers aan het woord en vanzelfsprekend spraken ook Mirjam en Geert de in enorme getale gekomen vrienden, familie en relaties toe. Mirjam gaf een emotionele speech, maar toen Geert aan het woord was kreeg ik tranen in mijn ogen. Zo trots was ik op hem. Deze bescheiden man vertelde alles aan anderen te danken te hebben. Vanzelfsprekend aan zijn vrouw Petra, die hem altijd door dik en dun gesteund heeft in alles wat hij aanpakte, maar hij noemde ook zijn mentoren en oud collega's als een grote inspiratiebron. Het mooiste moment was echter toen hij zijn oud tekenleraar van de MAVO eerde. Deze oud leraar had hem sterk aangeraden om iets met zijn tekenkunsten te gaan doen. Had hem het gevoel gegeven dat hij ook iets goed kon! Hij kwam dus mede door deze inspirator op het Sint Lucas in Boxtel terecht en zo is het balletje gaan rollen. Deze charismatische leraar hield ook nog een vlammend en inspirerend betoog over het belang van tekenlessen in het onderwijs. Ik geef toe dat ik vandaag het woord “inspirerend” veel in mijn mond (toetsenbord) neem, maar het was werkelijk zo.

Geert is ondanks al zijn successen een fijn mens gebleven. Hij is eigenlijk niets veranderd; hooguit iets volwassener geworden. Staat nog steeds, samen met zijn Petra voor iedereen klaar. Ik ben blij en trots dat ik zo'n geweldige man onze vriend mag noemen! En zijn vrouw Petra vanzelfsprekend onze lieve vriendin! Kijk eens op de website van de ideeënfabriek en laat je ook inspireren. www.deideeenfabriek.nl

Voetnoot: Dit stukje heb ik vanuit mijn eigen belevingswereld geschetst. Het kan dus zijn dat niet alle feiten precies kloppen. Mocht ik hiermee iemand tekort doen, dan bied ik bij voorbaat mijn excuses aan.