Onlangs waren we op een gezellig feestje van goede vrienden. Het was als vanouds reuze gezellig en de door ons hooglijk geliefde gastvrouwe en -heer verwenden ons, gelijk wij van hen gewend zijn, rijkelijk met verfijnde spijzen en dranken. Voor ik door de rijkelijk vloeiende wijn aan het zingen was geslagen, sprak ik met een van de aanwezigen over voedselintolerantie en allergieën. Hij bleek al jaren last te hebben van een opgeblazen gevoel na het nuttigen van gekruide spijzen en alcoholische dranken. En moest de volgende dag voor een zoveelste rectaal onderzoek naar het ziekenhuis. Ik herinnerde mij die ene keer dat ik zelf zo'n soortgelijk onderzoek onderging. Een gigantisch dikke verpleegster met een streng Oostblok uiterlijk bond zichzelf een enorm roze rubberen slagersschort voor, en duwde toen pardoes en onvervaard, een voor mijn gevoel driehonderd meter dubbelduimdikke slang via mijn rectum richting mijn keel. Niet echt een prettige ervaring, dus ik betuigde mijn gesprekspartner dan ook mijn medeleven.

De toon was gezet, dus spraken we vrolijk verder over het nuttigen en nagenieten van dranken en spijzen. Én over onze eigen ervaringen daarmee. Mijn broer kan bijvoorbeeld na het nuttigen van melkproducten vrijwel direct naar het toilet racen en daar dan de verdere dag heen blijven rennen. Buiten dat hij, door de uitgescheiden zure sappen, van onderen helemaal rauw wordt, is het niet echt bevorderlijk voor een gezellig familiesamenzijn. En ikzelf eet bijvoorbeeld vanwege mijn reuma geen varkensvlees, en kan niet tegen bepaalde “voedselhulp en -bewaarstoffen” omdat ik daar flink benauwd van kan worden. Daarom eet ik dus hoofdzakelijk verse biologische groenten van de "Twee Linden" uit Reek, en eet zo goed als geen vlees. (Vis vind ik niet lekker dus dat eet ik ook niet. Maar dit terzijde.)

We hadden het er ook over dat bijvoorbeeld een glutenallergie vooral bij kinderen enorm hinderlijk en vervelend is. Deze kinderen kunnen namelijk nooit normaal naar feestjes. En kunnen ook nooit van een gewone traktatie genieten. Vaak hebben deze kinderen op school een eigen trommeltje staan, waaruit ze dan, als een jarig kind trakteert, een snoepje mogen nemen. Naar mijn mening is dit een enorme traumatische ervaring voor dit soort kinderen. Ze voelen zich hierdoor toch enigszins een buitenbeentje. En bij iedere verjaardag komt dat weer terug. Weet u wat ik ook verschrikkelijk vind? Baby's en kleine kinderen die een koemelkallergie hebben? Die worden letterlijk doodziek van melk. Ook blijken allerlei toevoegingen aan voedingsproducten ADHD-achtige verschijnselen op te wekken.

Groot was dan ook mijn vreugde toen mijn gespreksgenoot vertelde dat hij bezig was met het op de markt brengen van een nieuw magazine op het gebied van voedselintolerantie. En dan niet zo'n oubollig geitenwollensokken blaadje zoals we tot nu toe gewend zijn en waar er vanaf de seventies al ettelijke van zijn verschenen en ook weer zijn doodgebloed, maar een volwassen glossy magazine. Het gaat "Zonder Meer Magazine” heten en heeft als motto: "Eet, leef en geniet allergievrij!" De missie van dit magazine is het leven leuker en makkelijker maken voor al die mensen welke te maken hebben met een voedselallergie of -intolerantie. Aangezien de redactie van dit magazine ervaringsdeskundig is én zelf een passie heeft voor lekker eten en drinken kunnen we verwachten dat het een heerlijk blad wordt vol heerlijke recepten en nuttige tips! Het eerste nummer verschijnt half november en is dus mooi op tijd voor de alweer naderende feestdagen met al de daarbijbehorende eet en drinkfestijnen! Meer informatie hierover vindt u op www.zondermeermagazine.nl

Ik wens iedereen een gezonde eetlust én stoelgang toe. (En nee: ik heb geen aandelen, maar ondersteun van harte dit m.i. broodnodige nieuwe magazine.)