De straat waarin wij wonen is momenteel héél even wereldberoemd in Groot Brittanië. Naast Vincent van Gogh hebben we er nu een andere beroemde Brabantse Vincent bij. Vincent T! 

Al de hele week struinen er cameraploegen, fotografen en journalisten door onze straat. Sommigen maken stiekem foto's vanuit de bosjes. Anderen doen het gewoon openlijk. E heeft al verscheidene keren iemand bij ons aangebeld met de vraag of wij Vincent T. kennen of persoonlijk hebben gekend. En of we zijn ouders kennen of hebben gekend. Ik ontken steeds. Zeg dat ze al vrij snel nadat wij hier zijn komen wonen vertrokken zijn. Echter: dat is niet zo, maar slechts een leugentje om bestwil. Wat hebben die journalisten daar tenslotte mee te maken? Niets toch? Wat moeten ze met onze herinneringen aan die twee oude mensen die twee huizen verderop woonden? Straks wordt ieder woord verdraaid of opgeblazen en beïnvloedt het wellicht het proces tegen hun zoon Vincent T.

Ik herinner me eigenlijk alleen zijn vader goed. Zijn moeder had straatvrees en kwam zelden buiten. Naar mijn weten heb ik haar hooguit drie of vier keer gesproken. Een vriendelijke vrouw; meer weet ik niet van haar. Maar de vader van Vincent was een bijzondere man. Hij kwam me altijd wél een beetje eenzaam voor. Dag in, dag uit liep hij uit verveling met zijn hondje een beetje voor zich uit starend door de omgeving te wandelen. Meestal diep in gedachten. Hij kwam over als een verstrooide professor, een beetje een zonderling. Ik heb het idee dat hij het liefste tot zijn dood had mogen blijven werken. Maar hij maakte wél altijd met iedereen een praatje. En zodra hij in de gaten kreeg dat er iemand in onze straat buiten een klusje aan het doen was, kwam hij direkt met adviezen aandragen. Hij was oud militair. Net als ik en we hadden op dezelfde Vliegbasis gewerkt. Dus daar hadden we het wel eens over. Hij kwam regelmatig kijken toen we ons huis aan het verbouwen waren. Dan stond ik bijvoorbeeld achter in de tuin te kijken naar hoe de bouwvakkers een nieuw raam aan het plaatsen waren en dan stond hij ineens naast me. Met zijn oude, zo goed als blinde hondje trouw naast zich. En hij hielp me eens toen ik voor op straat een nieuwe autoradio aan het inbouwen was. Hij wist veel van elektronica en vond het slim van ons dat we een nieuwe stoppenkast plaatsten met meerdere groepen en aardlekschakelaars. Al die apparatuur van tegenwoordig vreet zoveel stroom, die moet je goed verdelen en beveiligen! .

Op een gegeven moment liep hij alleen op straat. Zijn hondje was dood. Hij was geknakt. Zijn wandelroutes werden steeds zeldzamer. Maar wel langer. Soms kwam ik hem, als ik onderweg naar het winkelcentrum reed tegen. Dan stond hij maar wat voor zich uit te staren. Als ik dan enkele uren later weer terug kwam stond hij er nog. Op een gegeven moment kwam ik hem tegen en vertelde hij vol enthousiasme dat hij zou gaan verhuizen naar Arnhem. Hij zou fijn bij zijn kinderen in de buurt gaan wonen. Hij leefde weer een beetje op. Na de verhuizing hebben we niets meer van hen vernomen. Tot nu. Een journaliste welke hier aan de deur kwam voor informatie, vertelde me van de week dat hij enige tijd geleden overleden is. Wat zou er van zijn vrouw geworden zijn? Hopelijk is zij goed opgevangen en zit ze niet zielig en alleen in een flatje weg te teren.

Vincent heb ik nooit gekend. Hij was, net als de andere kinderen T. allang de deur uit toen wij hier kwamen wonen. Ik heb hem slechts een paar maal gezien als hij zijn ouders met een klusje kwam helpen; of als de caravan van pa en ma naar de winterstalling moest. Zijn vader was in ieder geval apetrots op hem. "Mijn zoon studeert in Eindhoven! En hij heeft zulke goede cijfers!" Ik ben blij dat hij dit niet meer mee hoeft te maken. Want of Vincent T. nu wél of niet schuldig is, je zult het maar mee moeten maken als ouder.






Vincent wordt momenteel verdacht van moord op zijn jonge buurvrouw in Bristol, Engeland, waar hij tegenwoordig werkt als ingenieur. Hij is momenteel voor "zijn eigen veiligheid" in een gevangenis geplaatst waar hij in afwachting van zijn proces en voorgeleiding a.s. maandag, 24 uur lang onder toezicht gehouden wordt. 

Voor meer informatie: tik Vincent T. in op Google.