Er stond een lange, knappe man op het strand.

De avondgloed welke op zijn gezicht en lange zwarte haren en baard scheen leek hem te laten stralen. Mannen en vrouwen lagen aan zijn voeten en er kwamen steeds meer mensen op hem af. Zijn mooie bruine ogen straalden zoveel compassie uit dat je, als je ernaar keek, zijn warme liefde voelde en even geen pijn of verdriet had. Hij sprak over liefde en vergeving. Over geven en delen. Over je naasten liefhebben zoals jezelf. De mensen dromden om hem heen om zijn nabijheid te voelen. Om hem aan te raken. Deze man was niet zomaar iemand. Hij leek wel een popster; iedereen aanbad hem! De mensen wilden dichterbij komen en werden opdringeriger. Zijn vrienden probeerden voorzichtig om hem wat ruimte te geven. Maar de man zei: laat maar vrienden. Laat die mensen gerust bij me komen. Láát ze me maar aanraken. Ik heb ze lief en wil ze helpen. Als zij denken dat ze door mij aan te raken genezen zullen, moeten we ze niet wegsturen, maar omarmen en zegenen. 

Op een gegeven moment kwam er iemand dwars door de menigte heen luid roepend en wild gebarend aangerend. Het was ene Jaïrus. In zijn haast om bij de man te komen struikelde hij en viel voor de voeten van de man neer. Hij smeekte hem om mee te gaan naar zijn ernstig zieke 12 jarige dochtertje dat ieder moment dood kon gaan. Kunt u me alstublieft helpen mijnheer? Sprak hij. Kunt u haar genezen? Er is me verteld dat u mensen kunt genezen. Alstublieft! Help ons! Snel!

De man en zijn vrienden liepen met Jaïrus mee en alle mensen die aanwezig waren gingen ook mee. Ze wilden dichtbij hem zijn, en ook wel eens een wonder van dichtbij aanschouwen. Onderweg naar het huis van Jaïrus en zijn gezin kwamen er al mensen op hen afgelopen. Zij riepen: Jaïrus, het is al te laat. Je dochter is al gestorven. Jaïrus stortte in en zakte op de grond neer. Maar de man liep gewoon door. Hij luisterde niet naar de mensen maar sprak eenvoudig tegen Jaïrus: wees maar niet bang. Geloof alleen. Geloof in liefde. Geloof in het leven.. De man troostte Jaïrus en vroeg aan enkele van zijn vrienden om met hem mee naar binnen te gaan. Toen ze binnen kwamen in het huis was iedereen aan het huilen en treuren, ze waren op van verdriet. De man sprak tegen de mensen: waarom huilen jullie toch? Hou daar maar mee op! Het lieve meisje is niet dood, ze slaapt alleen maar! Sommige mensen werden boos. En anderen lachten hem uit, want zij wisten wel beter. Zij wisten dat het meisje dood was. Maar de man stuurde iedereen naar buiten. Alleen de vader en moeder en nog paar mensen welke bij hen hoorden mochten mee de kamer in waar het meisje lag.

De man pakte de hand van het meisje vast en zei tegen haar: sta op! En weet u wat er toen gebeurde? Het meisje stond vrijwel onmiddellijk op ging lopen. Ze omhelsde vrolijk haar ouders en danste rond de tafel van plezier. Ik heb honger sprak het meisje. Allen die het zagen gebeuren waren stomverbaasd. De man zei dat ze haar eten moesten geven. Hij vroeg de aanwezigen niemand iets hierover te vertellen. Dat vond hij niet nodig. Hij riep zijn vrienden bijeen en vertrok weer. . . . . . . .

Ieder jaar herdenken we de geboortedag van deze man. Van Jezus. Voor de een is hij een verlosser, voor de ander een profeet en anderen roepen dat hij niet bestaan heeft. Het is een kwestie van geloven. Een ding staat vast: deze man heeft wél echt bestaan. En alles wat hij wilde was liefde geven. Liefde verspreiden. De mensen bewust maken dat ze ook eens aan een ander moeten denken. Dat je iedereen moet helpen, zélfs als je hem of haar niet zo leuk vindt. Dat je een beetje moet delen. En dat dit echt niet alleen maar met geld en goederen hoeft. Maar dat ook een aai over een bol, of iemand een complimentje geven óók al wonderen doet! Alleen daarom al moeten we hem elk jaar eren. Of je nu wel of niet in een God, Allah, Shiva, Buddah, Moeder Natuur of wie of wat dan ook gelooft. Want liefde willen we allemaal. En alles wat een gezond denkend mens verlangd is vrede, liefde en gezondheid. En dat is waar deze Jezus van Nazareth voor staat. Dus herdenken en eren wij hem. Als symbool voor allen die liefde gaven, geven en nog gáán geven. Ik wens u allen een liefdevolle Kerst!