Wat een schitterende zomer hebben we wederom! En dit is niet voor het eerst, vorig jaar was het idem dito! Eigenlijk hoeft er dit jaar dan dus helemaal niemand naar het buitenland voor een warme zonvakantie. Hier hebben we tenslotte alles . . . Van de zon, zee en het strand aan onze schitterende kust, tot de bossen en meren in het hele land, en onze bergen in het mooie Limburgse land. Nog even en alle zonvakantieminnende vakantiegangers uit alle werelddelen komen hier in ons eigen kleine banannenkoninkrijkje hun vrije dagen doorbrengen! Ik ruik werkgelegenheid voor velen! Dan heeft de klimaatsverandering door de opwarming der aarde voor ons tóch een voordeel!

Ik denk dat ik dan maar een camping ga beginnen. Gewoon hier in Brabant! Ja, ik zie het al helemaal voor me; overdag heerlijk op m'n schommelstoeltje op de veranda voor de receptie, een beetje voor me uit staren in het zonnetje, en dan zo nu en dan in gebroken Engels een praatje maken met de buitenlandse campinggasten. Dan wil ik natuurlijk wél ook een omroepinstallatie om het personeel op te roepen als er weer een gast gearriveerd is die naar zijn of haar plekje gebracht moet worden. En dan ook zo’n oud, roestig en dus pittoresk brommertje om zo nu en dan pruttelend over de camping te rijden om te zien of alles niet al te netjes en in orde is. Als er dan klachten zijn stuur ik er mijn Poolse klusjesman op af, die op zijn beurt natuurlijk niet begrijpt wat de campinggast bedoelt en daarmee dan weer precies voldoet aan het juiste camping-vakantie gevoel!

De douche en toiletgebouwen laat ik dan expres een beetje verwaarlozen, en ik sla er hier en daar een tegeltje kapot omdat er in een echt en authentiek vakantieparadijsje natuurlijk niets perfect mag zijn. Ook zal ik mijn uiterlijk aan moeten passen. Ik mag dan eindelijk legaal dat lekker gezellige bierbuikje laten groeien, koop bij C&A een paar aftandse tweedehands lijkende korte broeken en dito overhemden. Stop mijn voeten in een paar afgetrapte Jezus-sandalen en draai mijn onverzorgde grijze haar in een staartje. Mijn ongeschoren wangen en verfomfaaide strohoedje maken dan het plaatje compleet!

‘S avonds ben ik dan de gastheer in het restaurant. Dat houd dan dus in dat ik, terwijl mijn vrouw en kinderen zich in het zweet werken in de keuken, vrolijk en onverstaanbaar keuvelend de gasten onderhoud en aan elke tafel een heerlijk glas (veel te dure) wijn met ze meedrink. Ondertussen spoor ik het sterk onderbezette én onderbetaalde, niets begrijpende bedienend personeel aan tot harder werken. (Sorry heer Wilders, maar buitenlanders zijn tóch goedkoper dan autochtone medelanders, én het gebrekkig taalgebruik werkt mee aan het vakantiegevoel!!!) Rond een uur of elf trek ik me dan in onze privévertrekken terug, en laat het personeel de boel mooi opruimen en afsluiten. Als nachtwaker stel ik een oude tandenloze alcoholist aan, die dan vanzelfsprekend bij nachtelijke calamiteiten niet wakker te krijgen is. Het grote voordeel daar van is, dat alle problemen reeds in de kiem gesmoord worden omdat met zich drukker maakt om de slechte service dan om het eigenlijke probleem waarvoor men in de eerste instantie naar de receptie gekomen was.

Oh ja, we moeten natuurlijk ook nog een kinder- en bejaardenanimatie team hebben. Ach, ik zoek wel een paar mooie, jonge Russische stagiaires en laat die wel een beetje met de kleintjes in het zwembad spelen en zingen. Onze oudste zoon kan dan ‘s morgens vroeg mooi gaan Aquajoggen met de oudere dames. Ook zullen we aan een mini-campingwinkel moeten, die pas ‘s middags na vieren opengaat, zodat onze jongste, die nog op de lagere school zit, deze kan gaan runnen. Dan kunnen we daar mooi al onze etenswaren die net wel of net niet over de datum zijn verkopen. Het speelgoed en de strand attributen kopen we bij ACTION in en verkopen alles lekker met vette winst aan de niet-beter-wetende buitenlandse toeristen. Enkele weken per jaar geeft mijn echtgenote dan kookworkshops met locale specialiteiten zoals boerenmoes met houwkes en varkenspootjes, gegarneerd met schijfjes kopkaas en overgoten met reuzel. En ik geef, als ik daar zin in heb, én er genoeg vraag naar is, voor de liefhebbers wat schilder, klei en/of bloemschikcursussen.

Onze dochter mag dan overdag de receptie doen. Met haar vriendelijke uiterlijk en haar computer- en talenkennis houd zij dan de boel draaiende tot het haar beurt is om de zaak over te nemen en te vernieuwen. Natuurlijk blijf ik na de machtsoverdracht aan als “adviseur” én als buitengewoon zeldzaam enigszins levend decorstuk. Ik weet zeker dat ík daar een héérlijk vakantiegevoel aan overhoud!