Hoe prachtig is het te lopen waar eens Gladiatoren streden.

Waar Keizers en senatoren orerend schreden. Waar de kiem van onze beschaving ligt. Het is indrukwekkend te zien dat men destijds zonder hijskranen en bulldozers enorme bouwwerken kon maken. De restanten van gigantische kunstschatten die open en bloot in het veld van het Forum Romanum liggen laten je mond openvallen van verbazing. Wat een Godsgeschenk dat ik dit dan nu eens in het echt mag aanschouwen. Wat hebben we hier in Europa toch een rijke cultuur en architectuurgeschiedenis. Nu pas snap ik waarom de Amerikanen jaloers zijn op ons erfgoed.

U raadt het reeds; we zijn in Rome geweest. Wij, als echte Italië liefhebbers waren er nog niet eerder geweest. En dat was blijkt nu, een enorm gemis. Eigenlijk zou iedereen verplicht een studiereis naar Rome moeten maken, opdat men dan pas beseft waar onze voorouders toe in staat waren. Natuurlijk zijn wij hier in Nederland niet allemaal afstammelingen van de Romeinen, maar waarschijnlijk hebben we allemaal wel een beetje Romeins bloed in onze aderen. Net zoals Duits, Frans en Spaans bloed. We zijn tenslotte een immigratieland. Door de eeuwen heen hebben diverse volkeren ons land willen veroveren omdat het zo mooi aan zee ligt. Of omdat onze handelsgeest zo groot was. Omdat wij, als Hollanders creatief, innovatief en slim waren. Omdat onze mannen zo sterk waren en daardoor goed in de overheersende legers zouden kunnen vechten, en men graag onze rijkdommen wilde delen of stelen. Al die veroveraars hebben natuurlijk niet alleen ellende achtergelaten, maar ook hun kunst, kennis, cultuur en natuurlijk hun zaad. Op veel plaatsen in ons land vind men nog steeds resten van hun overheersing. Nijmegen bijvoorbeeld; de oudste stad van Nederland, is gesticht door de Romeinen.

Maar goed. We zijn dus in Rome geweest. We hebben boven op de Sint Pieter gestaan en daar heel het prachtige, decadente Rome kunnen overzien. Ik begreep hoe Nero zich gevoeld moet hebben voordat hij zijn geliefde stad in brand stak. De gek! Grote heersers zoals hij hadden vroeger bijna allemaal een krankzinnige kant. Misschien hebben de tegenwoordige grote leiders dit ook nog wel, maar door bescherming van mensen om hen heen én alle media moeten ze zichzelf in toom houden. Gelukkig maar! Vroeger was men als keizer of koning een alleenheerser en dus almachtig. Men werd aanbeden als een God. Dan is het dus goed beschouwd niet zo vreemd dat die mannen destijds dachten dat ze alles konden maken én breken.

In de Sint Pieter hebben we van alle schitterende kunstwerken en marmeren mozaïeken mogen genieten. We hebben muntjes in de Trevi fontein gegooid, twee stuks; één om een wens bij te doen en één om te zorgen dat we ooit in Rome terug mogen keren. We hebben gelachen om, en genoten ván alle Chinese of Japanse toeristen om ons heen. Als zij zichzelf, gewapend met een fototoestel voorzien van statief en zelfontspanner fotografeerden, ging ik achter ze staan, onderwijl een gek gezicht trekkend. We hebben geslenterd door de oude straten, heerlijk geshopt rondom de Spaanse trappen en genoten van de cappucino, espresso, Campari en de Italiaanse keuken. Het grote voordeel van de Romeinse keuken is namelijk dat die niet bestaat. Het is een samenraapsel van alle Italiaanse specialiteiten uit alle streken en provincies. Een hemel op aarde dus! Bij Jupiter!

Natuurlijk konden we in de drie dagen dat we daar waren niet alles zien. Er is zo enorm veel te zien, dat je daar waarschijnlijk maanden, zoniet jaren voor nodig hebt. Dus naast de meest beroemde bouwwerken hebben we alleen de Santa Maria Maggiore kerk nog bezocht. Dit is de op de Sint Pieter na, de grootste kerk van Rome. Het is een schitterend geconserveerde kerk, vol kunstschatten en nog steeds in gebruik voor erediensten. Terwijl wij ons vergaapten aan alle pracht en praal, was een priester in een opvallend fel paars gewaad bezig met zijn gebedsdienst. Het allermooiste vond ik een plekje midden in de kerk. Het was de graftombe van kardinaal Cosalvo Rodrigez. Een prachtige kelder, rijk gedecoreerd met antiek marmer, met daar in een enorm beeld met de afbeelding van de kardinaal, geknield voor een tabernakel, een soort Heilige graal. Misschien is dit wel indrukwekkender dan de hele Sint Pieter bij elkaar. Bezoeken dus als je ooit in Rome bent!

Volgende keer staan allerlei andere bezienswaardigheden zoals het Vaticaan met daarin onder andere de Sixtijnse kapel op het programma. We hadden onze kinderen bij ons, dus nog meer cultuur konden we hen niet aandoen. Maar dat we hier met z’n allen zullen wederkeren, daar ben ik zeker van!

Arriverderci Roma, Fino al più presto! Ciao!