De enigszins gedateerde en dus enorm vervuilende, maar volgens velen, nog immer mooie Volvo 245 Estate is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een rijdend icoon van kunstenaars, schrijvers en andere artistiekelingen. Er is iets wat het rijden met een Volvo 245 aantrekkelijk maakt: een gevoel van tevredenheid, onafhankelijkheid. De redelijk hoge zit, de kolossale omvang en de vrij zware motor geven de, meestal niet zo erg gefortuneerde bezitter van deze auto ondanks zijn regelmatig terugkerende geldgebrek, tóch het gevoel de koning van de weg te zijn. Ondanks dat de bestuurder er zo nu en dan van droomt in een mooie glanzende en nieuwe auto te rijden, voelt hij zich toch wel prettig in dit rijdende, maar nog steeds roestvrije museumstuk.

Dit vierkante automobiel is ooit ontworpen als pure en veilige gezinsauto en is daarom berekend op de zwaarste omstandigheden. De zetels zijn, na al die jaren, ook al is het schuimrubber enigszins verpulverd, nog goed te hebben, en het zicht rondom is werkelijk uitstekend te noemen, dit in tegenstelling tot veel modernere auto’s. De binnenruimte is overweldigend en alles is meer dan ruim opgezet. Je vervoert er zonder enige moeite je echtgenote, drie bloedjes van kinderen én een koelkast, wasmachine of schoonmoeder mee, en een tweezitsbank is op zich ook geen probleem. En als je de allesdragers op het dak plaatst, kun je ook nog zonder probleem een eenpersoonsbed én eettafel met vijf stoelen meenemen! Het dashboard is duidelijk en overzichtelijk en er zit geen knopje teveel op. De radio/cd-speler zit, vanwege de plaatsing net achter de versnellingspook, op een niet altijd even goed bereikbare plek, maar in zijn vijf is hij redelijk bedienbaar. Dit alles draagt er allemaal aan bij dat een rit met een Volvo 245 op de eerste plaats vooral een avontuur is. De hoofdsteunen zijn in de praktijk niet meer dan een paar keiharde neksteunen, maar komen door hun open karakter het zicht rondom zeer ten goede. En God zij dank zijn de raampjes gewoon handmatig te bedienen en is het stuurwiel niet verstelbaar, dat geeft op deze leeftijd alleen maar gerammel. De af en toe opflikkerende, of juist niet brandende lampjes geven deze auto alleen maar meer charme. Een klein nadeel is wel, dat het verklikkerlampje van de autogordel het nu, na zo'n 19 jaar, nog steeds uitmuntend doet.