Onlangs had onze oudste een schoolfeestje in een discotheek hier in de omgeving. Allen de eerste drie klassen, zo’n vijfhonderd kinderen, mochten komen. Het onderwijzend personeel dacht zo alles goed in de gaten te kunnen houden…..Verkeerd gedacht dus! Verscheidene kinderen bleken zich dus bij aankomst reeds ingedronken te hebben en waren al flink aangeschoten voor het feest goed en wel begonnen was. Ik hoorde verhalen over kinderen van dertien jaar die al dronken waren! Terwijl er op het feest helemaal geen alcohol geschonken mocht worden! Het lerarenteam is nu aan het overleggen of ze in het vervolg maar beter geen schoolfeestjes zullen geven, omdat ze de zaak toch niet goed in de hand kunnen houden. Ik herinner me dat wij vroeger op onze klassenavondjes ver voor de oorlog nog gewoon sinas en cola dronken, en daar vooral veel chips bij aten, want dat kreeg je toen nog bijna nooit. Verder dansten we alleen maar op Status Quo, George Mccray en Mud en als we geluk hadden was er misschien wel iemand die slow met je wilde dansen, slijpen heette dat toen. (We worden oud) Dat slijpen was trouwens heerlijk, je dacht dat je meteen verkering had met dat meisje waar je mee mocht dansen, maar de volgende dag was de liefde meestal weer over. Bij ons waren de klassenavondjes destijds trouwens al om tien uur afgelopen, veel te vroeg dus, en tegenwoordig begint het pas rond tienen. Daar is veel in veranderd gelukkig!

In onze tijd hadden we trouwens nog flink wat ontzag voor autoriteiten zoals leraren, artsen en politieagenten. Ik herinner me bijvoorbeeld als de dag van gisteren dat als ik vroeger naar een schoolarts moest ik doodsbang en verlegen was. Dan stond je daar, ontzettend nerveus, met z’n allen achter elkaar, geduldig in een rij in de gymzaal of aula, in je witte interlockje te wachten op die veel te strenge dokter. Ten eerste was het er altijd ijs en ijskoud, zodat je sowieso al stond te rillen, en dan ging daar zo’n vervelende arts met een nog koudere stethoscoop degenen die voor je aan de beurt waren martelen. Je hoorde ze krijsen, gillen en huilen, en dan moest jijzelf nog aan de beurt komen. Lekker was dat! Meestal kreeg je nog een prik ook. En dan niet een prik met zo’n dun naaldje zoals tegenwoordig, nee, toen had je nog van die injectienaalden van het formaat slagroomspuit, zodat je nog geruime tijd last had van een pijnlijke en lamme arm en enorme blauwe plekken kreeg op de plaats waar ze je geïnjecteerd hadden.

Gelukkig zijn de tijden veranderd. Van de week was ik samen met onze jongste nog bij de schoolarts en deze had absoluut geen schroom of angst voor de vrolijke en joviale dokter. Hij was op school reeds goed voorbereid met een introductiefilmpje en de schoolarts was al eens op school geweest om kennis te maken. Onze jongste voerde op zijn gemak alle opdrachten uit en liet zich in allerlei rare bochten wringen zonder te morren. Hij telde van voor naar achteren en weer terug en had de grootste lol bij de ogentest met de Mickey Mouse brilletjes, waar bij op allebei een ander oog afgeplakt was. Hij deed verder alle tests hartstikke goed en mocht na afloop een “vette’ sticker uitzoeken.Sowieso zijn de kinderen van tegenwoordig gelukkig veel mondiger dan wij vroeger en durven ze veel meer te zeggen en doen dan wij toen. Als wij vroeger bij de bovenmeester moesten komen stonden we te rillen als een rietje, en als de kinderen van ons tegenwoordig toevallig bij het schoolhoofd (de directeur!) moeten komen lopen ze bij wijze van spreken fluitend zijn kamer binnen en vertellen zonder schroom wat hen dwars zit.

Maar wat zou nu eigenlijk het probleem van deze jonge kinderen onlangs op het schoolfeest zijn, dat ze zich in willen drinken voor een feestje? Ze zijn natuurlijk, ondanks hun stoere en zelfverzekerde facade, diep van binnen gewoon net zulke onzekere pubers als wij destijds waren. Zouden ze daarom zoveel drinken? Willen ze alleen maar een beetje stoer doen, om er zo bij te horen? In onze tijd was het hartstikke stoer om te roken, en dat deden we dan ook, al dan niet stiekem in het fietsenhok. Als je dan betrapt werd kreeg je gewoon drieduizend strafregels met: “Ik mag niet roken in het fietsenhok”, en je moest het fietsenhok aanvegen! Het lerarencorps verwachtte dat we het zo vanzelf wel af zouden leren, maar als we even de kans kregen rookten we de volgende dag gewoon stiekem ons sigaretje weer in het fietsenhok. De kinderen die onlangs op het schoolfeestje werden betrapt met drank op werden apart genomen en streng toegesproken, waarna hun ouders gebeld werden om ze op te halen. Ik ben benieuwd of dat helpt! Als er in ieder geval ooit nog een schoolfeest mocht komen, mogen zij er niet meer bij zijn, ze zijn geschorst voor ieder volgend feestje…….Tja, dan hoeven ze zich in ieder geval niet meer in te drinken om er bij te horen. Eigenlijk denk ik dat een goede voorlichting op school, maar vooral thuis, over de desastreuze gevolgen van het al op jeugdige leeftijd nuttigen van alcohol het enige is dat zou kunnen helpen. Wij hebben onze kinderen tenslotte geleerd om voor zichzelf op te komen en voor zichzelf te denken, dan moeten we hen ook maar leren om goed met drank om te gaan, net zoals met alles in dit leven…….