Schoolfotoplezier.

Deze week heb ik, voor de nieuwe schoolgids, foto’s mogen maken op de basisschool waar onze twee jongste kinderen een groot deel van hun tijd plegen door te brengen.. Best wel leuk om eens te zien hoe het daar tegenwoordig aan toe gaat en dan gewoon eens lekker ongegeneerd door de lege gangen te mogen lopen terwijl de kindertjes ernstig aan het werk zijn in hun lokalen……en dan even stiekem een lokaal binnenglippen om zo onopvallend mogelijk een paar leuke plaatjes te schieten. Soms lukt dat, en soms niet, je hebt tóch altijd kinderen (vooral meisjes) die er echt voor gaan zitten, en daarmee willen bewijzen dat ze toch wel écht voor fotomodel in de wieg gelegd zijn……….Alle onderwijskrachten werkten volledig mee, zodat ik ongehinderd door de lokalen kon struinen op zoek naar dat ene unieke plaatje. Één juf bood zelfs aan nog even snel het lokaal op te ruimen, want het was nu zó rommelig…anders nooit hoor!!! …..Ja dûhu, dan heeft ze nu mooi pech gehad, hahaha .……..(op de foto zie je trouwens niets van de rommeligheid, maar dit terzijde). Ik vind het juist een sport om alles en iedereen zo naturel en eerlijk mogelijk op de gevoelige plaat te zetten, en daar hoort natuurlijk een beetje rommel bij! Gelukkig zijn de scholen niet meer zo steriel als vroeger in mijn tijd (ver voor de oorlog) , in de meeste klassen heerst een gezellig sfeertje terwijl de kinderen tóch vol aandacht zitten te werken. In één klas werden er zelfs op het digitale schoolbord videoclips vertoond met de daarbijbehorende muziekjes! Was het in mijn tijd maar zo geweest! Lang leve het digitale tijdperk! In alle klassen vond ik wel kinderen spelenderwijs lerend achter een computer en in één klas zaten er zelfs diverse kinderen, gewoon op hun eigen plaats nijver te werken met een laptop op hun lessenaar (heet dat eigelijk nog wel zo?) Ik viel deze week trouwens met mijn neus in de boter; want er was een Fancy Fair. Klinkt lekker ouderwets, en dat was het dus ook: “Ouderwets gezellig!” De kinderen van groep acht organiseren ieder jaar zo’n Fancy Fair om er hun kampweek gedeeltelijk mee te bekostigen en de rest gaat dan altijd naar een goed doel. Ze hadden erg hun best gedaan dit keer; en hadden van alles bedacht; van schminken tot een rad van avontuur en alles wat daartussen ligt. Maar het hoogtepunt was een drukbezocht, onvoorstelbaar, angstaanjagend en duister spookhuis waarbij de rillingen je letterlijk over de rug liepen. Het publiek kwam gelukkig in grote getale zodat het een geslaagde avond werd en ik dus ook weer wat leuke plaatjes kon schieten.

Het allerleukste om te fotograferen, waren natuurlijk de kleinere kinderen, terwijl ze aan het spelen waren op het schoolplein. Sommigen kwamen naar me toe en vroegen waarom ik “eigenlijk “ al die foto’s nam, maar de meeste kinderen zagen me amper staan (waaronder mijn eigen zoon) en speelden gewoon vrolijk door alsof het de meest normale zaak van de wereld was dat de een of andere zot continu plaatjes van ze aan het schieten was. Op het plein waar de grotere kinderen speelden had ik meer aandacht…..vooral van de meisjes, die bijna één voor één vroegen waarom ik foto’s nam en of ze met hun vriendinnetjes op de foto mochten, het stelletje ijdeltuiten, hahaha……..ik heb maar net alsof gedaan bij de meeste jongedames, anders was m’n geheugenkaartje snel vol geweest vrees ik. Het was bijna alsof ik terugkeerde naar mijn eigen jeugd, een soort déjà vu….er bleek niet veel veranderd te zijn; de jongens waren aan het voetballen, knikkeren of bokspringen en de meiden liepen nog altijd dicht bijeen in groepjes te roddelen over popsterren, films of klasgenootjes.

De “gewone” leermiddelen zijn ook met hun tijd meegegaan zag ik! Zo nu en dan zie je wel eens wat op een ouderavond en ze nemen ook wel eens wat mee naar huis, maar er lagen de leukste spellen en boekjes op de tafels en het viel me vooral op dat wanneer ze niet met een gezamenlijk project bezig waren, alle kinderen andere dingen aan het doen waren……..en dat het dan tóch nog rustig was in de klas……’k zou willen dat het thuis ook zo was, hahaha……thuis vliegen ze elkaar regelmatig in de haren om niets en is het over het algemeen een stuk rumoeriger…….Ach ja, ze moeten ergens hun energie kwijt en waar kunnen ze dat beter doen dan in hun eigen beschermde omgeving? We moeten ze tenslotte klaar zien te stomen voor de grote, boze mensenwereld, en daar hoort zo nu en dan een ruzietje bij……én het weer goed maken ook natuurlijk!