Gisteren werd ik door mijn geliefde verrast met een avondje Herman van Veen in de Schouwburg van Nijmegen.

Eerst gingen  we lekker even "terrassen" op het Koningsplein, en daarna een heerlijk tournedo'tje eten in de Bok; een ouderwets eetcafé, alwaar je je vlees nog gewoon op een houten snijplankje krijgt. Eenvoudig maar wel heel erg lekker, én met, ouderwets ongedwongen, leuk personeel. Na het eten hadden we nog een uurtje over voordat de voorstelling zou beginnen, zodat we plaatsnamen op een muurtje op het Keizer Karelplein, recht tegenover de Stadsschouwburg, alwaar we heerlijk mensen konden bekijken én becommentariëren.

Om 20.00 ging de zaal open. We vonden onze plaatsen makkelijk, en zetelden ons in de theaterstoelen. Je kon wel merken dat het theater aan renovatie toe is, de beenruimte was écht te krap voor iemand met een normale lengte zoals ik. (1.90 cm.) Jammer. Het publiek bestond voornamelijk uit oudere mensen en helaas was de jeugd dun gezaaid. Zeker in een studentenstad als Nijmegen had ik meer jongeren verwacht. Maar ja, kaartjes zijn niet echt goedkoop vandaag de dag, en ook studenten kunnen hun geld maar een keer uitgeven, en dat doen ze natuurlijk liever in de kroeg.

Het was een geweldige, zij het niet verassende avond; het bleek een voortborduring te zijn op de voorstelling "Onder Vier ogen" een intieme, kleine theatertour, waarvan ik reeds in 2006 in Veghel mocht  genieten. het was een overzicht van 40 jaar Herman van Veen, met hier en daar  wat aanpassingen aan de actualiteit en wat nieuwere stukjes. Het was een feest der herkenning. Herman wordt oud, máár hij draagt zijn leeftijd met gratie, je merkt dat zijn lichaam ouder wordt, hij maakt daar zelf ook grapjes over..........oude sketches worden geloofwaardiger, bijvoorbeeld het typetje, welke aan een oude bekende verteld dat z'n pikkemans op de raarste momenten overeind komt, behalve als dat nodig is, wordt geloofwaardiger, omdat je de "afbraak" voor je ziet. Toch is Herman geen oude zielige, zichzelf herhalende man geworden. Hij speelt nog immer, als geen ander, de clown, bespeelt vol verve diverse instrumenten, en staat nog regelmatig enthousiast te springen op het podium, bijgestaan door zijn oude compaan Eric van der Wurff, welke niet verouderd lijkt en nog altijd een virtuoos pianist is, verukkelijk de akoestische basgitaar, of de plukbas speelt, maar ook als geen ander de underdog kan spelen; Geweldig! En natuurlijk is zijn trouwe begeleidster Edith Leerkes er om hem met haar flexibele godenvingers, meesterlijk te begeleiden op haar gitaar. Wat kan dat mens spelen zeg!!! Ik heb haar reeds meerdere malen mogen aanschouwen en genieten, zoals zij gitaar speelt........Fantastisch!!! Ook speelde Jannemien Cnossen mee, een mooie, begenadigde jongedame, welke met haar heerlijke vioolspel en heldere stem een geweldig aanvulling op het illustere drietal is. Kortom, het was een aanbevelingswaardige, heerlijke avond welke nog lang in m'n herinnering zal blijven.

©gertdegoede. Lees ook mijn wekelijkse column op www.bronmagazine.nl  Deze week gaat het over 1 april. ga het lezen en laat je meeslepen met de geschiedenis van Nederland en ontdek dat he maar goed is dat Hansje Brinkers niet een paar eeuwen eerder is geboren (bedacht).

Veel leesplezier!!!!