Dat was vroeger dé slogan van de NS.

Destijds was het nog heel normaal om vertragingen te hebben, en aangezien ik vroeger, toen ik nog geen rijbewijs had, tot mijn ontstellende droefenis, frequent het openbaar vervoer moest gebruiken, zat ik regelmatig op perrons te wachten op een trein die maar niet kwam, of toch wel, maar die dan ineens op een ander perron aankwam dan gepland, zodat je flink moest rennen om de trein te halen. Je zag dan ook regelmatig vooral oudere mensen struikelend en bagage verliezend van het ene naar het andere perron stuntelen. Een regelrechte ramp was het destijds!!! Gelukkig schijnt het tegenwoordig stukken beter te gaan; Nederland heeft één der meest efficiënte spoorwegnetten van Europa naar het schijnt. Ik hoor in ieder geval veel minder gemopper dan vroeger, maar dat kan ook zijn omdat ik me niet meer zo vaak met treinreizend publiek omgeef.

De laatste keren dat wij als gezin met het openbaar vervoer gingen was in ieder geval een hele ervaring op zich: Met de autoslaaptrein van ‘s Hertogenbosch naar Bologna in Italië, ons meest favoriete vakantieland. Omdat ik er niet zo goed tegen kan dagenlang in de auto te zitten, is dit een geweldig alternatief voor de urenlange autoritten naar het zuiden, vaak stilstaand in de vakantiefiles. De autoslaaptrein is dan ook écht een aanrader, neem dat van mij aan! Ten eerste is het dé plek om buiten de PC Hooftstraat of het Gooi BN érs te spotten, o.a. onze eigen uit het Brabantse dorpje Zeeland (onze buurgemeente) afkomstige, een door mij zeer bewonderde, nog altijd prachtig mooie actrice Monique van de Ven met haar niet minder beroemde echtgenoot Edwin de Vries en ook acteur Hugo Haenen u allen welbekend van div. TV series en oa. de musical “The sound of music“, alwaar hij een overtuigende Baron von Trapp neerzette, ben ik daar tegengekomen! Maar ik dwaal weer eens af.

Je hebt direct, zodra je op het station den Bosch aankomt vakantie! Je rijdt je auto op het autodek en neemt daarna heerlijk plaats in je eigen coupé, waar je lekker als gezinnetje samen comfortabel kunt genieten van het schitterende avontuur. Meestal vertrek je rond een uur of vijf ‘s middags. (Als de trein geen vertraging heeft, maar dat is ons van de vier keer dat we ermee weg zijn geweest slechts drie keer overkomen) Dan komt er een treinsteward/es je een drankje aanbieden en je uitleggen wat je kunt verwachten deze treinreis. Je waant jezelf een beetje in de Oriënt Express. Je krijgt een vliegtuigmaaltijd, wat in ons gezin altijd garant staat voor de nodige hilariteit en voor je het weet is het donker en leg je jezelf te rusten. De volgende morgen, na een nachtje te hebben liggen hobbelen in een “redelijk” comfortabel, maar zeer smal bedje, begint de reis pas echt. Je bent dan als het goed is zo’n beetje in Zuid Duitsland en daarna reis je onder het genot van een heerlijk ontbijtje door Zwitserland………Schitterend!!! Wat een prachtig land is dat toch om doorheen te rijden met de trein, je komt langs plekken waar je met een auto nooit zou komen en ziet de mooiste bergmassieven aan je voorbijtrekken. Je rijdt van het ene Märklin dorpje naar het andere Fleischmann stadje, onderwijl genietend van de prachtige natuur en talloze watervalletjes en bergbeekjes. En dan begint het avontuur pas echt…….je rijdt bij Bolzano Italië binnen, waar je moet stoppen om van locomotief te wisselen; in ieder land heb je namelijk een eigen machinist nodig, die het locale spoorwegennet op zijn duimpje behoort te kennen. Je doet het raampje open en ruikt ………Italië!!! De geur van salami’s, gerookte hammen en vers brood stroomt je neusgaten binnen en blijft binnenstromen, want meestal duurt dit oponthoud wel eventjes. Maar een paar uurtjes later kom je dan toch eindelijk het station Bologna C (centrum) binnen, alwaar je verwelkomd wordt met het heerlijke geroezemoes wat zo kenmerkend is voor alle mediterane stadsstations. De een na de andere spoorwegbeambte (waarvan er zeer veel zijn in Italië!!!) vliegt al dan niet gemotoriseerd langs, om of desnoods over je heen. Het geeft je een beetje het gevoel alsof je in de middeleeuwen bent beland, met al die ouderwetse geuren, kleuren, versleten gebouwen, immense drukte en massa’s kleurrijke mensen om je heen. Je bent in Italië………De auto afladen en op naar het vakantiehuisje. Waar zouden we zijn zonder de trein………….

Een treinreis

altijd avontuur

een reis door geuren

beelden en zeden

hevige fantasieën

aanpassen aan

omstandigheden

ontstaan door

toevalligheden

veroorzaakt door

anderen

nooit door jezelf

wachtend op

vreemde plaatsen

nooit eerder aangedaan

Misschien wel

nimmer bedoeld te zien

ietwat vervreemd

door toeval

maar zeer

gecharmeerd

door andere gebruiken

gewoonten en talen

andermans

schoonheid en vuil

samen met

medepassagiers

dicht bijeengepakt

samengesmolten

tot één massa

in een kleine

verouderde coupé

of op de stations

waar ons altijd weer

de vrijheid wacht