wie was je nou eigenlijk

stille, droeve vriend

wat had je willen zeggen

wat zagen jouw ogen

dat je niet vertellen kon

bijna nooit genoten

veteranen slaan dicht

en bloeien zelden open

ik begrijp je

maar toch ook weer niet

af en toe zag ik een traan

maar die bleef binnen

op het laatst ja

soms, heel even

kwam het naar buiten

echt leren kennen

deed ik je nooit

toch voelde ik je liefde

en zag dat je van je vrouw

je kinderen, de kleinkinderen

en je naasten genoot

nu is het over

dit aardse bestaan

vind rust mijn vriend

ga zonder zorgen

op weg naar een plaats

ver weg van hier

misschien komen we ooit

elkaar weer tegen

op dat plekje

waar de zon altijd schijnt